Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για την Χριστίνα Λαμπίρη
Αν τη ρωτήσεις να σου αποκαλύψει κάτι που δεν γνωρίζεις για εκείνη, θα σου απαντήσει ευθέως: «Είμαι πολύ ανασφαλής και αφόρητα ευαίσθητη....


Αν της ζητήσεις να σου πει το αγαπημένο της παραμύθι, θα σου αφηγηθεί αυτό του Αντερσεν, «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». «Πόσες φορές έχω την ανάγκη να το φωνάξω… γιατί βλέπεις κόσμο, ξέρεις καταστάσεις που δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται. Το ξέρεις ότι δεν είναι έτσι. Το ξέρουν και οι άλλοι. Το βλέπει και ο διπλανός σου ότι δεν είναι έτσι. Κι όμως όλοι ζούμε σε ένα απίστευτο παραμυθένιο κόσμο, ζούμε το παραμύθι και δεν τολμάει κανείς να φωνάξει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός». Κι αν ακούσετε μια φωνή εκεί που δεν το περιμένατε, ενδεχομένως να είναι της Χριστίνας Λαμπίρη. Οχι γιατί είναι εξωστρεφής ή τολμηρή, αλλά γιατί απλώς ήρθε η ώρα να το πει.
Αν και η Χριστίνα όταν ήταν μικρή μπροστά στον πατέρα της δεν έλεγε σχεδόν τίποτα. Ακόμα και όταν πίστευε ότι έδινε τη... μάχη της για να περάσει το δικό της, πάλι «έχανε». «Δεν ήμουν ήσυχο παιδί. Ατίθαση ήμουν, αλλά φοβόμουν πολύ τον μπαμπά μου. Για κάθε “όχι” που άκουγα έδινα μια μικρή μάχη, αλλά το δικό του περνούσε πάντα», λέει η δημοφιλής παρουσιάστρια.
Ο κύριος Σπύρος ήταν πολύ αυστηρός με τις δύο του κόρες, αν και όπως λέει η Χριστίνα Λαμπίρη: «Το πακέτο το έφαγε η αδελφή μου που ήταν μεγαλύτερη. Με μένα ήταν πιο διαλλακτικός. Σε πάρτι πήγα για πρώτη φορά στα 15 μου χρόνια. Εννοείται ότι με πήγε ο μπαμπάς μου και ήρθε και με πήρε στις 10.00 το βράδυ», θυμάται γελώντας.
Στο σχολείο μαζί με την κολλητή της έκαναν διάφορα αταξίες, για να γελούν. Ηταν καλή μαθήτρια στις πρώτες τάξεις, μέτρια στο Λύκειο. «Ημουν πολύ καλή στην έκθεση, αλλά δεν καθόμουν ήσυχη στο μάθημα. Κάποια φορά που ήρθε η μητέρα μου στο σ

Από μικρή ήξερε ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσει. «Δημοσιογράφος έλεγα από τότε που θυμάμαι. Οταν τελείωσα το σχολείο, πήγα σε ένα ιδιωτικό κολέγιο για να σπουδάσω μάρκετινγκ και διαφήμιση, γιατί όταν είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος, μου απάντησε: “Ωραία, για επάγγελμα τι σκέφτεσαι να κάνεις;” Δεν τους είχε σε εκτίμηση του δημοσιογράφους. Αφού ακόμα κι όταν του έδειξα κάποια κείμενα που είχα στείλει κρυφά στο περιοδικό “Ενα” και είχαν δημοσιευθεί, δεν αντέδρασε καθόλου. Aρχισα να δουλεύω κανονικά όταν ετέθη θέμα επιβίωσης οικογενειακής». Ετσι ξεκίνησε να γράφει στα περιοδικά «Ενα», «Πάνθεον», «Ταχυδρόμο», κ.ά. «Ηθελα πάντα να κάνω ελεύθερο-κοινωνικό ρεπορτάζ», παραδέχεται.
Η τηλεόραση της προέκυψε μετά από ένα σεμινάριο που παρακολούθησε στο Ιδρυμα Μπότση. «Πήγα δόκιμη και ψαρωμένη στο New Channel. Ηταν πάρα πολλοί συνάδελφοι εκεί. Διευθυντές ήταν ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και η Μένια Παπαδοπούλου. Εκανα τα πάντα: ρεπορτάζ για σπασμένους αγωγούς μέχρι διαδηλώσεις και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Εγραφα τα on για το δελτίο ειδήσεων που παρουσίαζε ο Δημήτρης Παπανώτας, έγραφα και σπίκαρα τον καιρό, μέχρι auto que έκανα. Εγώ ήθελα να βγαίνω στον δρόμο, να εντοπίζω τα προβλήματα και να βοηθάω τον κόσμο. Αυτό είχα στο μυαλό μου από μικρή».
Τα χρόνια πέρασαν και η Χριστίνα

