"Η ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ Η ΙΔΙΑ ΜΕ ΩΘΗΣΕ ΝΑ ΓΡΑΨΩ"...

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση; Να βρείτε ένα ενδιαφέρον στόρι ή εκδοτικό οίκο να το εκδώσει;

Θα έλεγα το να τυπωθεί. Η ιστορία από μόνη της δεν με δυσκόλεψε, μόνο που πολλοί εκδότες στη Βρετανία δεν ενδιαφέρονταν να το εκδώσουν.

Μια ιστορία με λεπρούς δεν ήτανε ευχάριστη, ούτε υποσχόταν πολλά και την απέρριπταν. Εγώ επέμενα και βρέθηκε εκδότης ο οποίος ήθελε να το βγάλει.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλοι.

Ήταν το νησί που σας έκανε να γράψετε την ιστορία ή η ιστορία των λεπρών που σας ώθησε να εστιάσετε στη Σπιναλόγκα;

Το νησί. Αυτό ήταν που μου κίνησε το ενδιαφέρον, δεν ενδιαφερόμουν καθόλου για τη Λέπρα.

Όταν επισκέφθηκα τη Σπιναλόγκα έμεινα έκθαμβη μπροστά στο ασυνήθιστο αυτό μέρος όπου στο μισό του προηγούμενο αιώνα οι άνθρωποι έρχονταν για να μείνουν και να πεθάνουν.

Ήταν άρρωστοι και όμως κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ελπιδοφόρα ατμόσφαιρα. Συνέχισαν τη ζωή τους χωρίς να νιώσουν λύπη για τον εαυτό τους. Είχαν κουρτίνες στα σπίτια, είχα φούρνο, είχαν καφενείο, είχαν εκκλησία … δεν το είχαν βάλει κάτω και αυτό με έκανε να φανταστώ τον τόπο τους ως μια συνηθισμένη κοινότητα.

Η Σπιναλόγκα η ίδια με ώθησε από μόνη της να γράψω μια ιστορία.

Το βιβλίο σας έχει δυσάρεστα κεφάλαια, θανάτους, αλλά και ένα ελπιδοφόρο φινάλε. Πιστεύετε ότι μια ιστορία χρειάζεται ισορροπία ανάμεσα στον πόνο και την ευτυχία ώστε να είναι ευχάριστη και να προσελκύσει την προσοχή;

Όταν σκέφτομαι έναν βιβλίο που απόλαυσα και διάβασα ξανά και ξανά, συνήθως υπάρχει μια μίξη όλων αυτών. Υπάρχει μια βρετανική έκφραση: «Το δράμα είναι αντιφατικό», και νομίζω ότι αυτή η αντίφαση κάνει μια ιστορία καλή.

Για να είμαι ειλικρινής δεν θα έγραφα ποτέ αυτή την ιστορία αν δεν ήξερα ότι στο τέλος οι άνθρωποι θα θεραπεύονταν. Αν η ασθένεια αυτή δεν είχε θεραπεία δεν θα έγραφα το βιβλίο.

Κατά κάποιο τρόπο, το χάπι εντ λειτούργησε σαν μαγνήτης. Ήξερα ότι όποια πορεία και να είχε η ιστορία, το τέλος θα είχε θετικό μήνυμα.

Το πρώτο σας βιβλίο έφερε διεθνή φήμη και αρκετά βραβεία. Το περιμένατε όλο αυτό;

Καθόλου. Ήταν μια έκπληξη. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα είχε αυτή την πορεία, ότι θα είχε αυτή την ανταπόκριση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Δεν μπορώ να το καθορίσω με σιγουριά, αλλά νομίζω ότι σε όλους αρέσει η απλότητα, γιατί είναι μια απλή ιστορία.

Αρέσει επίσης η αισιοδοξία που είναι διάχυτη στο βιβλίο και το ότι βρέθηκε η θεραπεία είναι ένα υπέροχο πράγμα. Προφανώς αν είχε βρεθεί η θεραπεία για όλες τις μορφές καρκίνου, αυτό θα ήταν ένα καταπληκτικό γεγονός γιατί θα άγγιξε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Αλλά η απήχηση που είχε το βιβλίο στον κόσμο ήταν για μένα μεγάλη έκπληξη. Έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι ένας συγγραφέας μπορεί να προβλέψει πως θα πάει το βιβλίο του, γι’ αυτό και δεν το σκεφτόμουν όταν το έγραφα.

Όταν γράφεις είσαι απασχολημένος με το θέμα, θέλεις να δώσεις το καλύτερο που μπορείς στην ιστορία. Δεν σκέφτεσαι πως θα πάνε οι πωλήσεις, απλά ελπίζεις. Η πρώτη έκδοση στη Βρετανία ήταν 5.000 αντίτυπα και ήλπιζα ειλικρινά ότι τα περισσότερα από αυτά θα πωλούνταν.

Και η έκδοση του βιβλίου με εξέπληξε ακόμα περισσότερο.

Γνωρίσατε τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου η οποία έγραψε το σενάριο. Ποια ήταν η μεγαλύτερη σας ανησυχία;

Είναι δύσκολο όταν δεν μιλάς Ελληνικά να συνεννοηθείς για ένα θέμα όπως είναι το σενάριο. Ανησυχούσα για ότι δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω και να κατανοήσω τι γίνεται.

Αλλά κάποιος στο Λονδίνο μετέφραζε το σενάριο, έκανα τα σχόλια μου και έτσι προχωρήσαμε. Νομίζω ότι αυτό που θέλει κάθε συγγραφέας είναι το σενάριο να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στο πρωτότυπο κείμενο.

Αν ένα βιβλίο γίνεται ταινία είναι πιο συμμαζεμένα τα πράγματα. Αν βέβαια κάνοντας μια σειρά είκοσι έξι επεισοδίων, η ιστορία πρέπει να επεκταθεί, οι χαρακτήρες, οι ιστορίες πρέπει να γίνουν περισσότερες. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις νέες ιστορίες και τα νέα πρόσωπα που δημιούργησε και έβαλε στο σενάριο η Μιρέλλα, τα οποία αλληλεπιδρούν με τα πρόσωπα που ήδη ξέρουμε.

Έχετε στα σκαριά νέο βιβλίο;

Γράφω ένα βιβλίο και θα είναι μεγάλο ταξίδι.

Σε ποιο σημείο του πλανήτη εκτυλίσσεται αυτή τη φορά;

Θα ήταν διασκεδαστικό να γράψω κάποια στιγμή για κάτι έξω από τον πλανήτη Γη, αλλά προς το παρόν και η νέα μου ιστορία διαδραματίζεται στην Ελλάδα και αυτό είναι το μόνο που μπορώ να ανακαλύψω αυτή τη στιγμή.

Αγαπώ την Ελλάδα και έχω μια ρομαντική εικόνα για τη χώρα σας.

Τι σας έκανε να συμφωνήσετε σε μια σειρά και όχι ταινία; Θεωρείτε ότι δυο ώρες δεν είναι αρκετές για μια ιστορία όπως αυτή;

Όχι, δεν ήταν αυτό το θέμα και ξέρω ότι υπήρχε ενδιαφέρον να γίνει ταινία και στις ΗΠΑ και στη Βρετανία και στην Ελλάδα. Είμαι ενθουσιασμένη που το βιβλίο γίνεται τηλεοπτική σειρά και γυρίζεται στα μέρη που συνέβησαν αυτά.

Έτσι η ιστορία είναι πιο αληθινή και αυθεντική, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται τι συνέβαινε στη Σπιναλόγκα και μιλούν στο σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς για το πώς ήταν τα πράγματα τη δεκαετία του ’40 και του ’50.

Είναι μια πολύ ιδιαίτερη παραγωγή και μόνο το γεγονός ότι γίνονται γυρίσματα τόσους μήνες στη Σπιναλόγκα την κάνει καταπληκτική.

Είναι μια παραγωγή υψηλής ποιότητα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.


(tvsoup)