7 χρόνια χωρίς τη Λήδα Τασοπούλου

Πέρασαν εφτά χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας η Λήδα Τασοπούλου. Επρόκειτο για μια κυρία της σκηνής, μια εξαιρετική δασκάλα που με πίστη και αφοσίωση υπηρέτησε το ελληνικό θέατρο, αλλά και για υποδειγματική σύζυγο στο πλευρό του Σπύρου Ευαγγελάτου και σπουδαία μητέρα.

Ως φόρο τιμής στη μνήμη της την Πέμπτη 21 Ιουνίου, στις 8 μ.μ., στη Στοά του Βιβλίου θα παρουσιαστεί στο κοινό το βιβλίο του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου με τίτλο «Λήδα Τασοπούλου… προς ύστατον φως» (εκδόσεις Ergo).

Xθες η κόρη της Λήδας Τασοπούλου, η πολλά υποσχόμενη σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου που οι παραστάσεις της είναι γεγονός, σχολίασε με αφορμή την εκδήλωση στο προφίλ της στο Fb: «Με μεγάλη συγκίνηση παρουσιάζουμε το λεύκωμα για τη μητέρα μου εφτά χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό της».


Πρόκειται για πολυτελή έκδοση που περιλαμβάνει διακόσιες περίπου φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, ο οποίος αφηγείται την κοινή πορεία τους στη ζωή και το θέατρο. Εκτός από τον συγγραφέα, στην παρουσίαση του λευκώματος θα μιλήσουν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και ο Δημήτρης Λιγνάδης. Αποσπάσματα από την έκδοση θα διαβάσει η κόρη της, Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Σήμερα η «Espresso» προδημοσιεύει πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το λεύκωμα και τον πρόλογο, που έχει γράψει ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος.

«Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι αφιερωμένο στη θεατρική πορεία της Λήδας, αλλά και στη σχέση μας. Περιλαμβάνει αναμνήσεις από την ιδιωτική μας ζωή και βέβαια από την καλλιτεχνική συνεργασία μας», σημειώνει ο μεγάλος σκηνοθέτης και ακαδημαϊκός.

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται εκτός από την αφήγηση του συζύγου της αξέχαστης Λήδας Τασοπούλου, κρίσεις για τις ερμηνείες της, σκέψεις της για το θέατρο, κείμενα για εκείνην μετά το «ταξίδι» της, παραστασιοογραφία.

«Η αφήγηση που ακολουθεί γράφτηκε, κατά διαστήματα, από τον Ιούνιο του 2006 ώς τον Απρίλιο του 2008. Γράφτηκε, λοιπόν, με νωπές τις αναμνήσεις απ’ το “ταξίδι” της Λήδας (12/9/2005) που με συγκλόνισε. Η αφήγηση αυτή δεν προβάλλει λογοτεχνικές αξιώσεις. Την έγραψα σαν να απευθύνομαι σε φίλους που μου ζήτησαν να τους μιλήσω για τη θεατρική πορεία της Λήδας, την κοινή ζωή μας, τις χαρές και τις πίκρες μας. Προσπάθησα να αποφύγω συναισθηματικές διαχύσεις. Ετσι, ενώ το κείμενο είναι έντονα υποκειμενικό, επεδίωξα να εμφανίζεται νηφάλιο και -κατά το δυνατόν- αντικειμενικό» σχολιάζει στον πρόλογό του ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος.