Μας "κοίμισαν" σαν εμίρηδες, ξυπνάμε...κακομοίρηδες!... Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Μας "κοίμισαν" σαν εμίρηδες, ξυπνάμε...κακομοίρηδες!...

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

     Είναι αλήθεια ότι κάθε φορά που συνθέτω μερικές παραγράφους ως ένα ακόμη σύντομο άρθρο στο διαδίκτυο, το θέμα του τίτλου αποτελεί πάντα σημείο αιχμής του προβληματισμού μου. Στα blogs, όπως και όλα τα ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση οι αναρτήσεις να έχουν αυτό που στα δημοσιογραφικά γραφεία (και σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα) «πιασάρικο τίτλο…»

    Με άλλα λόγια καθώς τα μάτια των αναγνωστών βλέπουν τον τίτλο να ανοίγει η όρεξη με τη γνωστή προτροπή: «διαβάστε περισσότερα…»

    Ο σημερινός μου τίτλος αναδεικνύει τον συγκεκριμένο προβληματισμό και μαζί το περιεχόμενο του σύντομου άρθρου μου καθώς ακούω, όχι πια σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε φορά που συνομιλώ με συμπολίτες μας ή παρακολουθώ ΜΜΕ την ίδια ερώτηση:

    «Γιατί με τόσα που…μας κάνουν ΔΕΝ αντιδρούμε εμείς οι Έλληνες;»

     Γίναμε καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες και αράξαμε στους καναπέδες!

     Είναι αυτό «αιτιολογία» όταν είμαστε τυλιγμένοι με κουβέρτες καθώς κλείσανε τα κοινόχρηστα καλοριφέρ και για πολλούς δεν υπάρχει πια χρήμα όχι για πετρέλαιο ή θερμάστρες αλογόνου, αλλά ούτε για…καυσόξυλα;

     «Μας ψεκάζουν…» λένε κάποιοι άλλοι αιτιολογώντας την απίστευτη υπομονή του ελληνικού Λαού που ξεπερνά εκείνη του Βιβλικού Ιώβ!...

      Όχι, δυστυχώς, δεν μας…ψεκάζουν!.. Ξεχάστε αυτή την εξήγηση…

      Και τι να κάνουμε;

      Πήγαμε σε πλατείες, γεμίσαμε κόσμο και το Σύνταγμα και μια και δυο και τρεις φορές, μας ρημάξανε στα χημικά και στο ξύλο, αντισταθήκαμε, κουραστήκαμε και τώρα στον καναπέ μετράμε τον πληγωμένο εγωισμό μας!

      Πολύ ωραία εξήγηση…

     «Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει…κρεμαστάρια!..»

      Μετά πήγαμε σε δυο ραγδαίες εκλογικές αναμετρήσεις Μάιο και Ιούνιο του 2012 και δώσαμε ΞΑΝΑ την Εξουσία σε αυτούς που μας έφεραν εδώ, και τώρα μας σπρώχνουν πιο βαθιά στην απαξίωση...

      Άντε ομαδικά, πλέον, κάποτε πράσινοι και μπλε και…πολύχρωμοι με κόκκινο στο φόντο, να γίνουμε για πολλοστή φορά…κοψοχέρηδες!

      «Δεν φταίμε εμείς,» είχαν πει αιτιολογώντας την πράξη τους στον Θεό οι πρωτόπλαστοι, «το φίδι μας…εξαπάτησε!»

     Είναι δυνατόν οι Έλληνες που με τόση αυταρέσκεια τραγουδούσαμε: «Ο Τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» τώρα να στεκόμαστε με τόση υπομονή στις ουρές δωρεάν συσσιτίων, στα γραφεία του ΟΑΕΔ, και στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. και να ψελλίζουμε ψιθυριστά, «Σφάξτε μας τροικανοί να…αγιάσουμε;»

      Πώς συμβιβάζεται η περηφάνια μας, ο Εθνικός μας «τσαμπουκάς», ο αυθορμητισμός μας και η τάση μας για επαναστατικότητα με αυτή την συμπεριφορά ηττοπάθειας, άνευ όρων παράδοσης και οσφυοκαμψίας που ξαφνιάζει τους εκτός Ελλάδας εχθρούς μας και φέρνει δάκρυα σε φίλους;

      Μία σοβαρού επιπέδου επιστημονική αξιολόγηση της ψυχοκοινωνικής μας κατάστασης, πέρα από τις ανόητες «αιτιολογίες» των «ξένων δακτύλων» και της επιβάρυνσης του εθνικού μας DNA με εναέριους ψεκασμούς, μας προσφέρει η θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» (cognitive dissonance) του Αμερικανού ψυχολόγου Leon Festinger.

     Σύμφωνα με την θεωρία ένα άτομο ή μια ομάδα μπορεί να διατηρούν  συνειδητά τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία, και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενο από αυτά. Με άλλα λόγια οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα, εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, πραγματικές ή συμβολικές.

     Οι άνθρωποι έχουμε, επίσης, μια τάση για διατήρηση ισορροπίας μεταξύ προσδοκιών και πραγματικότητας.

     Μειώνουμε, λοιπόν, τη σημασία ενός από τους συγκρουόμενους παράγοντες, προσθέτουμε κάποια στοιχεία στον άλλο ή τον αλλάζουμε καθολικά.

     Αυτή η διαδικασία ρίχνει φως στην αινιγματική αλλιώς, παράλογη, ακόμη και καταστροφική μας συμπεριφορά.

    Είναι, αναμφίβολα, θλιβερή η ψυχική κατάσταση που μας περιγράφει τώρα ως Έλληνες ενώ εξελίσσεται το οικονομικό, κοινωνιολογικό, πολιτικό και πολιτιστικό ιστορικά ανιστόρητο δράμα μας…

    Δεν κάνουμε αυτά που κάποιοι περιμένανε να κάνουμε και συντηρούμε στο προσκήνιο της λήψης αποφάσεων Κόμματα και πρόσωπα που μας οδήγησαν εδώ και συνεχίζουν να μας απαξιώνουν…

    Να διανθίσω τον τίτλο του σημερινού μου άρθρου;

    Δεν θα σας γυρίσω πίσω στο καλοκαίρι του 1974 (έρχονται και οι πολύ κρίσιμες εκλογές στην Κύπρο)…

    Θα σας θυμίσω τον τότε πρωθυπουργό κ Κωνσταντίνο Σημίτη, τον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ Λουκά Παπαδήμο (τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της τρόικας που αρχικά στήριξε αλλά μετά «ΕΡΙΞΕ»  ο νυν Πρωθυπουργός κ Σαμαράς) να στέκονται χαμογελώντας πλήρεις ευτυχίας μπροστά στο ΑΤΜ και να κάνουν την πρώτη ανάληψη σε…Ευρώ!

    Μας «κοίμισαν πείθοντάς μας ότι γινόμαστε εμίρηδες, και από τον Μάη του 2010 ξυπνάμε διαπιστώνοντας ότι καταντήσαμε… κακομοίρηδες!»

    Το πρόβλημα δεν είναι η…αφύπνιση!

    Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και τώρα η ΕΞΟΥΣΙΑ βολεύει τους δικούς της «εμίρηδες» γνωρίζοντας ότι οι ΠΟΛΛΟΙ ακόμη ΔΕΝ ξυπνήσαμε!..