Πόπη Διαμαντάκου κατά Γιώργου Θεοφάνους....

Το ένα µετά το άλλο σκανδαλιστικά «συµβάντα» διεκδικούν την προσοχή του κοινού για το «X-Factor» παρά οι διαγωνιζόµενοι τραγουδιστές, γεγονός που είναι επόµενο να επηρεάζει και την κρίση του. Παρακολουθήσαµε προσεκτικά το live της περασµένης Παρασκευής, όµοιο µε όσα προηγήθηκαν, αλλά µε µια διαφορά. Είχε ήδη γίνει γνωστό ότι η Νίκη Πόντε, που διαγωνίζεται στη σκηνή του «Χ-Factor», είναι µια εκ των συµµετοχών που θα διαγωνιστούν για το χρίσµα της εκπροσώπησής µας στη Eurovision. Ως εκ τούτου είχε προστεθεί ένα ακόµη «συµβάν» στην αρένα. 

Και δεν πήγε χαµένο. Ανέλαβε ο έχων τον ρόλο του «ξινού προβοκάτορα» Γιώργος Θεοφάνους να το αναδείξει, προσδίδοντάς του την εξόχως καταναλωτική χροιά του σκανδάλου. Aποδεικνύοντας για µια ακόµη φορά ότι το «X-Factor» α λα ελληνικά είναι περισσότερο τηλεόραση παρά διαγωνισµός «φωνών». Και µάλιστα το είδος της τηλεόρασης που τρέφεται από το «λίπος» της ψευδοδιογκωµένης εγχώριας σόου µπίζνες. 

Εσπευσε ο «κριτής» µετά την εντυπωσιακή εµφάνιση της νεαρής Νίκης, που ερµήνευσε το «All that jazz»µε εντυπωσιακή αρτιότητα, επιδεικνύοντας ταλέντο και γνώση σε ένα µουσικό είδος εν ελλείψει στη χώρα µας, να δηλώσει ότι ναι µεν ήταν πολύκαλή η εµφάνισή της, αλλά του «µυρίζει µαγείρεµα». Επειδή, όπως εξήγησε, η Νίκη έχει ειδικές σπουδές στο µιούζικαλ, οπότε η επιλογή του τραγουδιού αναδείκνυε τα ιδιαίτερα προσόντα και τις ικανότητές της µε τον «κρυφό» στόχο – της δισκογραφικής; – να λάµψει στη σκηνή του «X-Factor» και ως εκ τούτου να ενισχυθεί η συµµετοχή της στον γιουροβιζιονικό διαγωνισµό. 

Αν αντιληφθήκαµε καλά, µέσα στη φούρια για την παραγωγή κουτσοµπολίστικου υλικού ο κ. Θεοφάνους έκανε λόγο για κάτι σαν «αθέµιτο ανταγωνισµό»; Εσπευσε να αντικρούσει η Κατερίνα Γκαγκάκη λέγοντας ότι η ανακοίνωση της ΕΡΤ έπεται της ανάθεσης στη Νίκη του συγκεκριµένου τραγουδιού από την παραγωγή του «X-Factor». Πίσω τους το κοινό, µια πιτσιρικαρία που ούρλιαζε χωρίς να ακούει, έκανε γκριµάτσες στην κάµερα και πασιφανώς ποσώς την αφορούσαν οι θεαµατικές φιγούρες των κριτών στο κουτσοµπολίστικο παρκέ, που µπορεί να παράγουν τηλεόραση, αλλά είναι επικίνδυνες και για κωλοτούµπες. 

Γιατί δεν παύει επίκεντρο όλων αυτών των επιµέρους «τηλεσυµβάντων» να είναι η αγωνία για καριέρα µιας νεαρής, η οποία µε το πρώτοτης βήµα στην εγχώρια σόου µπίζνες κινδυνεύει να βρεθεί στα βαθιά του εγχώριου κουτσοµπολίστικου πολτού. 

Αυτό που ίσως η κάθε Νίκη δεν γνωρίζει και, όπως φαίνεται, παραγνωρίζουν όλοι οι επίδοξοι αοιδοί που σπεύδουν να «αδράξουν την ευκαιρία» των τάλεντ σόου, ίσως µην έχοντας άλλη, είναι ότι κατ’ αρχήν υπηρετούν την εγχώρια τηλεόραση. Ξεκινούν µάλλον σαν «τηλεοπτικές περσόνες» παρά σαν τραγουδιστές. 

Στο βρετανικό ή και στο ιταλικό «X-Factor» γράφονται τραγούδια για τους καλύτερους που φτάνουν µέχρι τον τελικό ή τους περιµένουν τραγούδια. 

Οι φωνές θέλουν συνθέτες, µουσικές σκηνές, παραγωγή, θέλουνακόµη ρίσκο, πρωτοβουλίες, που πάντως η σκηνοθεσία των εγχώριων τάλεντ σόου, που έχει την αισθητική σφραγίδα της παρωχηµένης µπουζουκοαισθητικής και κάνει επίκεντρο του σόου τη «σκανδαλιστική» παρέµβαση των κριτών ή ασχολείται µε το σταριλίκι των παρουσιαστών, κάθε άλλο παρά όλα αυτά ευνοεί. 

Οι ριαλιτονικητές στις άλλες χώρες 

H αλήθεια είναι ότι σε όλον τον κόσµο, από τους 47 νικητές που έχουν αναδείξει µέχρι το τέλος της περασµένης χρονιάς τα αντίστοιχα σόου σε διάφορες χώρες, τις µεγάλες καριέρες τις κάνουν οι «απόφοιτοι» του βρετανικού, µε κορυφαίες αυτή της Leona Lewis µε τα τρία άλµπουµ ήδη, µε τραγούδι της να φτάνει στο νούµερο 1 σε 12 χώρες, και της Shayne Ward που το πρώτο άλµπουµ της ήρθε 4ο σε πωλήσεις στο Ην. Βασίλειο και το δεύτερο έγινε νούµερο δύο. Αντιθέτως, ο Steve Brookstein, εκ των πρώτων νικητών, δεν κατάφερε τίποτε, ενώ για τον φετινό Mat Cardle έχει ξεσπάσει ήδη γκρίνια. Οσο για την γειτονική Ιταλία, πιο υπολογίσιµος από τους περσινούς νικητές θεωρείται ο τρίτος, ο κουρδικής καταγωγής Nevruz. Για τις υπόλοιπες µικρές αγορές της Ευρώπης, η γιουροβιζιονική σκηνή θεωρείται σχεδόν µονόδροµος, αν όχι για να κάνουν καριέρα οι ριαλιτονικητές, τουλάχιστον να κάνουν «φασαρία», αναλόγως µε το περιεχόµενο που κάθε χώρα δίνει σε αυτό. Στη δική µας, πάντως, µέχρι στιγµής ο µόνος, µονότονος σκοπός που καλούνται να ερµηνεύσουν οι επίδοξοι αοιδοί είναι αυτός των «σκανδάλων». 

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