Συνηθισμένοι Μύθοι Σχετικά με το Θηλασμό

H Φαίη Σκορδά φιλοξένησε στο studio της εκπομπής της, μαμάδες με τα μωράκια τους , αλλά και έμπειρη μαία για να μιλήσουν για τα οφέλη του μητρικού θηλασμού...

Αφορμή για το κάλεσμα αυτό είναι η Παγκόσμια Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού-World Breastfeeding Week (WBW)...
Η παρουσιάστρια που έχει θηλάσει αποκλειστικά 6 μήνες τον γιο της, είχε αρκετές απορίες, πράγμα που δείχνει πως πολλές μαμάδες δεν έχουν την σωστή ενημέρωση ώστε να επιλέξουν το καλύτερο για το παιδί τους...
Κατάλληλο άτομο για να λύσει όλες τις απορίες σε μια νέα μητέρα και να την βοηθήσει είναι ένας πιστοποιημένος σύμβουλος θηλασμού...
Μεγάλη βοήθεια προσφέρουν και συγκεκριμένες ομάδες στο Facebook που έχουν γνώση και εμπειρία και δίνουν συμβουλές μέσα απο τεκμηριωμένες απόψεις... 
Εμείς σας παραθέτουμε τους μύθους σχετικά με τον θηλασμό, σύμφωνα με το La Leche League Greece ....

Pac For Me Necklace

Μύθος 1: Οι συχνοί θηλασμοί οδηγούν σε φτωχή παραγωγή γάλακτος, αδύναμο αντανακλαστικό της έκκρισης του γάλακτος ή «κατέβασμα» και τελικά σε ανεπιτυχή θηλασμό.
Πραγματικότητα: Η παραγωγή γάλακτος βελτιώνεται όταν επιτραπεί σε ένα υγιές μωρό να θηλάσει όσο συχνά εκδηλώσει αυτό την ανάγκη. Το αντανακλαστικό της έκκρισης του γάλακτος λειτουργεί στο μέγιστο βαθμό όταν υπάρχει μια καλή προσφορά γάλακτος, η οποία προκύπτει με φυσικό τρόπο όταν θηλάζουμε κατά τη βούληση του μωρού.



Μύθος 2: Μια μητέρα χρειάζεται να θηλάσει μόνο τέσσερις με έξι φορές την ημέρα για να διατηρήσει μια καλή παραγωγή γάλακτος.
Πραγματικότητα: Οι έρευνες δείχνουν πως όταν μια μητέρα θηλάσει νωρίς και συχνά, κατά μέσον όρο 9,9 φορές την ημέρα τις πρώτες εβδομάδες, η παραγωγή του γάλακτός της είναι μεγαλύτερη, το μωρό της παίρνει περισσότερο βάρος και συνεχίζει να θηλάζει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Γενικά, η παραγωγή γάλακτος έχει φανεί πως συνδέεται με τους συχνούς θηλασμούς και μειώνεται όταν οι θηλασμοί είναι λιγότερο συχνοί ή περιορισμένης διάρκειας. 

Μύθος 3: Τα μωρά παίρνουν όσο γάλα χρειάζονται στα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά θηλασμού.
Πραγματικότητα: Ενώ πολλά μεγαλύτερα σε ηλικία μωρά μπορούν να πάρουν περισσσότερο από το γάλα που χρειάζονται τα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά, αυτό δεν μπορεί να γενικευθεί για όλα τα μωρά. Νεογέννητα μωρά που μαθαίνουν ακόμη να θηλάζουν και δεν μπορούν πάντα να θηλάσουν πολύ αποτελεσματικά, συχνά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τραφούν. Η ικανότητα του μωρού να πάρει γάλα εξαρτάται επίσης κι από το αντανακλαστικό της έκκριςης του γάλακτος της μητέρας. Αν και σε πολλές μητέρες το γάλα «κατεβαίνει» αμέσως, σε άλλες καθυστερεί κάπως. Ορισμένες επίσης μπορεί να εκκρίνουν το γάλα σε μικρές δόσεις αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Από το να μαντεύουμε, είναι καλύτερο να επιτρέψουμε στο μωρό να θηλάσει έως ότου παρουσιάσει δείγματα κορεσμού, όπως το να αφήσει από μόνο του το στήθος και να χαλαρώσει τα χέρια και τα μπράτσα του. 

