Νικολέτα Καρρά: Παντρεύομαι στις 6 Οκτωβρίου στην Κύπρο

Η δημοφιλής ηθοποιός Νικολέτα Καρρά, μίλησε στο  Γιάννη Χατζηγεωργίου και στο μηνιαίο κυπριακό περιοδικό «Omikron» για ό,τι βιώνει τον τελευταίο καιρό που ζει μόνιμα στην Κύπρο- αφού εκεί πρωταγωνιστεί σε τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη θεαματικότητα-, ενώ ανακοινώνει και το γάμο της μέσω του περιοδικού.

Το entertv.gr αλίευσε τη συνέντευξη και σας την παρουσιάζει.

-Ήταν λύση ανάγκης για σένα να εργαστείς ως ηθοποιός στην Κύπρο, επιλογή ή κάποιος άλλος λόγος- που μπορεί να μην γνωρίζουμε εμείς- σε έφερε στο νησί μας;

-Ήταν λίγο από όλα: Λίγο που τα πράγματα στην  Ελλάδα είναι τόσο άσχημα, λίγο που φέτος από τη χώρα μου- μετά από 8 περίπου χρόνια που δουλεύω ενεργά- δεν είχα πρόταση για τηλεόραση παρόλο που έκανα θέατρο, λίγο που στην Κύπρο έτσι κι αλλιώς κατέβαινα και λάτρευα το μέρος. Όλα αυτά μαζί συντέλεσαν ώστε να κάνω δύο σήριαλ φέτος στην Κύπρο και να τα απολαύσω πολύ.

-Έχω ακούσει μάλιστα ότι δηλώνεις «ερωτευμένη» με την Κύπρο και με τους ανθρώπους της. Ισχύει αυτό;

-Η αλήθεια είναι ότι η Κύπρος μου άνοιξε μια πολύ μεγάλη αγκαλιά- σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδας- με αγάπησε από πολύ νωρίς και με απορρόφησε άμεσα και πολύ φυσιολογικά. Στην Κύπρο αισθάνθηκα έτσι όπως δεν έχω νιώσει στη χώρα μου- ειδικά σε ό,τι αφορά στον επαγγελματικό τομέα. Δεν χρειάστηκε να ταλαιπωρηθώ για να πείσω, με δέχτηκαν με χαρά από μόνοι τους. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ειδικά από τους ανθρώπους της δουλειάς μου, δεν έχω πάρει ακόμη τέτοιες χαρές. Με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια.

-Θα ήθελες να παντρευτείς στην Κύπρο και να δημιουργήσεις εδώ τη δική σου οικογένεια, αν στο ζητούσε ο σύντροφός σου;

-Με το  σύντροφο μου ήδη συζητάμε για γάμο και οικογένεια, οπότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Όμως, παρόλα αυτά, δεν θα μείνω μόνιμα εδώ- η ζωή μας και πάλι θα μοιράζεται μεταξύ Αθήνας και Κύπρου, όπως άλλωστε συνέβαινε μέχρι τώρα. Ευτυχώς, και ο σύντροφός μου, έχει εκκρεμότητες στην Αθήνα οπότε δεν έχουμε προβληματιστεί σχετικά με μία ενδεχόμενη μόνιμη αλλαγή χώρας. Και θέλω να το τονίσω αυτό, γιατί όλοι νομίζουν ότι έχω μεταναστεύσει- ενώ δεν είναι αλήθεια. Δεν θα μου ήταν εύκολο, από τη μια στιγμή στην άλλη, να αφήσω στην Ελλάδα δουλειές, φίλους, κύκλο, έτσι απλά και να «ξενιτευτώ»!

-Είναι αλήθεια αυτό που μου έχουν πει κάποιοι άνθρωποι που σε ξέρουν καλά, πως «τώρα είναι η πρώτη φορά που η Νικολέττα αισθάνεται πραγματικά ερωτευμένη και ευτυχισμένη»;

-Δεν μου αρέσουν οι υπερβολές ούτε οι βαρύγδουπες εκφράσεις που περιέχουν τις λέξεις «πάντα», «ποτέ» κλπ. Προφανώς, όμως, για να βρίσκομαι εδώ σήμερα μαζί σου και να σου μιλάω για οικογένεια με κάποιον άνθρωπο -για πρώτη φορά στη ζωή μου- σημαίνει ότι είναι όντως κάτι ξεχωριστό…Η ευτυχία σε όλους μας είναι στιγμές- άλλωστε, ευτυχισμένος 24 ώρες το 24ωρο δεν αισθάνεται κανείς-, όταν όμως αυτές οι στιγμές ευτυχίας γίνονται στη ζωή μας ο κανόνας και δεν είναι οι εξαιρέσεις, όταν αυτές συνοδεύονται από συναισθήματα ασφάλειας και ηρεμίας και για όλα αυτά ευθύνεται ένας άνθρωπος, τότε μπορείς να πεις ότι είσαι καλυμμένος με αυτόν- είτε αυτό είναι έρωτας, είτε αγάπη, είτε κάτι άλλο, είτε και τα δυο μαζί…

-Τι στοιχεία έχει ο νυν σύντροφός σου, ο Φώτος Πιττάτζης, που σε έκανε να τον ερωτευτείς;

-Είναι τόσα πολλά, πολύτιμα και σημαντικά, που είναι αδύνατο να τα πω εδώ, μέσα σε λίγα λεπτά… Θα επέλεγα με λίγα λόγια να σου πω ότι είναι καλλιεργημένος- όσο λίγοι της ηλικίας του-, ευγενικός -όπως λίγοι- και, το βασικότερο, στερείται του ανώριμου, παιδαριώδους και χωρίς νόημα εγωισμού που έχουν οι περισσότεροι άντρες στις σχέσεις τους με τις γυναίκες.

-Έχει καταφέρει να αλλάξει ο Φώτος ακόμη και στοιχεία από τον χαρακτήρα σου ή, έστω, τυχόν ελαττώματά σου τα έχει βελτιώσει;

-Δεν μπορεί να αλλάξει κανένας άνθρωπος, ο οποίος έχει περάσει τα 16 του χρόνια (γελάει). Όμως, σαφώς όλοι κάνουμε κάποιες παραχωρήσεις προκειμένου να συμπορευτούμε με κάποιον άλλον. Στην περίπτωση μας, και οι δύο έχουμε βελτιώσει στοιχεία του χαρακτήρα μας που γνωρίζουμε ότι ενοχλούν τον άλλον.

-Δεν υπάρχουν στιγμές που να σε ενοχλεί αυτό;

-Καθόλου! Το βρίσκω πραγματικά υπέροχο να το κάνει κάποιος για να ευχαριστήσει το σύντροφο του- μέχρι φυσικά το σημείο που δεν αλλοιώνει την προσωπικότητα του.

-Συνήθως πως λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι, Νικολέτα;

-Όπως όλοι οι άνθρωποι! Μου αρέσει να το βιώνω, γιατί είναι όντως ένα έντονο συναίσθημα και το θεωρώ μεγάλη τύχη να μπορεί να το ζήσει κάποιος σε όλο του το μεγαλείο- έστω κι αν στο τέλος πληγωθεί. 

-Αυτό συμβαίνει και αυτή την περίοδο της ζωής σου ή κάθε φορά είναι διαφορετική από κάθε άλλη;

-Κάθε φορά είναι διαφορετική από την άλλη, όπως άλλωστε και εμείς οι ίδιοι είμαστε διαφορετικοί κάθε φορά που ερωτευόμαστε. Δεν μπορείς να συγκρίνεις την κάθε φορά με κάποια άλλη. Θα επαναλάβω, όμως, ότι όταν φτάνεις πια στο σημείο να μιλάς για οικογένεια, όπως κάνω εγώ δημόσια, για πρώτη φορά σε σένα σε αυτή μας τη συνέντευξη, τότε έχεις το δικαίωμα επίσης να μιλάς πλέον για τον άνθρωπο της ζωής σου! (συγκινείται).

-Δύσκολα ερωτεύεσαι ή, ακόμη και στον έρωτα, δίνεσαι αυθόρμητα και χωρίς κρατήματα, όπως υποθέτω συμβαίνει με άλλες διαπροσωπικές σου σχέσεις;

-Γενικά, σε όλες τις σχέσεις μου με όλους τους ανθρώπους, και σε όλα τα επίπεδα- προσωπικό, επαγγελματικό, φιλικό- είμαι αυθόρμητη, δεν κάνω δεύτερες σκέψεις, δεν είμαι αρνητική, ξεκινάω πάντα θετικά. Δεν με νοιάζει αν κάποιες φορές μου στοιχίζει στο τέλος αυτή η συμπεριφορά μου, νομίζω όμως ότι όλα- μα όλα-, στη ζωή μας είναι εμπειρίες που μας πλουτίζουν όλο και πιο πολύ και μας βοηθάνε να συνεχίζουμε και να αξιολογούμε στη συνέχεια ανθρώπους και καταστάσεις όλο και καλυτέρα.

