Slash: Η αυτοβιογραφία του

Ο τίτλος του είναι αναμφισβήτητος: είναι ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Γνώρισε την παγκόσμια καταξίωση και απέκτησε εκατομμύρια φανατικούς φαν σε όλον τον κόσμο γνωστός ως Slash, o δεξιοτέχνης και εκκεντρικός κιθαρίστας των θρυλικών Guns N’ Roses. 


Η ζωή του περιελάμβανε το τρίπτυχο «σεξ, ναρκωτικά και rock and roll». Υστερα από μια ξέφρενη πορεία στο ροκ τρένο της ψυχεδελικής μαγείας, ο ταλαντούχος κιθαρίστας αφηγείται για πρώτη φορά το χρονικό της δημιουργίας ενός συγκροτήματος που έμελλε να σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή και καταθέτει τη μαρτυρία του για όσα είδε και έζησε στον υπόγειο κόσμο της παγκόσμιας ροκ σκηνής.
  
Αυτός ο περιβόητος κιθαρίστας και ηγετική φυσιογνωμία των Guns N’ Roses αφηγείται ή πιο σωστά εξομολογείται πώς επιβίωσε από την παράνοια και κυρίως από τον ίδιο του τον εαυτό, έτσι όπως φλερτάριζε πάντοτε με την αυτοκαταστροφή, ακόμα και στις στιγμές της πιο αδιαφιλονίκητης επιτυχίας.

Το βιβλίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός στις 20 Οκτωβρίου. Η «Espresso της Κυριακής» εξασφάλισε την προδημοσίευσή του και σας παρουσιάζει σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα συγκλονιστικές αφηγήσεις του Slash. Το βιβλίο είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Slash με τη βοήθεια του Anthony Bozza και μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Αλέξη Καλοφωλιά.
«Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΝΑΜΝΗΣΗ»
Ο Slash πέρασε την εφηβεία του στους δρόμους του Χόλιγουντ ανακαλύπτοντας τα ναρκωτικά, το ποτό, τη μουσική ροκ και τα κορίτσια. Οι γονείς του, ο Anthony Hudson (Αγγλος λευκός γραφίστας και ζωγράφος) και η Ola Hudson (Αφροαμερικανίδα και σχεδιάστρια μόδας) γνωρίστηκαν στο Παρίσι τη δεκαετία του ’60.

Η διηπειρωτική, διαφυλετική ένωσή τους δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο. Μετακόμισαν στο Λος Ανντζελες ζώντας προοδευτικά και χωρίς να καταπιέζουν τον Slash και τον μικρότερο αδελφό του Albion. «Η πρώτη μου ανάμνηση είναι το “Light my fire” των Doors να ακούγεται στη διαπασών από το πικάπ των γονιών μου κάθε μέρα, όλη μέρα. Στα τέλη των 60s και στις αρχές των 70s το Los Angeles ήταν το κέντρο του κόσμου».

Οι γονείς του χώρισαν -η μητέρα του έκανε δεσμό με τον τραγουδιστή David Bowie- και ο Slash μεγάλωσε στο σπίτι της μητέρας του και της γιαγιάς του. «Μόλις έγινα δώδεκα χρόνων, άρχισα να μεγαλώνω γρήγορα. Εκανα σεξ, κάπνιζα, έπαιρνα ναρκωτικά, έκλεβα, με απέβαλαν από το σχολείο. Το πάθος για τη ζωγραφική μετατοπίστηκε στο μοτοκρός με ποδήλατο».
Υστερα όμως ανακάλυψε αυτό που του άλλαξε τη ζωή, την κιθάρα. Οπως περιγράφει, «δεν έμοιαζε με τίποτε απ’ όσα είχα κάνει: Το να είμαι ικανός να δημιουργήσω τον ήχο που μου είχε “μιλήσει” στη μουσική από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου με έκανε να νιώθω πανίσχυρος…».