Μύθος 4: Μια θηλάζουσα μητέρα πρέπει να αφήνει αρκετό χρονικό διάστημα ανάμεσα στους θηλασμούς για να έχει το στήθος της χρόνο να ξαναγεμίσει.
Πραγματικότητα: Το κάθε ζευγάρι μωρού-μητέρας είναι μοναδικό. Το σώμα μιας θηλάζουσας μητέρας παράγει διαρκώς γάλα. Το στήθος της λειτουργεί εν μέρει μόνο σαν δοχείο αποθήκευσης, με ποικιλία χωρητικότητας. Γενικά, όσο πιο «άδειο» είναι το στήθος, τόσο πιο γρήγορα δουλεύει το σώμα για να παράγει γάλα για να το αντικαταστήσει και αντίθετα όσο πιο γεμάτο είναι, τόσο πιο πολύ λιγοστεύει η παραγωγή γάλακτος. Αν η μητέρα σταθερά περιμένει έως ότου το στήθος της «γεμίσει» για να θηλάσει, τότε το σώμα της μπορεί να πάρει το μήνυμα ότι παράγει πολύ γάλα και να μειώσει τη συνολική παραγωγή. 

Μύθος 5: Τα μωρά χρειάζεται να θηλάσουν μόνο έξι έως οχτώ φορές την ημέρα μέχρι την ηλικία των οχτώ εβδομάδων, πέντε με έξι φορές την ημέρα μέχρι να γίνουν τριών μηνών και όχι περισσότερο από τέσσερις με πέντε φορές την ημέρα στην ηλικία των έξι μηνών.
Πραγματικότητα: Η συχνότητα θηλασμού ενός μωρού ποικίλλει ανάλογα με την ικανότητα παραγωγής και αποθήκευσης γάλακτος της μητέρας του, καθώς και τις ανάγκες ανάπτυξης του μωρού. Διαστήματα ραγδαίας ανάπτυξης και ασθένειες μπορούν προσωρινά να αλλάξουν τις θηλαστικές συνήθειες του μωρού. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα μωρά που θηλάζουν κατά βούληση θα κατασταλάξουν σε ένα μοτίβο θηλασμού που ταιριάζει στη δική τους μοναδική περίπτωση. Επίσης, το μωρό παίρνει περισσότερες θερμίδες προς το τέλος του κάθε θηλασμού, οπότε το να βάζουμε αυθαίρετα όρια στη συχνότητα ή τη διάρκεια του θηλασμού μπορεί να οδηγήσουν στην ανεπαρκή λήψη θερμίδων. 



Μύθος 6: Το πόσο μεγάλο είναι το διάστημα ανάμεσα στα γεύματα εξαρτάται από την ποσότητα γάλακτος που καταναλώνει το μωρό (ποσοτικά) κι όχι αν το γάλα είναι μητρικό ή τυποποιημένο (ποιοτικά).
Πραγματικότητα: Τα μωρά που θηλάζουν έχουν λιγότερο χρόνο γαστρικής κένωσης απ’αυτά που τρέφονται με ξένο γάλα – σχεδόν 1,5 ώρες σε αντίθεση με σχεδόν 4 ώρες – λόγω μικρότερου μεγέθους πρωτεϊνικού μορίου στο μητρικό γάλα. Αν κι η ποσότητα γάλακτος που πήρε το μωρό είναι ένας παράγοντας καθορισμού της συχνότητας των γευμάτων, ο τύπος του γάλακτος είναι εξίσου σημαντικός. Ανθρωπολογικές μελέτες πάνω στο γάλα θηλαστικών επιβεβαιώνουν ότι τα ανθρώπινα μωρά είναι προγραμματισμένα να θηλάζουν συχνά κι αυτό ακριβώς είναι που κάνουν από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους. 


Μύθος 7: Ποτέ μην ξυπνάτε ένα μωρό που κοιμάται.
Πραγματικότητα: Αν και τα περισσότερα μωρά δείχνουν πότε έχουν ανάγκη να φάνε, ορισμένα νεογέννητα μωρά μπορεί να μην ξυπνούν αρκετά συχνά από μόνα τους και να χρειάζεται να τα ξυπνάμε για να φάνε, τουλάχιστον οχτώ φορές την ημέρα. Το να μην ξυπνά ένα μωρό τακτικά μπορεί να οφείλεται σε φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν στον τοκετό ή σε φάρμακα που παίρνει η μητέρα, σε ίκτερο, σε κάποιο σοκ, σε πιπίλες ή σε «παραίτηση» του μωρου μετά από επανειλημμένη καθυστέρηση της μητέρας να ανταποκριθεί στα μηνύματα που της δίνει ότι θέλει να θηλάσει. Επιπλέον, οι μητέρες που επιθυμούν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα της φυσικής μη-γονιμότητας εξαιτίας της αμηνόρροιας λόγω θηλασμού, ανακαλύπτουν πως η επιστροφή της έμμηνης ρύσης καθυστερεί περισσότερο όταν το μωρό συνεχίζει να θηλάζει και τη νύχτα. 


