ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ....
«Εκτός ελέγχου»: Αυτός είναι ο μοναδικός κομψός τρόπος να περιγράψεις τη δημόσια εικόνα της τον τελευταίο χρόνο. Σκάνδαλα, μηνύσεις, προκλητ...
http://news-piper.blogspot.com/2009/12/blog-post_2813.html

«Εκτός ελέγχου»: Αυτός είναι ο μοναδικός κομψός τρόπος να περιγράψεις τη δημόσια εικόνα της τον τελευταίο χρόνο. Σκάνδαλα, μηνύσεις, προκλητικές εμφανίσεις και ακόμη πιο προκλητικές δηλώσεις.
Με μια τηλεοπτική κάμερα πάντα στο κατόπι της και ένα σκάνδαλο στο κατώφλι της. Μια υπέρ-προβεβλημένη πλατινέ περσόνα που μοιάζει να ακολουθεί το δρόμο της προδιαγεγραμμένης δημόσιας πτώσης, στη λογική της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, της Έιμι Γουαϊνχάουζ και της Λίντσεϊ Λόχαν.
«Το ξέρω ότι στη φάση που είμαι χρειάζεται να γίνει μια δραματική αλλαγή στη δημόσια εικόνα μου. Το καταλαβαίνω. Και προφανώς δεν είμαι ευχαριστημένη με το διασυρμό στον οποίο έχω υποβληθεί. Όλα αυτά όμως προκύπτουν μέσα από τη ζωή μου, που είναι έντονη. Μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που μου λένε ότι η ομορφιά μου δε συντονίζεται με το χαρακτήρα μου. Θα έπρεπε δηλαδή να είμαι πιο συντηρητική, πιο σεμνή, πιο γλυκιά. Κάτι εντελώς διαφορετικό από το χαρακτήρα που έχω. Γιατί αυτός φταίει για όλα. Αυτός φταίει που έρχονται όλοι και μου λένε “Γιατί είσαι έτσι; Γιατί τα κάνεις αυτά;”. Κι αυτό μου συμβαίνει από την εποχή των καλλιστείων. Δηλαδή, μου έλεγαν, “Μα γιατί έκανες την γκριμάτσα, αφού ήσουν μια θεά;”. Τι να τους πω τώρα, ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και μου βγήκε; Τέτοια λάθη έκανα, τέτοια συνεχίζω να κάνω».
Διακρίνοντας το αδιέξοδό μου, βγάζει για πρώτη φορά από την ώρα που συναντηθήκαμε τα μαύρα γυαλιά που φοράει και μου λέει: «Είμαι η ίδια κοπέλα μ’ εκείνη που ήμουν στα 16 μου χρόνια. Το ίδιο σημαδεμένη από καταστάσεις που έχω περάσει. Με πιάνουν κρίσεις υστερίας, πανικού, αισθάνομαι ότι πνίγομαι και ότι έχω ανάγκη να φύγω και να εξαφανιστώ. Έντονα συναισθήματα, που είναι αποτέλεσμα μιας έντονης ζωής. Εμπειρίες που σε οδηγούν στην κατάθλιψη. Δεν είμαι σε βαθμό κλινικό, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να τρελαθώ από αυτό το πράγμα. Έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ να πάρω κάτι να μου ανεβάσει τη διάθεση, αντικαταθλιπτικά με ιατρική συνταγή, εννοώ, αλλά δεν το έχω κάνει. Και, επειδή ξέρω τι θα με ρωτήσεις, ούτε έχω πάει, ούτε σκοπεύω να πάω σε ψυχολόγο. Είναι πράγματα που τα κρατάω μόνο για τον εαυτό μου, γιατί, αν τα βγάλω προς τα έξω, θα πεις “Τι λέει αυτή;”».
(Περισσότερα στο Nitro που κυκλοφορεί)