Χρήστος Κούγιας: Το σπαρακτικό «Αντίο» στον πατέρα του
Με ένα μακροσκελές κείμενο και δέκα φωτογραφίες, ο Χρήστος Κούγιας αποχαιρέτησε δημόσια τον πατέρα του, Αλέξη Κούγια , εκφράζοντας τα συν...
Με ένα μακροσκελές κείμενο και δέκα φωτογραφίες, ο Χρήστος Κούγιας αποχαιρέτησε δημόσια τον πατέρα του, Αλέξη Κούγια, εκφράζοντας τα συναισθήματά του για την απώλεια.
Ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Μέχρι την τελευταία στιγμή, στο πλευρό του βρίσκονταν τα δύο του παιδιά, Χρήστος και Μάιρα, με τα οποία είχε χτίσει έναν ισχυρό δεσμό.
Μία ημέρα μετά την απώλεια του πατέρα του, ο Χρήστος Κούγιας θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με το κοινό. Ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό φωτογραφίες από στιγμές τους, από την παιδική του ηλικία έως σήμερα, συνοδεύοντάς τες με ένα συγκινητικό κείμενο γεμάτο αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του στη νομική, ο Χρήστος Κούγιας συνεχίζει την παράδοση και το όνομα που ο Αλέξης Κούγιας έχτισε με την πολύχρονη πορεία του στη δικηγορία. Ο αποχαιρετισμός του αποτυπώνει όχι μόνο την απώλεια, αλλά και την τεράστια επιρροή που είχε ο πατέρας του στη ζωή του.
«Μπαμπά, χθες ήταν η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου. Μέχρι και την Τρίτη. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν βρίσκεσαι πλέον μαζί μας. Έδωσες μια τεράστια μάχη που, παρά το άδοξο τέλος, με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος για εσένα. Γιατί δεν τα παράτησες ποτέ. Δεν άφησες την αρρώστια να αλλοιώσει την προσωπικότητα σου.
Ήσουν γεννημένος νικητής. Ακόμα και την ημέρα που έμαθα ότι έρχεται το τέλος και έκλαιγα μπροστά σου με κοίταξες και μου είπες “Γιατί κλαις; Κούγιας είσαι. Μην φοβάσαι. Θα τον καθαρίσουμε και τον καρκίνο”.
Κούγιας είμαι. Και θα προσπαθήσω να σε κάνω περήφανο. Θα διατηρήσω αυτή την νοοτροπία νικητή που είχες. Θα προσπαθήσω να φανώ δυνατός για την Μάιρα, όσο και αν πονάω. Δεν θα τα παρατήσω ποτέ, όπως εσύ. Μπαμπά, μπορείς να ηρεμήσεις επιτέλους, να ξεκουραστείς γιατί το αξίζεις. Μπορείς να είσαι ήσυχος και να αφήσεις εμένα και το Μαϊράκι να συνεχίσουμε αυτό που με κόπο έχτισες. Να είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας προσέχουν. Θα τα καταφέρουμε γιατί ξέρω ότι πάντα θα είσαι δίπλα μας να μας συμβουλεύεις.
Μπαμπά, χθες έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Έχασα τον άνθρωπο μου. Θα μου λείψεις πολύ. Πάρα πολύ. Η καθιερωμένη καλημέρα μας, η «καυλάντα» μας. Οι συζητήσεις μας για νομικά, για ποδόσφαιρο, για τις ζωές μας. Τα ολιγόλεπτα τηλεφωνήματα μας που αναλύαμε σύντομα την μέρα μας. Θα μου λείψουν τα καθιερωμένα φαγητά μας τις Κυριακές. Θα μου λείψουν οι ατάκες σου, το χιούμορ σου. Θα μου λείψουν τα πάντα. Μπαμπά, ήσουν μοναδικός.
Όλοι μου λένε «να ζήσουμε να σε θυμόμαστε». Θα ζήσουμε να σε θυμόμαστε γιατί ήσουν μάγκας, ντόμπρος, απλός και αληθινός άνθρωπος. Γιατί είσαι μύθος. Γιατί άφησες εποχή. Για όλους είσαι ο Αλέξης Κούγιας. Είδωλο, δάσκαλος, καλύτερος φίλος. Αυτά σημαίνεις για εμένα. Πάνω από όλα όμως είσαι ο πατέρας μου. Είμαι περήφανος που είμαι ο γιος σου.
Πατέρα κάτι τελευταίο. Στο ξαναείπα, αλλά ειλικρινά θα μου λείψεις. Την τελευταία μέρα πριν σταματήσεις να επικοινωνείς με κοίταξες στα μάτια στην εντατική και μου είπες ότι με αγαπάς πολύ. Τώρα είναι η σειρά μου να στο ξαναπώ. Σε αγαπάω πολύ, Ο Χριστάρας σου.