Η ίδια δηλώνει πρώτα δημοσιογράφος και μετά παρουσιάστρια. «Ολο αυτό που έκανα μπροστά από την κάμερα το έβλεπα ως κομμάτι της δουλειάς μου. “Εγώ”, έλεγα πάντα, “είμαι δημοσιογράφος και τώρα παρουσιάζω μια εκπομπή. Προσπαθώ να την κάνω όσο πιο καλά μπορώ για τον εργοδότη μου και για να περνάει καλά ο κόσμος”. Αυτό όμως, το πώς το αντιμετώπιζα, δεν ήταν πάντα καλό. Γιατί δεν το ευχαριστήθηκα ποτέ. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο μετανιώνω. Δεν άφησα ποτέ τον εαυτό μου να το αισθανθεί, να πάρει ένα κομμάτι από αυτό. Να εισπράξω όλο αυτό που γινόταν, να απολαύσω τη μεγάλη επιτυχία. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει».
Ο φόβος της ήταν πάντα μήπως πάρουν «τα μυαλά της αέρα». «Ναι, φοβόμουν πολύ. Γιατί δεν ξύπνησα ένα πρωί και κάποιος με έκανε παρουσιάστρια. Δούλευα πίσω από τις κάμερες, ήξερα πώς λειτουργεί ο χώρος. Ενιωσα και παρακολούθησα ανθρώπους -που δεν συνεργάστηκα μαζί τους- που είχαν χάσει την μπάλα. Είναι εύκολο να ξεφύγεις, δεν το θέλεις, αλλά συμβαίνει. Είναι τόσο μεγάλη η έκταση των μηνυμάτων που λαμβάνεις γύρω σου, που μπορεί να την πατήσεις πολύ εύκολα. Πάντα ο φόβος μου ήταν αυτός, να μην την πατήσω. Παράλληλα, ήξερα ότι κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει. Δεν ήθελα να είμαι σε νιρβάνα, να τελειώσει και να πέσω σε κατάθλιψη», ξεκαθαρίζει.
Μετά από εννιά χρόνια επιτυχημένης πορείας στο Star, η εκπομπή της ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Η Χριστίνα Λαμπίρη πέρασε στ

Το ραδιόφωνο μου έχει μείνει απωθημένο
Στο ενδεχόμενο να παρουσιάζει μια ενημερωτική εκπομπή η Χριστίνα Λαμπίρη είναι διστακτική. «Η λογική μου και το ένστικτό μου μου λένε ότι η οποιαδήποτε επιστροφή μου σε εκπομπή πρέπει πραγματικά να ξέρω ότι θα αποδώσει. Και στον εργοδότη μου και σε μένα»
Το ραδιόφωνο είναι εκείνο που της λείπει. «Το ραδιόφωνο μου έχει μείνει απωθημένο», παραδέχεται. Το νέο της επαγγελματικό βήμα, το πόρταλ lifesharing.gr, είναι πολύ σημαντικό για εκείνη. «Ο κόσμος δεν το ξέρει και αν τον ρωτήσεις, θα σου πει ότι θα είναι gossip. Καμία σχέση. Το νόημά του είναι να μοιραζόμαστε εμπειρίες και γνώσεις, να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε να κάνουμε την αποτυχία, ευκαιρία, να μην το βάζουμε κάτω, να προσαρμοζόμαστε, να προχωράμε μπροστά. Μέσα από τραγικές καταστάσεις γεννιούνται καινούργια πράγματα. Αυτή είναι η ισορροπία της ζωής», περιγράφει με ενθουσιασμό.
Η πρόταση γάμου... παρέα με «Τα παιδιά του Πειραιά»

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Γεννήθηκε στις 4/12 στη Γλυφάδα.
2. Ο πατέρας της, ο κύριος Σπύρος, ήταν επιχειρηματίας και η μητέρα της, η κυρία Καίτη, μεγάλωνε τις δύο κόρες της οικογένειας.
3. Ηταν στην ομάδα κολύμβησης της Γλυφάδας.
4. Θα συμμετείχε στο «Dancing» πέρυσι, αλλά «ξεκίνησα τα δελτία και δεν είχα χρόνο. Και τον Ιανουάριο ήταν να πάω σε ένα live, αλλά και πάλι δεν βρέθηκε ο χρόνος. Ισως στο μέλλον. Ο αγαπημένος μου χορός είναι η σάλσα».
5.Το πρώτο της ρεπορτάζ αφορούσε την τουριστική κίνηση.
6. Το 1993 ξεκίνησε να δουλεύει στην τηλεόραση.
7. Διατηρεί ένα πολύ καλό αρχείο εφημερίδων.
8. Το 2002 για πρώτη φορά βγαίνει «on camera»
9. Η Μαρίσα, η κόρη της που σπουδάζει στο Λονδίνο, είναι η μεγάλη της αδυναμία. «Είμαι όπου χρειάζεται μαμά και όπου χρειάζεται φίλη της».
10. Το συμβόλαιό της λήγει φέτος και όπως λέει: «Αγνωστο τι θα συμβεί»/
11. Οταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη μου, λέω: «Καλά κρατιέσαι για την ηλικία σου. Δεν έχω υποκύψει ούτε σε ένα μπότοξ.
Φοβάμαι».