Μύθος 8: Ο μεταβολισμός ενός νεογέννητου είναι αποδιοργανωμένος και χρειάζεται την εφαρμογή ενός προγράμματος ή μιας ρουτίνας που θα βοηθήσει την επιβολή της σταθερότητας.
Πραγματικότητα: Τα μωρά είναι από τη γέννησή τους προγραμματισμένα κατά ένα μοναδικό τρόπο στο να φάνε, να κοιμηθούν και να περνούν κάποια διαστήματα ξύπνια. Αυτό δεν αποτελεί μια αποδιοργανωμένη συμπεριφορά, αλλά αντανακλά τις μοναδικές ανάγκες των νεογέννητων. Όσο περνάει ο καιρός, τα μωρά προσαρμόζονται σταδιακά στο ρυθμό της ζωής του νέου τους περιβάλλοντος, χωρίς να χρειάζονται προτροπή ή εκπαίδευση. 

Μύθος 9: Οι θηλάζουσες μητέρες πρέπει πάντα να προσφέρουν και τα δύο στήθη σε κάθε θηλασμό.
Πραγματικότητα: Είναι πολύ σημαντικό να αφήσουμε το μωρό να τελειώσει το ένα στήθος πρώτα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θέλει να πάρει το δεύτερο στον ίδιο θηλασμό. Το τελικό γάλα βγαίνει σταδιακά, καθώς το στήθος αδιάζει. Επομένως, ορισμένα μωρά, αν αλλάξουν στήθος νωρίς στη διάρκεια του θηλασμού, μπορεί να χορτάσουν από το χαμηλότερο σε θερμίδες αρχικό γάλα από τα δύο στήθη, αντί να πάρουν τη φυσιολογική ισορροπία από αρχικό και τελικό γάλα, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα τη μη-ικανοποίηση του μωρού, καθώς και την αργή αύξηση του βάρους του. Κατά τις πρώτες εβδομάδες, πολλές μητέρες προσφέρουν και τα δύο στήθη σε κάθε θηλασμό για να βοηθήσουν την εγκατάσταση του γάλακτος.


Μύθος 10: Αν ένα μωρό δεν παίρνει αρκετό βάρος αυτό μπορεί να οφείλεται στη χαμηλή ποιότητα του γάλακτος της μητέρας του.
Πραγματικότητα: Μελέτες έχουν δείξει πως ακόμα και υποσιτιζόμενες μητέρες μπορούν να παράγουν απόλυτα ικανοποιητικό γάλα σε ποιότητα και ποσότητα για να θρέψουν το μωρό τους. Οι περισσότερες περιπτώσεις χαμηλής αύξησης βάρους, σχετίζονται, είτε με ανεπαρκή λήψη γάλακτος, είτε σε κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας του μωρού. 



Μύθος 11: Η φτωχή παραγωγή γάλακτος οφείλεται συνήθως στο άγχος, στην κούραση και/ή στην ανεπαρκή κατανάλωση φαγητού και υγρών.
Πραγματικότητα: Οι πιο συνηθισμένες αιτίες προβλημάτων στην παραγωγή του γάλακτος είναι οι αραιοί θηλασμοί και/ή η κακή τοποθέτηση του μωρού στο στήθος – και τα δύο συνήθως οφείλονται σε ανεπαρκείς πληροφορίες που δίνονται στις θηλάζουσες μητέρες. Προβλήματα στον τρόπο που θηλάζει το μωρό μπορούν επίσης να επηρεάσουν αρνητικά την παραγωγή γάλακτος. Το άγχος και η κούραση ή η κακή διατροφή, σπάνια αποτελούν αιτίες ανεπαρκούς παραγωγής γάλακτος, επειδή το σώμα έχει πολύ εξελιγμένους μηχανισμούς επιβίωσης για να προστατέψει το μωρό σε περιόδους όπου η προμήθεια της τροφής είναι χαμηλή.


