Ηλίας Ηλίαδης: Η άγνωστη σχέση του με τον ηγούμενο Εφραίμ

Τους τελευταίους δέκα μήνες ο Ηλίας Ηλιάδης είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Μαζί με τον θετό του πατέρα και προπονητή του Νίκο Ηλιάδη γύριζε από χώρα σε χώρα για να δώσει αγώνες και να κάνει προετοιμασία εν όψει της Ολυμπιάδας του Λονδίνου. 

Η απομόνωσή του ακόμη και από τα αγαπημένα του πρόσωπα, όπως η γυναίκα του Λία και τα δύο παιδιά τους Μαρία και Ηρακλής, τον έφερνε πολλές φορές σε αδιέξοδο, καθώς έπρεπε να παραμείνει απόλυτα συγκεντρωμένος στον μεγάλο στόχο. 

Η Μονή Βατοπεδίου και οι συναντήσεις του με τον ηγούμενο Ευφραίμ αποτέλεσαν για εκείνον το καλύτερο «φάρμακο» για να ξεπερνάει όλα τα εμπόδια της προετοιμασίας και να παίρνει κουράγιο και δύναμη. 

Η άγνωστη σχέση του χάλκινου Ολυμπιονίκη μας με τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου δεν είναι τωρινή. Εδώ και χρόνια ο Ηλίας Ηλιάδης επισκέπτεται το συγκεκριμένο αγιορείτικο μοναστήρι και ακολουθεί ευλαβικά το πρόγραμμα των μοναχών, κάνοντας ο ίδιος ασκητική ζωή, όπως έχει μάθει να κάνει άλλωστε ως αθλητής. 

Κοντά στον ηγούμενο Εφραίμ βρίσκει την ασφάλεια για να του πει όλες τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του και να βρει λύσεις σε ό,τι τον απασχολεί. Μάλιστα, έπειτα από την αποτυχία του στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου το 2008, ο Ηλίας Ηλιάδης χρειάστηκε ακόμη περισσότερη βοήθεια, καθώς δεν έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν τον τραυματισμό που είχε, πήρε μέρος στους Αγώνες και λίγο έλειψε η κακή ψυχολογική του κατάσταση να του κοστίσει ακόμη και την καριέρα του. 

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι μετά την ολοκλήρωση της προσπάθειάς του και την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου την περασμένη Τετάρτη ένα από τα πρώτα πράγματα που είπε είναι ότι θα το παραδώσει στη Μονή Βατοπεδίου. Το είχε υποσχεθεί στον ηγούμενο Εφραίμ λίγο πριν φύγει για το Λονδίνο. 

Ο 28χρονος τζουντόκα βρέθηκε σστο Αγιος Ορος για να προσευχηθεί και έκανε τάμα ότι σε περίπτωση που πάρει μετάλλιο θα το παραδώσει στο καθολικό της Μονής Βατοπεδίου. 

Οι συναντήσεις του με τον ηγούμενο Εφραίμ βοήθησαν άλλωστε τον Ηλία Ηλιάδη να προσαρμοστεί καλύτερα στην... απομόνωση που πρέπει να προηγηθεί πριν από μια μεγάλη αναμέτρηση. 

Στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού κανείς, μα κανείς δεν τον είχε δει να κυκλοφορεί ανάμεσα στους υπόλοιπους αθλητές, γιατί δεν ήθελε να μαθευτούν οι κινήσεις του. Οι εντολές από τον προπονητή του ήταν ξεκάθαρες: «Δεν χρειάζεται κανείς να γνωρίζει πού βρίσκεσαι, ποια είναι η φυσική σου κατάσταση και τι κάνεις...». 

Ακόμη και για φαγητό δύσκολα έβγαινε από το δωμάτιό του για να πάει να φάει στο εστιατόριο. Του έφερναν το φαγητό στο δωμάτιο, έκλεινε την πόρτα και έμεινε μόνος του. Ακόμη και ο Νίκος Ηλιάδης σπάνια τον επισκεπτόταν, γιατί ήθελε να τον αφήσει μόνο του και να μείνει συγκεντρωμένος. Γνώριζε βεβαίως ότι ήταν απόλυτα έτοιμος από πλευράς προετοιμασίας και το μόνο πράγμα που χρειαζόταν ήταν η ηρεμία... 

Εξτρα κίνητρο, ο γιος του Ηρακλής, που γεννήθηκε πέντε κιλά!
Το πιο μεγάλο κίνητρο που είχε ο Ηλίας Ηλιάδης για να πάρει ένα μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου ήταν ο γιος του, ο οποίος γεννήθηκε πριν από λίγους μήνες και θα πάρει το όνομα Ηρακλής. Τον τελευταίο χρόνο τον έχει δει ελάχιστες φορές, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να του λείπει αφάνταστα και να στενοχωριέται που δεν είναι κοντά του τώρα που κάνει τα πρώτα βήματά του στη ζωή. 

Ηθελε λοιπόν να πάρει το μετάλλιο και να το αφιερώσει στον Ηρακλή που γεννήθηκε πέντε κιλά, θυμίζοντας τον... πραγματικό Ηρακλή. Ο χάλκινος Ολυμπιονίκης μας έχει επίσης μεγάλη αδυναμία στην επτάχρονη κόρη του, τη Μαρία, η οποία μαζί με τη γυναίκα του Λία παρακολούθησε την τελευταία μάχη που του χάρισε το μετάλλιο με τον Βραζιλιάνο Τιάγκο Καμίλο. 

Το προσωνύμιό του «Μr Ippon» είναι πασίγνωστο στο παγκόσμιο κύκλωμα του τζούντο, γιατί με τη συγκεκριμένη λαβή καταφέρνει να εξολοθρεύει τους αντιπάλους του και να παίρνει τη νίκη. Το μεγάλο του όνειρο πλέον είναι ένα νέο μετάλλιο σε τέσσερα χρόνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα γίνουν στο Ρίο της Βραζιλίας. 

«Ο Ηρακλής θα είναι πέντε ετών και πρώτα ο Θεός θα πάμε όλοι μαζί και, αν καταφέρω να πάρω μετάλλιο, θα τον ανεβάσω μαζί μου στο βάθρο» λέει ο 28χρονος τζουντόκα, ο οποίος απολαμβάνει την επιτυχία του με ένα τεράστιο χαμόγελο δείχνοντας πόσο ευχαριστημένος είναι. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε δεν δίστασε να πει ότι το μετάλλιο που πήρε στη Λονδίνο είναι πιο σημαντικό από το χρυσό που κατέκτησε πριν από οκτώ χρόνια στην Ολυμπιάδα της Αθήνας.


espresso