Tζίνα Αλοιμόνου:"Την κρίση τη βιώνω έντονα"

H Tζίνα Αλοιμόνου επιστρέφει στο θέατρο, το οποιο λατρεύει, μιλά με πάθος για το νέο της στοιχημα και κρίνει τα κακως κειμενα της οικονομικής κρίσης αλλά και της τηλεόρασης. Η σαγηνευτική ηθοποιος σε μια εξομολόγηση από καρδιάς!

Επιστρέφεις στο θέατρο με το «Εκτο πάτωμα». Τι σε δελέασε;

Πρόκειται για ένα γαλλικό έργο που παίχτηκε παγκοσμίως, με επιτυχία. Στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι το 1932, οι κάτοικοι προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές δυσκολίες και μέσα απ' αυτές διαμορφώνεται η πραγματικότητά τους. Ονειρα, σχέσεις, έρωτες, αφραγκίες, αλλά και έμπνευση και κυρίως ελπίδα! Μου κέντρισε το ενδιαφέρον ότι αυτό το έργο που γράφτηκε πριν από 75 χρόνια παραμένει τόσο επίκαιρο στην Ελλάδα του 2012. Σε αυτό συντελεί η Αννα Παναγιωτοπούλου με τη διασκευή της, ο Σταμάτης Κραουνάκης με τα τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου που προσθέτουν στο έργο ένα έντονο ελληνικό χρώμα.

Στο έργο οι ήρωες παλεύουν «Μαζί» να κρατηθούν όρθιοι! Το ασπάζεσαι αυτό το μήνυμα ζωής;

Η ιστορία της Ελλάδας είναι μια σειρά από περιόδους που χώρια καταστρέφουμε ενώ μαζί δημιουργούμε. Σήμερα βλέπω με αισιοδοξία τα πρώτα σημάδια μιας ενωμένης προσπάθειας αντιμετώπισης των προβλημάτων από τους πολίτες. Στο «Εκτο πάτωμα» οι ενοικιαστές επιβιώνουν επειδή βοηθά ο ένας τον άλλον!

Σε έχει επηρεάσει η κρίση; Ισως πουν κάποιοι ότι λόγω οικονομικής επιφάνειας είσαι ασφαλής.

Την κρίση τη βιώνω έντονα, εφόσον κοντινοί μου άνθρωποι βλέπουν τους μισθούς τους να ψαλιδίζονται και να ζουν στην αβεβαιότητα. Δουλεύω από τα 18 μου και δεν έχω επαναπαυθεί ποτέ. Εχω πλήρη επίγνωση της καθημερινότητας και της οικονομικής κατάστασης. Δεν πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει πραγματική κρίση. Καλούμαστε απλώς να πληρώσουμε τον λογαριασμό των τελευταίων 40 ετών.

Πρόκειται για ένα γαλλικό έργο που παίχτηκε παγκοσμίως, με επιτυχία. Στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι το 1932, οι κάτοικοι προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές δυσκολίες και μέσα απ' αυτές διαμορφώνεται η πραγματικότητά τους. Ονειρα, σχέσεις, έρωτες, αφραγκίες, αλλά και έμπνευση και κυρίως ελπίδα! Μου κέντρισε το ενδιαφέρον ότι αυτό το έργο που γράφτηκε πριν από 75 χρόνια παραμένει τόσο επίκαιρο στην Ελλάδα του 2012. Σε αυτό συντελεί η Αννα Παναγιωτοπούλου με τη διασκευή της, ο Σταμάτης Κραουνάκης με τα τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου που προσθέτουν στο έργο ένα έντονο ελληνικό χρώμα.

Στο έργο οι ήρωες παλεύουν «Μαζί» να κρατηθούν όρθιοι! Το ασπάζεσαι αυτό το μήνυμα ζωής;

Η ιστορία της Ελλάδας είναι μια σειρά από περιόδους που χώρια καταστρέφουμε ενώ μαζί δημιουργούμε. Σήμερα βλέπω με αισιοδοξία τα πρώτα σημάδια μιας ενωμένης προσπάθειας αντιμετώπισης των προβλημάτων από τους πολίτες. Στο «Εκτο πάτωμα» οι ενοικιαστές επιβιώνουν επειδή βοηθά ο ένας τον άλλον!

Σε έχει επηρεάσει η κρίση; Ισως πουν κάποιοι ότι λόγω οικονομικής επιφάνειας είσαι ασφαλής.

Την κρίση τη βιώνω έντονα, εφόσον κοντινοί μου άνθρωποι βλέπουν τους μισθούς τους να ψαλιδίζονται και να ζουν στην αβεβαιότητα. Δουλεύω από τα 18 μου και δεν έχω επαναπαυθεί ποτέ. Εχω πλήρη επίγνωση της καθημερινότητας και της οικονομικής κατάστασης. Δεν πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει πραγματική κρίση. Καλούμαστε απλώς να πληρώσουμε τον λογαριασμό των τελευταίων 40 ετών.

Στο «Εκτο Πάτωμα» τραγουδάς και χορεύεις! Είναι δύσκολο το στοίχημα;

Το μιούζικαλ είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, ειδικά στο θέατρο. Είναι για τους ηθοποιούς ό,τι το δέκαθλο για τους αθλητές. Η απόλυτη δοκιμασία! Απαιτείται πολλή δουλειά και πειθαρχία και συνεχής εξάσκηση. Η παράστασή μας πιστεύω ότι πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Είναι μια δουλειά συνόλου και υψηλών απαιτήσεων στην παραγωγή, με ταλαντούχους ηθοποιούς και συντελεστές, και ένα αισιόδοξο μήνυμα. Ενας 15μελής θίασος σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, μουσική διδασκαλία του Αλέξη Πρίφτη και χορογραφίες της Βάλιας Παπαχρήστου, που πιστεύω οι θεατές να την αγαπήσουν.

Πώς βλέπεις το τηλεοπτικό τοπίο;

Από τη μια τα κανάλια καλούνται να αντιμετωπίσουν τη δραστική πτώση των εσόδων τους, από την άλλη πρέπει να υπάρχει χώρος για έξυπνες, δημιουργικές παραγωγές και όχι φθηνές. Προσωπικά με ενοχλεί να παρακολουθώ τηλεόραση και να νομίζω ότι βρίσκομαι στην Τουρκία!

Ρόλοι στο σανίδι και ρόλοι ζωής, αυτοί της συζύγου και μητέρας. Ποιοι υπερτερούν;

Η ζωή είναι ένα παζλ, όλα τα κομμάτια είναι απαραίτητα για να ολοκληρωθεί η εικόνα για να υπάρχει ισορροπία και εξέλιξη. Οταν κάποιος «επιτυγχάνει» τη δική του ισορροπία, μπορεί να είναι δοτικός τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Πόσω μάλλον καλλιτεχνικά!

TV Έθνος