Δημήτρης Σκαρμούτσος: "Μπήκα με το αυτοκίνητο στο σπίτι όταν έπιασα την κοπέλα μου να με απατά"

Ο ανατρεπτικός σεφ της τηλεόρασης Δημήτρης Σκαρμούτσος παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και μίλησε ανοιχτά για τα επικίνδυνα χρόνια που έζησε στην Αμερική, τους καβγάδες, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και την απεξάρτηση. Ούτε λίγο ούτε πολύ με το χέρι στην καρδιά παραδέχτηκε ότι: “Είναι θέµα τύχης ότι είµαι ακόµα ζωντανός”

 Σου έχει τύχει να µπλέξεις σε καβγάδες;

Πάρα πολλές φορές. Όπως είπα και προηγουµένως, είναι θέµα τύχης ότι είµαι ακόµα ζωντανός. Γιατί έπινα πολύ, έκανα και χρήση ναρκωτικών και από ένα σηµείο και µετά, είχα σαλτάρει. Όταν είσαι 20 χρόνων, µόνος σου στην Αµερική και καταφέρνεις να βγάζεις και χρήµατα, δεν είναι δύσκολο να ξεφύγεις κάποια στιγµή –πόσω µάλλον εκείνη την εποχή– και να τα ισοπεδώσεις όλα. Μου έχει τύχει να µπλεχτώ σε καβγά και να φύγω µε σπασµένα δόντια, χέρια και σαγόνι. Αλλά όλα αυτά ήταν απίστευτες εµπειρίες, που µε έµαθαν να µη φοβάµαι. Όταν ήθελα κάτι, το έκανα χωρίς να σκέφτοµαι τις συνέπειες.

Υπήρξες άπιστος στις σχέσεις σου;

Ναι, πολύ. Μου έχει τύχει να το καταλάβουν, όπως το αντιλαµβανόµουν και εγώ όταν συνέβαινε και µου έχει συµβεί να πιάσω την κοπέλα µου επ’ αυτοφώρω. Αλλά όλα αυτά είναι εµπειρίες. Αυτό που έλεγα πάντα στη ζωή µου είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν γιατρεύει ο χρόνος. Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα καταλάβεις ότι όσο επώδυνο κι αν σου φαίνεται εκείνη την ώρα να πιάσεις την αγαπηµένη σου στο κρεβάτι µε έναν άλλον άντρα, αυτός ο πόνος θα είναι προσωρινός.

Σου έχει συµβεί κάτι τέτοιο;

Ναι. Μου είχαν πει ότι η κοπέλα µου µε απατούσε, το τσέκαρα και µια µέρα που ήξερα ότι ήταν µε τον άλλον στο σπίτι, πήρα το αµάξι, έβαλα πρώτη και µπήκα µε φόρα µέσα. Ευτυχώς στην Αµερική δεν χρησιµοποιούν µπετόν, αλλά γυψοσανίδες. ∆ιέλυσα όλη την πρόσοψη και στη συνέχεια έβαλα όπισθεν και έφυγα.

Τι κρατάς ακόµα από το «παιδί των Εξαρχείων», τη συνοικία όπου µεγάλωσες;

Πηγαίνοντας στα Εξάρχεια από τα 14 µου χρόνια, απέκτησα εµπειρίες που µε έκαναν να «ξυπνήσω» νωρίς, ώστε να µπορώ να αντεπεξέλθω στις δυσκολίες αργότερα στη ζωή µου. Τότε το να µπλεχτείς σε µία φασαρία, να σε πιάσουν τα ΜΑΤ και να βρεθείς στο αστυνοµικό τµήµα, ήταν σχεδόν καθηµερινό φαινόµενο. Έχω φάει πολύ ξύλο επειδή τη 17η Νοεµβρίου πήγα στο Πολυτεχνείο. Έχω πετάξει νεράτζια µε ξυραφάκι. Αλλά οι φασαρίες τότε είχαν ιδεολογική βάση. Μπορεί, για παράδειγµα, οι κοµµουνιστές να πλακώνονταν µε τους ∆εξιούς, αλλά θα συναντιόντουσαν µετά στην ίδια συναυλία γιατί τους άρεσε η ίδια µουσική. Εγώ τότε ήµουν πανκ. Κυκλοφορούσα µε ξυρισµένο κεφάλι και µοϊκάνα και ήξερα ότι αν περνούσα από τη Σόλωνος που ήταν το στέκι των skinheads θα έτρωγα πολύ ξύλο. (Γελάει.) Κατέβαινα λοιπόν µε το λεωφορείο στην Ακαδηµίας και περίµενα να έρθουν τέσσερις πέντε πάνκηδες για να πάµε µαζί στην πλατεία Εξαρχείων. Έτσι και ήσουν µόνος σου, δεν την έβγαζες καθαρή. Το αστείο είναι ότι µε έναν από τους skinheads που κυνηγούσαν τότε να µε δείρουν, συναντήθηκα έπειτα από χρόνια. Είναι παραγωγός στο Mega, γίναµε φίλοι και του βάφτισα το παιδί. (Γελάει.)

Θα φρικάρεις αν ανακαλύψεις ότι ο γιος σου, που είναι τώρα 13 χρόνων, στο µέλλον κάνει χρήση ναρκωτικών;

Θεωρώ ότι τα ναρκωτικά δεν είναι πια στη µόδα και τα σηµερινά παιδιά δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ. Αυτό που φοβάµαι περισσότερο είναι το αλκοόλ, γιατί βλέπω ότι οι πιτσιρικάδες πίνουν πάρα πολύ.

Ποιο είναι το δυσκολότερο κοµµάτι της απεξάρτησης;

Όταν µπλέξεις µε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, παύεις να κυριεύεις εσύ τον εαυτό σου. Αυτό λοιπόν που είναι πιο δύσκολο από όλα είναι να ξαναβρείς την αυτοπεποίθησή σου. Όταν προσπαθούσα να απεξαρτηθώ από την ηρωίνη, είχα τέτοιους πόνους που µου ερχόταν να χτυπάω το κεφάλι µου στον τοίχο. Αλλά αυτοί οι πόνοι διήρκεσαν δύο εβδοµάδες. Μου πήρε δύο χρόνια να ξαναβρώ τον εαυτό µου.

Θα προσλάµβανες ποτέ στη δουλειά σου κάποιον απεξαρτηµένο χρήστη ναρκωτικών;

Το έχω κάνει.

Υπήρξαν στιγµές που σου φέρθηκαν ρατσιστικά επειδή έχεις πολλά τατουάζ;

Πλάκα κάνεις; Όταν έµπαινα σε ένα εµπορικό κέντρο, οι υπεύθυνοι ασφαλείας µε συνόδευαν σε όλα τα µαγαζιά, από φόβο ότι θα κλέψω τα εµπορεύµατα. Έβλεπα ανθρώπους στον δρόµο να αλλάζουν πεζοδρόµιο γιατί φοβόντουσαν ότι θα τους ληστέψω. Έχω ζήσει πολλά χρόνια στο περιθώριο, γι’ αυτό και χαίροµαι τόσο πολύ όταν ο κόσµος µού δείχνει τώρα την αγάπη του.

Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί: