Δ.Νομικού:Μίλησε για αυτούς που την "πούλησαν"
H Δούκισσα Νομικού έγραψε στο "ημερολόγιο" της στην ιστοσελίδα που γράφει για την επιλεκτική αμνησία για όλους αυτούς που κατά δια...


Ζέστη, πολλή ζέστη, αφόρητη ζέστη. Καλοκαίρι δεν θέλαμε? Καλοκαίρι έχουμε. Ίσως λίγο διαφορετικό από αυτό που περιμέναμε…
Τι θέλαμε?
Ήλιο, θάλασσα, καρπούζι, διακοπές, καλή παρέα… Απλά πράγματα... Ανθρώπινα…
Ο ήλιος ήρθε, ζέστανε για χάρη μας την θάλασσα. Μαζί του ήρθαν και οι καινούργιες λέξεις της εβδομάδας…
"Επιλεκτική χρεοκοπία". Το μάθαμε και αυτό….
Έχουν βαλθεί να κάνουν σταυρόλεξο το μυαλό μας. Κόμπο την ζωή μας! Να μας μάθουν πράγματα που θέλουμε να ξεχάσουμε…
Φτάνει πιά! Δώστε μας πίσω τις ξέγνοιαστες διακοπές… Τα φιλαράκια μας… Γιατί αυτά πάνε μαζί... Σαν τον ήλιο με την θάλασσα….
Φίλοι που μας κάνουν να θυμόμαστε καλές στιγμές, και να ξεχνάμε τις κακές.
Φίλοι που δεν "πάσχουν" από "επιλεκτική" μνήμη ή αμνησία.
Φίλοι που σε “ταξιδεύουν” στα εύκολα, στα δύσκολα, στα καλά και στα άσχημα.. Φίλοι που δεν επιλέγουν να ξεχνούν, να διαγράφουν ή να σε πουλούν, όταν αυτό τους συμφέρει…
Αυτό σκέφτηκα και εγώ πριν μία εβδομάδα.
Ότι έχω ανάγκη από έναν φίλο που με κάνει να γελάω, που με κάνει να ξεχνιέμαι.. Δεν το σκέφτηκα πολύ.
Παρασκευή βράδυ έκλεισα εισιτήρια για Κέρκυρα, Σάββατο πρωί-πρωί ήμουν εκεί.
Δώσαμε ραντεβού στην πισίνα του ξενοδοχείου. Εγώ κατέβηκα από νωρίς - για να μην χάσω τον ήλιο τρομάρα μου, γιαυτό και κάηκα- και διάβαζα το βιβλίο μου. Μετά ήρθε και ο φίλος μου και αρχίσαμε αμέσως να λέμε τα δικά μας!
Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμουν ούτε δουλειά, ούτε υποχρεώσεις, ούτε τίποτα!
Γελούσαμε, μιλούσαμε, τρώγαμε… Σαν δυό μικρά παιδιά… σαν δυό παιδικοί φίλοι…
Το βράδυ πήγαμε μαζί στο θέατρο και μετά την παράσταση, στην πόλη για να φάμε πεντανόστιμη παστιτσάδα!!
Η Κέρκυρα στις ομορφιές της όπως πάντα και τα γέλια μας δυνατά, σαν τις στιγμές που ζούσαμε…
Στιγμές που συνεχίστηκαν στο μεταμεσονύχτιο ραντεβού μας στο δωμάτιο… Να μιλάμε με τις ώρες και να αναλύουμε τα πάντα, τρώγοντας όλα τα φυστίκια-εγώ δηλαδή- που βρίσκαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου!
Κάπως έτσι πέρασε και η Κυριακή. Ήρεμα, ήσυχα, με πολύ καλή παρέα.
Και εδώ θα αναρωτηθώ εγώ… Γιατί λένε ότι είναι δύσκολος καιρός για φίλους? Γιατί λένε πως δεν μπορείς να κάνεις δυνατές φιλίες ειδικά μέσα από τον χώρο της τηλεόρασης? Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλοί ψεύτικοι άνθρωποι, που άλλα λένε μπροστά σου και άλλα πίσω σου, που χαίρονται να σε βλέπουν προβληματισμένο και τσαντίζονται όταν σε βλέπουν να προχωράς και να εξελίσσεσαι. Ναι, έχω γνωρίσει και εγώ τέτοιους ανθρώπους. Που φαίνεται να έχουν κάνει τρόπο ζωής την "επιλεκτική αμνησία”, που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους, που ξεχνάνε ότι δεν τους συμφέρει. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις επαγγελματικές σχέσεις, αλλα και στις προσωπικές…
Πόσες φορές δεν μας έχουν “πουλήσει” άνθρωποι που έχουμε επενδύσει σε αυτούς, που έχουμε πιστέψει σε αυτούς, που τους έχουμε εμπιστευτεί τα πάντα.. Η απάντηση είναι “πολλές φορές δυστυχώς” και έχουμε φάει τα μούτρα μας. Και είμαι σίγουρη ότι θα τα ξαναφάμε.. Δεν τρέχει και τίποτα όμως, γιατί κάποια στιγμή θα συναντήσουμε και αγνούς ανθρώπους, συναισθηματικά χορτασμένους, ακομπλεξάριστους, αληθινούς. Που δεν βάζουν την δουλειά πάνω από όλα, που γι’ αυτούς έχουν αξία οι ανθρώπινες σχέσεις...
Αυτοί έχουν αξία και για μένα και αυτούς δεν θα τους βγάλω ποτέ από την καρδιά μου, και ένας από αυτούς είναι ο φίλος μου ο Γιώργος, ο γνωστός, ο δικός μου Γιώργος!!
Μ’ αυτόν περάσα αυτό το τέλειο σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα. Εκεί που βρέθηκε για λίγο με την παράσταση "Φωνάζει ο κλέφτης" καθώς συνεχίζει την περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με τεράστια επιτυχία…
Ότι και να γίνεται γύρω μας, ότι και να συμβαίνει, πάντα χρειαζόμαστε ανθρώπους δίπλα μας να κρατηθούμε, ή να τους βοηθήσουμε να κρατηθούν! Κανείς δεν τα κατάφερε μόνος του. Τουλάχιστον όχι για πολύ. Γι' αυτό μην ξεχνάς αυτούς που πραγματικά σε αγαπούν, μην ξεχνάς τις ωραίες στιγμές που περνάς, μην "πουλάς" τους ανθρώπους που λες ότι αγαπάς.