Μύθος 12: Μια μητέρα πρέπει να πίνει γάλα για να φτιάξει γάλα.
Πραγματικότητα: Μια υγιεινή διατροφή με λαχανικά, φρούτα, δημητρικά και πρωτεΐνες είναι ό,τι χρειάζεται μια μητέρα για να πάρει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να παράγει γάλα. Το ασβέστιο μπορεί να βρεθεί σε μια ποικιλία μη-γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως σκούρα πράσινα λαχανικά, φυσικούς ξηρούς καρπούς, σπόρους και ψάρια με κόκκαλα. Κανένα άλλο θηλαστικό δεν πίνει γάλα για να φτιάξει γάλα. 

Μύθος 13: Ο μη-διατροφικός θηλασμός δεν έχει επιστημονική βάση.
Πραγματικότητα: Έμπειρες μητέρες πάνω στο θηλασμό ανακαλύπτουν πως οι θηλαστικές συνήθειες και ανάγκες των μωρών διαφέρουν. Ενώ οι θηλαστικές ανάγκες ορισμένων μωρών καλύπτονται κύρια κατά τη διάρκεια του θηλασμού, άλλα μωρά χρειάζονται παραπάνω ώρα στο στήθος αμέσως μετά το θηλασμό, ακόμα κι αν δεν πεινάνε πραγματικά. Τα μωρά επίσης μπορεί να θηλάζουν γιατί νοιώθουν μοναξιά, φόβο ή πόνο. 


Μύθος 14: Η μητέρα δεν πρέπει να γίνεται «πιπίλα» για το μωρό.
Πραγματικότητα: Η ανακούφιση και η κάλυψη των θηλαστικών αναγκών του μωρού στο στήθος υπάρχει στον αρχικό σχεδιασμό της Φύσης. Οι πιπίλες είναι στην πραγματικότητα ένα υποκατάστατο της μητέρας, όταν εκείνη δεν είναι διαθέσιμη. Άλλα πλεονεκτήματα τού να καθησυχάζουμε ένα μωρό στο στήθος είναι η καλύτερη ανάπτυξη του στόματος και των μυών του προσώπου του μωρού, η παρατεταμένη αμηνόρροια λόγω θηλασμού, η αποφυγή σύγχυσης θηλών και η διέγερση μιας επαρκούς παραγωγής γάλακτος που εξασφαλίζει υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στο θηλασμό. 


Μύθος 15: Η σύγχυση θηλών δεν υφίσταται σαν πρόβλημα.
Πραγματικότητα: Ο θηλασμός και τα γεύματα από το μπουκάλι απαιτούν διαφορετικές τεχνικές στοματικής κίνησης. Επίσης, οι πλαστικές θηλές παρέχουν ένα είδος «υπερ-ερεθίσματος», το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί στα μωρά, αντί για το πιο μαλακό στήθος. Σαν αποτέλεσμα, ορισμένα μωρά όταν εναλλάσουν στήθος και μπουκάλι παθαίνουν σύγχυση στον τρόπο που πιπιλούν κι εφαρμόζουν μη-αποτελεσματικές θηλαστικές τεχνικές πάνω στο στήθος. 


Μύθος 16: Οι συχνοί θηλασμοί μπορεί να οδηγήσουν σε επιλόχεια κατάθλιψη.
Πραγματικότητα: Η επιλόχεια κατάθλιψη πιστεύεται ότι οφείλεται σε αστάθεια ορμονών μετά τον τοκετό και μπορεί να επιδεινωθεί με την κούραση και την έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης. Συνήθως όμως παρουσιάζεται σε γυναίκες που έχουν ιστορικό προβλημάτων και πριν την εγκυμοσύνη τους. 

Μύθος 17: Ο θηλασμός όποτε το ζητήσει το μωρό δεν βοηθάει τη μητέρα να δεθεί περισσότερο με το μωρό της.
Πραγματικότητα: Η συμπεριφορά της μητέρας με ανταπόκριση και ευαισθησία προς τις ανάγκες του μωρού της, που δημιουργεί ο θηλασμός κατά ζήτηση, την φέρνει σε συγχρονισμό με το μωρό της, κάτι που οδηγεί σε ένα δυνατότερο δεσμό μεταξύ τους. 
Μύθος 18: Οι μητέρες που κρατούν πολύ τα μωρά τους αγκαλιά, τα κακομαθαίνουν.
Πραγματικότητα: Τα μωρά που είναι συχνά στην αγκαλιά κλαίνε λιγότερες ώρες την ημέρα κι εκδηλώνουν μεγαλύτερη σιγουριά καθώς ωριμάζουν. 

Μύθος 19: Είναι σημαντικό κι άλλα μέλη της οικογένειας να ταΐζουν το μωρό για να δεθούν μαζί του.
Πραγματικότητα: Το τάισμα δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορούν να δεθούν με το μωρό. Το κράτημα, η αγκαλιά, το μπάνιο και το παιχνίδι μαζί του είναι όλα σημαντικά για το μεγάλωμά του, την ανάπτυξή του και το δέσιμο του μωρού με τους άλλους. 


Μύθος 20: Ο θηλασμός που καθοδηγείται από το μωρό (θηλασμός κατά ζήτηση) έχει αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις των συζύγων.
Πραγματικότητα: Οι ώριμοι γονείς συνειδητοποιούν ότι οι ανάγκες ενός νεογέννητου είναι μεν πολύ έντονες, αλλά η έντασή τους αυτή ελλατώνεται με τον χρόνο. Στην πραγματικότητα, η ομαδική εργασία της φροντίδας ενός νεογέννητου μπορεί να φέρει πιο κοντά ένα ζευγάρι, καθώς αυτό αναπτύσσει από κοινού τις γονικές του ικανότητες.


Μύθος 21: Μερικά μωρά είναι αλλεργικά στο γάλα της μητέρας τους.
Πραγματικότητα: Το μητρικό γάλα είναι η πιο φυσική και φυσιολογική ουσία που μπορεί να πάρει το μωρό. Αν το μωρό εκδηλώσει ευαισθησίες που συνδέονται με το θηλασμό, τότε συνήθως φταίει κάποια ξένη πρωτεΐνη που έχει εισχωρήσει στο γάλα της μητέρας κι όχι το ίδιο το γάλα. Αυτό αντιμετωπίζεται εύκολα με το να αφαιρέσει για λίγο καιρό η μητέρα από τη διατροφή της την τροφή που ευθύνεται γι’αυτήν την ευαισθησία. 

Μύθος 22: Οι συχνοί θηλασμοί προκαλούν παχυσαρκία αργότερα στη ζωή ενός παιδιού.
Πραγματικότητα: Οι έρευνες δείχνουν ότι τα θηλάζοντα μωρά που ελέγχουν μόνα τους τις διατροφικές τους συνήθειες παίρνουν ακριβώς την ποσότητα του γάλακτος που χρειάζονται. Αντίθετα, η διατροφή με τυποποιημένο γάλα και η εισαγωγή στερεών τροφών από νωρίς, και όχι ο θηλασμός κατά ζήτηση, είναι εκείνοι οι παράγοντες που έχουν συνδεθεί με τον κίνδυνο της παχυσαρκίας αργότερα στη ζωή ενός παιδιού. 

Μύθος 23: Η ξαπλωτή στάση θηλασμού προκαλεί ωτίτιδα.
Πραγματικότητα: Επειδή το μητρικό γάλα είναι ζωντανό και γεμάτο αντισώματα και ανοσοσφαιρίνες, ένα μωρό έχει γενικά λιγότερες πιθανότητες να πάθει ωτίτιδα, άσχετα με τη στάση θηλασμού που χρησιμοποιεί. 
Μύθος 24: Ο θηλασμός ενός μωρού μετά τους 12 μήνες έχει μικρή αξία γιατί η ποιότητα του μητρικού γάλακτος αρχίζει να πέφτει μετά τους 6 μήνες.
Πραγματικότητα: Η σύσταση του ανθρώπινου γάλακτος αλλάζει για να ανταποκριθεί στις διαφορετικές ανάγκες που έχει το μωρό καθώς μεγαλώνει. Ακόμη κι όταν το μωρό είναι ικανό να παίρνει στερεά τροφή, το μητρικό γάλα είναι η πρωταρχική πηγή θρεπτικών συστατικών για τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Κατά το δεύτερο χρόνο το μητρικό γάλα γίνεται συμπληρωματικό των στερεών τροφών. Επίσης, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού χρειάζεται από δύο μέχρι έξι χρόνια για να ωριμάσει πλήρως. Το μητρικό γάλα συνεχίζει να συμπληρώνει και να βοηθάει το ανοσοποιητικό σύστημα για όσο καιρό προσφέρεται.