Εκείνα τα χρόνια του κόλλησε και το παρατσούκλι Slash, που χαρακτηρίζει εκείνον που δεν στέκεται σε ένα μέρος και πάντα βιάζεται να φέρει εις πέρας το επόμενο σχέδιό του. Τότε, ο θρυλικός κιθαρίστας άρχισε, όπως εξομολογείται, να κλέβει μαριχουάνα από τη μάνα του και να δοκιμάζει κοκαΐνη.
ΜΕ ΤΟΥΣ GUNS Ν’ ROSES
Το πρώτο γκρουπ του Slash ήταν οι Tidus Sloan. Τη μουσική του νιρβάνα όμως την ανακάλυψε, όπως και την παγκόσμια απήχηση, με τους Guns N’ Roses. Μαζί με τους Axl Rose, Izzy Stradlin, Steven Adler και Duff McKagan έγιναν ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα όλων των εποχών.

Ο Slash στο βιβλίο περιγράφει όλη τη διαδρομή, από την ίδρυση έως τη διάλυσή τους, από την καταξίωση μέχρι την καταστροφή τους. «Από την πρώτη στιγμή, το κοινό μας ήταν ανάμεικτο. Είχαμε πανκ, μεταλλάδες, μαστούρηδες, πού και πού κανέναν τρελαμένο και μερικές χαμένες ψυχές. Υποθέτω πως οι φανατικοί των Guns ήταν απόβλητοι που είχαν κάνει σημαία την ιδιότητα του παρείσακτου» λέει ο Slash.

Mετά τις πρώτες συναυλίες τους, ο Slash απέκτησε και το σήμα κατατεθέν του, το μεγάλο, μαύρο καπέλο του. Δεν είχε λεφτά και το έκλεψε από ένα κατάστημα, συνήθεια που είχε από μικρός, όταν έκλεβε δίσκους.

Υστερα από έξι δίσκους, το συγκρότημα διαλύθηκε. Για τη διάλυσή τους πάντως ο Slash έχει ξεκάθαρη άποψη και κατηγορεί τον Axl Rose:

«1) Η συνεχής έλλειψη σεβασμού για τους πάντες, που αποκαλύπτει το γεγονός ότι ποτέ δεν καταφέρνεις να ανέβεις στην ώρα σου στη σκηνή,

2) οι νομικές λοβιτούρες στις οποίες μας υποχρέωσε ο Axl, όπως το ότι αξίωσε να πάρει την αποκλειστική ιδιοκτησία του ονόματος, μέχρι τον υποβιβασμό μας σε session μουσικούς, και

3) η απώλεια των Izzy και Steven, που αποτελούσαν εξαιρετικά ουσιώδες μέρος του ήχου και της προσωπικότητας της μπάντας… Χωρίς αυτούς το συγκρότημα δεν διέθετε πια την αρχική του χημεία».
ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
«Το ναρκωτικό σκαρφάλωσε στη ζωή μου όπως ο δηλητηριώδης κισσός σε έναν τοίχο» λέει ο Slash. Σε άλλο σημείο του βιβλίου περιγράφει τον θάνατο του καλύτερου φίλου του Todd από υπερβολική δόση ηρωίνης: «Βρισκόμουν εκεί κρατώντας στην αγκαλιά τον καλύτερό μου φίλο, τον Todd, μέσα στην μπανιέρα. Εκανα ό,τι μπορούσα για να τον βοηθήσω να διατηρήσει τις αισθήσεις του. Ημουν μπερδεμένος επειδή εγώ είχα πάρει τη διπλάσια ποσότητα από αυτήν που είχε πάρει ο Todd και δεν ένιωθα ούτε καν “φτιαγμένος”. Δεν μπορούσα να τον σώσω -ο Todd, ένα παιδί είκοσι ενός χρόνων, πέθανε στα χέρια μου. Είχα πλημμυρίσει από συναισθήματα: φόβο, πανικό, άγχος… Και πού στο διάβολο ήταν το ασθενοφόρο;».

O Slash αποκαλύπτει ότι ακόμη και στην κηδεία της αγαπημένης του γιαγιάς ήταν σαν ένα «αξιολύπητο πρεζόνι». Εκεί ωστόσο που πήρε το πιο γερό μάθημά του και αφού απέτυχε σε κέντρο αποτοξίνωσης ήταν όταν από τα πολλά ναρκωτικά έπαθε έμφραγμα στη διάρκεια συναυλίας και αναγκάστηκε να βάλει βηματοδότη από τα τριάντα πέντε του: «Ενιωσα λες και κάποιος με χτύπησε στο στήθος με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ, μόνο που το χτύπημα ερχόταν από τα μέσα.

