O νέος Στιβ ΜακΚουίν!

Επιτέλους. Μια ταινία που αξίζει να δεις. Το λένε «Drive» και είναι του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν. Την «οδηγεί» μια ταλεντάρα από τον Καναδά με το όνομα Ράιαν Γκόσλινγκ. Με κάρφωσε στη θέση μου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό!

Ο σκηνοθέτης. Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, από τη μικροσκοπική Δανία. Μόλις 42 ετών. Δεν μετανιώνω που τον είχα καταδικάσει και για το «Bronson» και για το «Pusher», αναγνωρίζοντας όμως τις επιδέξιες σκηνοθετικές αρετές του. Αλλά μόνο ως στυλ. Εδώ με ένα σενάριο που μοιάζει με τον πλήρη ορισμό ενός νεωτερικού φιλμ νουάρ καταφέρνει να αποδώσει και ουσία και styling. Με αναφορές και αφομοιωμένα δάνεια από Ντέιβιντ Λιντς και αδελφούς Κόεν του «Blood Simple». Είναι μάγκας. Και στο στήσιμο και στην ατμόσφαιρα και στην καθοδήγηση των ηθοποιών. Οι Ευρωπαίοι διατηρούν και προσκυνούν την αμερικανική κιβωτό. Του βγάζω το καπέλο!

Ο σταρ. Κάθε φορά που ο Ράιαν Γκόσλινγκ παίζει - ακόμα και στο διεκπεραιωτικό θριλεράκι «Απόδειξη ενοχής» απέναντι στον Αντονι Χόπκινς - καταφέρνει να λάμπει. Τον περασμένο χειμώνα με το «Blue Valentine» ενθουσιάστηκα. Τώρα στο «Drive» με απογείωσε. Σαν να βλέπω ολοζώντανη τη σύγχρονη εκδοχή του Στιβ ΜακΚουίν στο «Bullitt» του Πίτερ Γέιτς. Εξαιρετική διαχείριση των σιωπών. Απρόβλεπτος και ορμητικός. Ο μοναχικός σαμουράι των κακόφημων δρόμων. Ετσι όπως πάει θα βρεθεί στο ρετιρέ του star system.

Το στόρι. Ο Driver, ή Kid (πιτσιρικάς), χωρίς όνομα, βγάζει το μεροκάματό του με δύο τρόπους. Το πρωί ως κασκαντέρ σε επικίνδυνες σκηνές, οδηγώντας αμάξια που γίνονται θρύψαλα. Το βράδυ ως driver κάποιων ληστών. Ωσπου ερωτεύεται το κορίτσι (Κάρεϊ Μάλιγκαν) ενός φυλακισμένου γκάνγκστερ. Για να τους βοηθήσει μπερδεύεται στα πόδια ενός αδίστακτου μαφιόζου. Και τότε αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα. Η εκδίκηση είναι δική του. Το φινάλε μού θύμισε το αντίστοιχο από το ασπρόμαυρο θρυλικό φιλμ νουάρ του Τζον Χιούστον «Η ζούγκλα της ασφάλτου» (1950). Justice you sons of bitches!

Το καστ. Ισως το μέγιστο ατού αυτής της καταραμένης και αιματοβαμμένης, αλλά ταυτόχρονα, ρομαντικής ιστορίας, είναι το casting. Απαντες κολλημένοι στο πετσί των ρόλων τους. Εκτός από τον Ράιαν Γκόσλινγκ που του αξίζει Οσκαρ. Εχουμε και λέμε: η Κάρεϊ Μάλιγκαν. Η Βρετανίδα 26 ετών. Υποψήφια (δικαίως) για Οσκαρ χάριν της ερμηνείας της στο «Μια κάποια εκπαίδευση» (An Education). Το κορίτσι του «Never let me go». Ακολουθούμενη από τον Αλμπερτ Μπρουκς. Τον κωμικό. Εδώ μοναδικός ως κυνικός γκάνγκστερ. Από κοντά και η σκατόφατσα ο Ρον Πέρλμαν. Πανάξιοι!

tanea