Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Εξηγεί πώς πήρε την πρώτη του δουλειά και πώς έχασε 46 κιλά!

Στους ρόλους του είναι ο κολλητός, ο φίλος , ο έμπιστος, γενικά ένας άνθρωπος που μπορείς να βασιστείς. Οι φίλοι του ισχυρίζονται ότι το ίδιο συμβαίνει και στην ιδιωτική του ζωή.

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι πιο περίπλοκη υπόθεση από ένα απλά καλό παιδί. Άλλωστε και στις ερμηνείες του πάντα πίσω από το γέλιο και το χαβαλέ υπάρχει ο θυμός, η τρυφερότητα, η ανησυχία, η κόντρα και η πρόκληση σαν ένα κρυφτούλι συναισθημάτων με τους ανθρώπους.

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας από Αγγλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, όμως εκείνος μεγάλωσε με τον πατέρα του: «Συνήθως λένε ότι ένα παιδί πρέπει να μένει με τη μητέρα του αλλά έμενα με τον πατέρα μου. Το να μεγαλώνω με τον πατέρα μου ήταν όσο ωφέλιμο όσον αφορά στο κομμάτι του άντρα, με την έννοια ότι έβλεπα από πρώτο χέρι ότι ο πατέρας μου έπρεπε να εργάζεται», εξηγώντας ότι έτσι απέκτησε μια σκληρότητα, μια ευθύτητα.

Ενώ ήταν στο Manchester, η γιαγιά του διάβαζε εφημερίδα και είδα για μια audition σε ένα θέατρο: «Δεν έχεις να χάσεις κάτι, θα είναι και μια ωραία εμπειρία» του είπε και πήγε και τον πήρανε! Εκεί αποφάσισε ότι θα γίνει ηθοποιός και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το ανακοίνωσε στον πατέρα του. Την πρώτη του δουλειά, όπως λέει ο Πυγμαλίων, την πήρε με ψέματα: «Βγαίνοντας από το στρατό έψαχνα να βρω δουλειά. Τότε ίσχυαν τα standards που ισχύουν για σήμερα για τους ηθοποιούς, δηλαδή 96,9% ανεργία! Μαθαίνω ότι στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών κάνει ο Κώστας Κουτσομύτης μια audition εκείνη την ημέρα δοκίμαζαν μόνο γυναίκες. Φτάνοντας εκεί λέω ‘με έστειλε ο κύριος Κουτσομύτης να διαβάζω τον αντρικό ρόλο’ για να βοηθάω τις γυναίκες’ με απίστευτο θράσος».

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης κατάφερε να χάσει 46 κιλά: «Μπήκα στο στρατό 120 κιλά και βγήκα 74. Ο στρατός ήταν μια περίεργη εμπειρία, εκείνη την περίοδο έχασα τον καλύτερό μου φίλο, έχασε την τότε σπουδαιότερή μου σχέση, όλα με αυτά μαζί με την έννοια της λειτουργικότητας που έχει ο στρατός με έφεραν σε ένα σημείο που απέρριψα όλα αυτά που με έκαναν να τρώω».