Η εξομολόγηση της... Piper

 Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν την ανάγκη να μιλήσω για μένα , απλά αυτή την στιγμή ίσως και να το οφείλω έστω και σε έναν αναγνώστη που πλέον βλέπει ότι το Blog υπολειτουργεί...

Πριν κάποια χρόνια ξεκίνησα αυτό το blog ως μια απόδραση από την ρουτίνα που με έπνιγε.Ένα χόμπι που με διασκέδαζε και όσο περνούσε ο καιρός το ευχαριστιόμουν όλο και παραπάνω .Δεν ήταν , δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ επάγγελμα για μένα...

Όμως ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος του μέτρου... Έπρεπε να είναι όλα ή τίποτα.... Δεν άκουγα κανέναν όταν μου έλεγε πως οι ρυθμοί της ζωής μου δεν θα με βγάλουν σε καλό.... Όχι ότι δεν τους πίστευα, αλλά γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς....

Δυστυχώς το κλικ αυτό έγινε όχι μία, ούτε δύο, αλλά παραπάνω φορές και εγώ εκεί με τα 2 laptop και τις 2 ασύρματες συνδέσεις που τόσο μου είχαν απαγορεύσει να χρησιμοποιώ, το tablet , το iphone....

Άγχος για να προλάβεις τις πρεμιέρες, για να παρακολουθείς 2 και 3 εκπομπές ταυτόχρονα, να κόβεις video, να γράφεις συνεντεύξεις, να παρακολουθείς twitter, instagram και facebook και μέσα σε όλα αυτά να θυμάσαι πως πρέπει και να ζεις χωρίς άγχος, αλλά να είναι ταυτόχρονα και κόρη, φίλη, σύζυγος, αδερφή...Και μόνο που το διαβάζω μου φαίνεται αστείο...Είχα βάλει τις προτεραιότητες μου, αλλά μέσα σε αυτές δεν υπήρχα πουθενά εγώ....

Και αυτό μάλλον το πλήρωσα....

Ελάχιστοι από εσάς μπορεί να ξέρουν για την περιπέτεια μου και ίσως μπορείτε να καταλάβετε, για όλους τους άλλους, θέλω να ζητήσω συγνώμη για αυτή την απουσία και ελπίζω να είμαι σε φάση κάποια στιγμή να επανέλθω....Δεν ξέρω αν θα είναι με τον ίδιο τρόπο, ή με άλλους ρυθμούς , αλλά θα πρέπει να είναι με έναν τρόπο που να μου επιτρέψει να "ζήσω" , μεταφορικά και κυριολεκτικά....