Συνέχισα να παίζω ώσπου τελείωσα το κομμάτι. Το κοινό δεν κατάλαβε ότι πριν από το σόλο η καρδιά μου είχε κάνει μια τούμπα. Το σώμα μου είχε γίνει αποδέκτης καρμικής ανταπόδοσης, θυμίζοντάς μου επί σκηνής πόσες φορές το είχα αναγκάσει να κάνει τούμπες στον αέρα. Ο μηχανισμός της καρδιάς μου μού είχε θυμίσει πόσο πολύτιμη είναι η ζωή. Η χρονική επιλογή ήταν ιδανική: με ένα γεμάτο στάδιο μπροστά μου, τη στιγμή που έπαιζα την κιθάρα μου έλαβα το μήνυμα δυνατά και καθαρά… Ενας γιατρός τοποθέτησε βηματοδότη στην καρδιά μου, όταν ήμουν τριάντα πέντε χρόνων. Δεκαπέντε χρόνια κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών την είχαν κάνει να διογκωθεί τόσο, που ήταν σχεδόν έτοιμη να εκραγεί. Οταν τελικά νοσηλεύτηκα σε νοσοκομείο, μου είπαν ότι μου απέμεναν έξι εβδομάδες ζωής».
ΟΙ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ AIDS
Η φήμη των Guns N’ Roses τους έφερε σε επαφή με πολλές γυναίκες, από αχόρταγες, φανατικές groupies μέχρι πορνοστάρ. Ο Slash παρασύρθηκε σε όργια. Μέσα από το βιβλίο μας λέει ότι εκείνη την περίοδο φοβόταν:

«Εκείνη την εποχή, το AIDS θέριζε. Σκεφτόμαστε ότι κανείς δεν χρειαζόταν να ανησυχεί μέχρι να κολλήσει ο David Lee Roth. Εν τω μεταξύ, είχα διαβάσει ένα κύριο άρθρο στους “Times”, όπου οι φωτογραφίες με τα έλκη που προκαλούσε το AIDS θύμιζαν πολύ τα σημάδια που είχα στο στομάχι μου. Ημουν σίγουρος ότι η πορνοστάρ φίλη μου ή το πρεζόνι με είχαν κολλήσει, επειδή με καμία από τις δύο δεν είχα χρησιμοποιήσει προφυλακτικό. Ευτυχώς, το τεστ προέκυψε αρνητικό. Το γεγονός ότι εκτός από αυτό είχα κολλήσει κονδυλώματα ίσως από την πορνοστάρ φίλη μου μεγάλωσε τον τρόμο μου περί του AIDS. Μέχρι τότε ήμουν πραγματικά αχαλίνωτος».
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ 
Τίτλος Κυκλοφορία Δισκογραφική Συγκρότημα
Appetite for Destruction 1987 Geffen Guns N’ Roses
G N’ R Lies 1988
Use Your Illusion Ι 1991
Use Your Illusion II
The Spaghetti Incident? 1993
It’s Five O’Clock Somewhere 1995 Slash’s Snakepit
Ain’t Life Grand 2000 Koch
Contraband 2004 RCA VelvetRevolver
Libertad 2007
Slash 2010 EMI Solo

- Επίσης, έχει ηχογραφήσει με τους Michael Jackson, Iggy Pop, Lenny Kravitz, Motorhead, Alice Cooper και τους Blackstreet.
Αληθινό όνομα: Saul Hudson
Ημερομηνία γέννησης: 23 Ιουλίου 1965
Τόπος γέννησης: Hampstead (London), England
Γονείς: Anthony Hudson και Ola Hudson
Γυναίκα: Perla Ferrar (15 Οκτωβρίου 2001)
Παιδιά: London και Cash
Πριν τους GN’R: Tidus Solan, London, Road Crew, Hollywood Rose.

Πήρε το όνομα Slash από έναν φίλο του πατέρα του που τον φώναζε έτσι.

Λατρεύει τα φίδια, τα σκυλιά και τις γάτες.

Εφυγε από τους Guns N’ Roses στις 30 Οκτωβρίου του 1996.


espresso