-Πάντως, υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να μην είναι συχνά ερωτευμένοι για να λειτουργούν πιο νηφάλια στην καθημερινότητά τους, απ το να βρίσκονται «υπό το κράτος του έρωτα» και, όπως λέει και ο Μαζωνάκης, «να παρανοούν». Εσύ ποια από τις δύο αυτές φάσεις προτιμάς;

-Σαφώς το να είμαι ερωτευμένη! Θυμάμαι, ακόμα και σε περιόδους που δεν ήμουν ερωτευμένη με κάποιον ή ήμουν μόνη μου, έψαχνα να βρω κάποιον να σκέφτομαι για να είμαι δημιουργική! Αυτός θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε: Από το παιδί που θα είχε το περίπτερο στη γωνία μέχρι τον Κλάιβ Όουεν (γελάει). Πάντα έπρεπε να υπάρχει κάτι στο μυαλό μου για να μπορώ να λειτουργώ, διαφορετικά ένιωθα ότι τελματώνω, ότι τελειώνει η φαντασία μου, ότι δεν είμαι ζωντανή.

-Πολλοί σε χαρακτηρίζουν «ένα πραγματικά σέξι κορίτσι». Υπήρχαν περιπτώσεις που δεν ήθελες να ακούγεται αυτός ο χαρακτηρισμός για σένα;

-Όχι, άλλα ούτε και μου αρέσει ιδιαίτεραα. Θα σου έλεγα μάλιστα ότι δεν με απασχολεί τόσο πολύ όλο αυτό- ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για την εμφάνιση μου, εφόσον η δουλειά μου συνίσταται στο να είμαι εκτίθεμαι στα μάτια όλων.

-Γενικά, έχεις νιώσει εγκλωβισμένη στην εικόνα της «ποθητής», «σέξι», «μοιραίας» και «πολύ ερωτεύσιμης» γυναίκας;

-Όχι, γιατί εμένα δεν με απασχόλησε η εικόνα μου ποτέ με την έννοια του να με «εγκλωβίσει». Πάντα ασχολούμαι με την εμφάνιση μου, πάντα προσέχω τον εαυτό μου, όμως δεν είναι αυτός ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή μου. Αν οι άλλοι λοιπόν θέλουν από μόνοι τους, χωρίς να το υπαγορεύω εγώ, να μένουν στην εικόνα μου και να μη βλέπουν πίσω από αυτό, είναι δικό τους θέμα. Ωστόσο, εμένα δεν έχει τη δύναμη να με εγκλωβίσει, γιατί ξέρω τον εαυτό μου, έχω δουλέψει πολύ με αυτόν κι έχω πολύ περισσότερα καλά πράγματα να δώσω -και στη δουλειά μου και στους ανθρώπους γύρω μου- πέρα από μια καλή εμφάνιση.

-Έφτασες ποτέ στο σημείο να χαστουκίσεις κάποιον άντρα μέχρι σήμερα;

-Έχει τύχει και αυτό! Να σημειώσω, όμως, ότι δεν έκανα εγώ την αρχή, την έκανε αυτός. Ξεκίνησε αυτός, συνέχισα εγώ,  ε, όπως καταλαβαίνεις…Η σχέση είχε ήδη γίνει πια παρελθόν! (γελάει)

-Ποιο ήταν το τελευταίο πολύ όμορφο δώρο που έχεις λάβει;

-(χαμογελάει) Ένα πολύ όμορφο και καλό ρολόι που μου έκανε δώρο ο μέλλων πεθερός μου! 

-Αλήθεια, σου έχουν κάνει ποτέ ξανά πρόταση γάμου στο παρελθόν;

-Εκτός από την τελευταία φορά για την οποία συζητάμε τώρα, επίσημα δεν μου έχει γίνει ποτέ. Υπήρχαν κάτι συζητήσεις πολύ χαλαρές, μάλλον όμως επειδή δεν ήταν κατάλληλη η περίοδος, ούτε οι συνθήκες, ούτε ο εκάστοτε άνθρωπος, ούτε μάλλον εγώ, παρέμεναν πάντα χαλαρές συζητήσεις (γελάει).

-Με συγχωρείς αν σε φέρνω σε δύσκολη θέση, αλλά πως σου έκανε την πρόταση γάμου ο Φώτος;

-(χαμογελάει) Απλά συνέβη…Έγινε ξαφνικά, σε μέρα και ώρα που δεν το περίμενα…Κοίτα, αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν ότι δε μίλησα, έβγαλα απλά το δαχτυλίδι από το κουτί, το δοκίμασα στα δάχτυλα του χεριού μου να δω σε ποιο μου κάνει καλύτερα- αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχα καν απαντήσει! Μάλλον είχα χάσει τη φωνή μου από το σοκ (γελάει).

-Έχετε ορίσει την ημερομηνία του γάμου;

-Ναι. Ο γάμος μας θα γίνει στις 6 Οκτωβρίου.

-Αλλάζω θέμα: Κάποιοι λένε ότι τα χρήματα και η εξουσία, είναι αφροδισιακό για μία γυναίκα. Το συμμερίζεσαι;

-Ίσως να είναι, δεν ξέρω… Αν θες να σου απαντήσω για μένα, είμαι πιο πολύ της πρακτικής λογικής σε αυτά: Τα χρήματα είναι πολύ χρήσιμα όταν είναι να κάνεις οικογένεια, αλλά χρήματα και εξουσία χωρίς το κατάλληλο υπόβαθρο και τη σωστή καλλιέργεια σε έναν άνθρωπο όχι μόνο αφροδισιακά δεν είναι, αλλά ούτε καν αξιοπρόσεκτα δεν μπορούν να γίνουν. Επομένως, όλα είναι σχετικά…

-Είσαι ρομαντική;

-Πολύ, αλλά ταυτόχρονα μπορώ να είμαι και μια σκληρή ρεαλίστρια, αναλόγως με την περίπτωση. 

-Υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που προσέχεις στην εξωτερική εμφάνιση ενός άντρα;

 -Γενικά, η εξωτερική εμφάνιση δεν με αφορούσε ιδιαιτέρα στους άντρες, αν όμως θα μπορούσα να επιλέξω κάτι για να σου απαντήσω, θα απαντούσα ίσως το βλέμμα και το χαμόγελο. 

-Κάποιες  γυναίκες λένε πως βρίσκουν γοητευτική σε έναν άντρα την κοιλίτσα. Συμφωνείς;

-(γελάει) Συμφωνώ, αλλά όλα με μέτρο. Ανάμεσα σε έναν άντρα πολύ αδύνατο και σε κάποιον με λίγη κοιλίτσα, σαφώς θα επέλεγα αυτόν με την κοιλίτσα! Όμως, προς αποφυγήν παρεξήγησης, μου αρέσει όταν όλοι- και άντρες και γυναίκες- προσέχουν τον εαυτό τους και δεν ξεπερνάνε τα όρια.

-Γενικά, θα έλεγες πως περισσότερο πληγώθηκες στα ερωτικά σου θέματα μέχρι τώρα- με εξαίρεση αυτό που ζεις εδώ και τρία σχεδόν χρόνια με τον Φώτο- παρά πέρασες όμορφα;

-Θα έλεγα ότι και στα ερωτικά μου, όπως και σε όλους τους τομείς της ζωής μου, έχω πληγωθεί, έχω χαρεί, έχω επιβεβαιωθεί, έχω πληγώσει, και γενικά αισθάνομαι πολύ πλούσια από συναισθηματική εμπειρία. Δεν μπορώ να πω αν πέρασα καλά ή άσχημα- πιο πολύ γιατί πάντα ήμουν ειλικρινής και πάντα ό,τι συνέβαινε ήξερα να το απολαμβάνω, έστω κι αν ήταν δυσάρεστο. Μου αρέσει να βιώνω όλα τα συναισθήματα- δεν τα φοβάμαι, δεν τα καταχωνιάζω. Κι αυτή είναι η μέθοδος που έχω βρει εγώ, έτσι ώστε όταν τα βλέπω όλα από απόσταση, να μου φαίνονται τελικά όλα ευχάριστα και γλυκές αναμνήσεις…

-Τι θα ήθελες να σου φέρει το μέλλον, από εδώ κι έπειτα;

-Περισσότερες επιλογές στα επαγγελματικά μου, καλύτερες συνθήκες για τη δουλειά μου και υγεία, για τους δικούς μου ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα τα έχω και δοξάζω το Θεό γι αυτό.

-Ένα παιδί, Νικολέτα; Μήπως έχει έρθει η στιγμή; Και μάλιστα να μεγαλώσει στην Κύπρο;

-(χαμογελάει) Όλα θα γίνουν στην ώρα τους… Και δεν θα μεγαλώσει μόνο στην Κύπρο, αλλά θα έχει την πολυτέλεια να μεγαλώσει ανάμεσα σε δύο υπέροχες χώρες, με διαφορετικές ομορφιές η κάθε μία, παίρνοντας έτσι τα καλά και από τις δυο κουλτούρες. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους μεγαλύτερους στόχους μου για τα παιδιά μου…