Έφυγε από την ζωή το κορίτσι για το οποίο γράφτηκε το «Μια βραδιά στο Λούκυ»

Με έναν πολύ ξεχωριστό και συνάμα συγκινητικό τρόπο, αποχαιρέτησε ο καλλιτέχνης Άγγελος Σφακιανάκης, την Ρενέ, το κορίτσι που αποτέλεσε την έμπνευση των Κατσιμιχαίων για να γραφτεί το τραγούδι «Μια βραδιά στο Λούκυ».

Μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, ο Άγγελος Σφακιανάκης κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμάται πότε πρωτογνώρισε την Ρενέ, τι εντύπωση του έκανε, αλλά και πως με την σειρά του την γνώρισε στους αδερφούς «Κατσιμίχα», οι οποίοι μαγεύτηκαν από την ιδιαίτερη αύρα της και έγραψαν για εκείνη το θρυλικό κομμάτι, κάτι που ο Άγγελος Σφακιανάκης συνειδητοποίησε μετά από χρόνια.

Στο εξομολογητικό του κείμενο, περιγράφει ένα ιδιαίτερο πλάσμα, με μια παράξενη ομορφιά και γοητεία. Ένα αερικό το οποίο πλέον δεν υπάρχει στην ζωή:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ:

«Την Κυριακή πριν το Πάσχα του '78 ο Αντώνης Βεζυρτζής, ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης κι εγώ, αποφασίσαμε να περάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση τελείως μόνοι στο άδειο πατρικό του Αντώνη στην Ζάκυνθο. Όμως ήταν άλλες οι βουλές του Σύμπαντος . Η πληροφορία διέρρευσε, και τα σχέδια ανατράπηκαν. Από την Μεγάλη Τετάρτη άρχισαν να έρχονται πρώην, νυν και επόμενες και μαζί με τους παλιούς φίλους του Αντώνη που πέρναγαν για ένα γεια, το πατρικό γρήγορα έγινε youth hostel.

Την Μεγάλη Παρασκευή πέρασε απ το σπίτι με κάτι φίλους του οικοδεσπότη μια ξεχωριστή ύπαρξη. Αδύνατη, τρυφερή, πρόσχαρη με μακριά δάχτυλα και κομμένα τα μαλλιά της αλά γκαρσόν. Μας την σύστησε ο συνοδός της, από δω η «Ρενέ».Η χάρη της και μια γλυκιά καλοσύνη τυλιγμένη με την αστική της ευγένεια απλώθηκε σε όλη την παρέα. Κάναμε συντροφιά και η Ρενέ ξανά ήρθε την επομένη μόνη. Το βράδυ με τον Αντώνη γοητευμένοι και οι δύο από την νέα γνωριμία πίναμε και συζητούσαμε ως μύστες του ωραίου προσπαθώντας να προσδιορίσουμε την γοητεία της.Ο Αντώνης που ήταν εικαστικός, εκείνα τα χρόνια δούλευε κάτι σχεδιαστικές φόρμες που ήταν πότε κοίλες και πότε κυρτές ανάλογα στο φως και την εσωτερική διάθεση του παρατηρητή.Μ’ αρέσει γιατί είναι «ήτο δεν ήτο»δήλωσε.Είναι θελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Είναι κορίτσι με την αθωότητα αγοριού.Είναι άφυλα ερωτική. Είναι νεράιδα αλλά και του κόσμου τούτου συμπλήρωσα εγώ.

Η Ρενέ είχε βαφτιστεί πλέον από τον Βεζυρτζή ως «ήτο δεν ήτο». Έτσι δεν έμαθα ποτέ το επίθετό της. Η Πασχαλιάτικη Ζάκυνθος τελείωσε και συνεχίσαμε να βλεπόμαστε στην Αθήνα. Ένα βράδυ πήγα την Ρενέ στο Λούκυ, ένα μπαρ στη Χάρητος. Συνάντησα γνωστούς και φίλους. Ο Αλέξης, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Τούλα, ο Θωμάς.

Το Λούκυ ήταν στέκι. Ήταν κι ο Χάρης Κατσιμίχας με τον Ζιώγαλα εκεί. Με τον καιρό με τη Ρενέ χαθήκαμε. Μετά από χρόνια ο Χάρης μου εκμυστηρεύτηκε εγκάρδια πως το κορίτσι που περιγράφει στο τραγούδι «Μιά βραδιά στο Λούκυ» ήταν το κορίτσι που συνόδευα εκείνο το βράδυ. Το «Μιά βραδιά στο Λούκυ» γράφτηκε με αφορμή την Ρενέ.Είμαι βέβαιος πως γράφτηκαν κι άλλα τραγούδια για κείνη, απλώς δεν τα έμαθα ποτέ. Καλό ταξίδι Ρενέ».