Γιώργος Λιάγκας:"Mη μου πείτε πως είναι ωραίο να ξυπνάς κάθε 2 ώρες το βράδυ, ακόμα κι αν είναι για το ίδιο σου το αγγελούδι"

O Γιώργος Λιάγκας μέσα από το προσωπικό του blog στο Faysbook.gr αναφέρθηκε στο αντρικό babysitting , γιατί ναι φίλοι μου , υπάρχει και αυτό και δείτε ποια είναι η άποψη του παρουσιαστή...

"Λοιπόν, οποίος άντρας πει ότι η καλύτερη του είναι να είναι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο ή άντε το πολύ σε ένα σπίτι, να φτιάχνει σπιτάκια με Lego, να τσουλάει αυτοκινητάκια, να ανακαλύπτει το ταλέντο του στο να ζωγραφίζει ζωάκια, τρενάκια και ανθρωπάκια και να συνεννοείται με κραυγούλες, γελάκια και κλάματα, μάλλον ψέματα λέει. Κανένας, μα κανένας άντρας δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του σ’ αυτή τη θέση. Το πιθανότερο να το θεωρεί τεράστιο χάσιμο χρόνου. Κάτι που σου παίρνει χρόνο από το να πας για καφέ με τα φιλαράκια, να πας για κάποιο σπορ ή και να δεις απερίσπαστος τον θρύλο στην τηλεόραση, βρε αδελφέ...Η γυναίκα είναι αλλιώς. Την προετοιμάζει η φύση, αλλά και ο περίγυρός της. Από μικρή η μάνα, οι συγγενείς , οι φίλοι, την μεγαλώνουν με την προοπτική να γίνει μητέρα. Ε , λέγε, λέγε κάποια στιγμή γίνεται. Και δεν γίνεται κι έτσι ξαφνικά... Εννιά μήνες η φύση της θυμίζει πως η ζωή της θα αλλάξει για πάντα και τέλος πάντων εκείνη το αντιλαμβάνεται, γιατί το κυοφορεί το παιδί. Ο ταλαίπωρος ο άντρας, εννιά μήνες βλέπει την κοιλίτσα της γυναίκας του να μεγαλώνει και ξαφνικά τσουπ μια μέρα μπαίνει στη ζωή του το (ή τα) κουτσούβελα. Ε, όπως και να το κανείς, θες και ένα διάστημα προσαρμογής. Στην αρχή μετά το κλάμα, τη συγκίνηση, τον ενθουσιασμό, παίρνει κάποιο χρόνο μέχρι να αρχίσεις να αναλογίζεσαι και συ πως κάτι πολύ σημαντικό συνέβη που θα σου αλλάξει τη Ζωή. Συνολικά προς το πολύ πολύ καλύτερο, στιγμιαία και προς το χειρότερο. Γιατί μη μου πείτε πως είναι ωραίο να ξυπνάς κάθε 2 ώρες το βράδυ, ακόμα κι αν είναι για το ίδιο σου το αγγελούδι. Οι πρώτοι άχαροι μήνες περνούν, η μάνα έχει τη μερίδα του λέοντος στην φροντίδα, στο μεγάλωμα και στην κούραση και κάποια στιγμή, ω του θαύματος το πλασματάκι αρχίζει να αντιδρά: αντιδρά σε σένα γιατί πια σε αναγνωρίζει. Σου χαμογελά πια όταν το πλησιάζεις και κάποια στιγμή, εκεί επάνω στον χρόνο, σε φωνάζει και μπαμπά. Ε, κάπου εκεί είναι που λιώνεις κυριολεκτικά και σου φαίνονται όλα πια τα άλλα στη ζωή πολύ μικρά κι ασήμαντα. Που δε σε πειράζει πια η ταλαιπωρία, τα ξενύχτια,οι ώρες που του αφιερώνεις και τότε συνειδητοποιείς πως ίσως να ‘ναι και οι πλέον παραγωγικές ώρες στη Ζωή σου. Και να σου ένα απόγευμα που η γυναίκα σου έχει δουλειά και συ είσαι στο Σπίτι μόνος, να παίζεις και να επικοινωνείς με κώδικες που πριν γίνεις πατέρας σου φαίνονταν από άχαροι έως γελοίοι και τώρα πια φαντάζουν τόσο μα τόσο σημαντικοί. «Μην χάνεις στιγμή από το μεγάλωμα του παιδιού σού», μου έλεγαν οι παλαιότεροι εμού και είχαν δίκιο. Μια φορά θα είναι η πρώτη που θα μιλήσει, που θα σε πει με το όνομα σου, που θα μπουσουλήσει, που θα περπατήσει, που θα παίξει με άλλα παιδιά, που θα μιλήσει. Πόσο άσχημα θα αισθανθείς κάποια στιγμή μετά από χρόνια, όταν όχι επειδή δούλευες, αλλά επειδή δεν το αντιλαμβανόσουν ήσουν απών. Κρίμα δεν είναι..."