Το άγνωστο φιλανθρωπικό έργο του Δημήτρη Μητροπάνου

Η Ελλάδα θρηνεί για τον θάνατο του Δημήτρη Μητροπάνου. Σε όλες τις γειτονιές, σε όλα τα σπίτια, απ’ όπου και αν περάσεις, όπου και αν σταθείς, ακούς τα τραγούδια του, τα οποία παίζουν από προχθές τα ραδιόφωνα για να αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη του. Στη γειτονιά του βαρύ το πένθος...


Οι γείτονες παρακολουθούν την κίνηση στο σπίτι του που είναι αμείωτη από τη στιγμή που μαθεύτηκε η είδηση του θανάτου του. Οχι από περιέργεια, αλλά από ανησυχία για τους δικούς του. Η καρδιά τους είναι βαριά για τον Δημήτρη τους που «έφυγε», αλλά άφησε πίσω του την ευωδιά της ψυχής του που βγήκε σε αδιάβατο μονοπάτι. Και ενώ την Τρίτη το πρωί, μπρος στην Αχερουσία ο Δημήτρης Μητροπάνος χόρευε ζεϊμπέκικο πάνω στη φωτιά, το θέμα συζήτησης στους κύκλους των ομοτέχνων του συνοψίζεται σε ένα μεγάλο «γιατί;». Ατέλειωτες οι κουβέντες που καταλήγουν στο μεγάλο ερώτημα, αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές που -ούτως ή άλλως- υπέβοσκαν. Οπως το μεγάλο ανθρωπιστικό έργο του Δημήτρη Μητροπάνου.

Αυτός ο ανεπανάληπτος τραγουδιστής βοηθούσε πάντα όσους είχαν ανάγκη. Την ίδια στάση κράτησε πάντα και στο σωματείο του, την Ενωση Τραγουδιστών Ελλάδος, της οποίας υπήρξε από τα ιδρυτικά της μέλη. Για πρώτη φορά, ο φίλος του, τραγουδιστής και γ.γ. της ΕΤΕ Κώστας Σκόνδρας βγάζει στο φως αυτό το πρόσωπο του Μητροπάνου, που γεννήθηκε για να συνδράμει και να ανακουφίζει παντοιοτρόπως τον ανθρώπινο πόνο.
 
«Ηταν από τους ανθρώπους που δεν ήθελαν να ξέρει κανείς ότι δίνει χρήματα σε πάσχοντες ή σε ανθρώπους που είχαν άμεση ανάγκη. Ο Δημήτρης ήταν από τους ανθρώπους που έβαζαν μπροστά το στήθος τους για τους συναδέλφους τους, σε σχέση με άλλους. Δεν τον ένοιαζε αν θα πληρωθεί ο ίδιος. Μέλημά του ήταν σε κάθε δουλειά να εξασφαλιστούν τα νυχτοκάματα των μικρότερων τραγουδιστών και των μουσικώνν του. Επί των ημερών του στην ΕΤΕ, πάλεψε πολύ προκειμένου να κατοχυρωθούν διά νόμου τα συγγενικά δικαιώματα των τραγουδιστών» σχολιάζει ο Κώστας Σκόνδρας.

Για τη συνδικαλιστική δράση του Δημήτρη Μητροπάνου δεν έγινε καν λόγος στα πολυσέλιδα αφιερώματα του Τύπου. Σήμερα, ο πρόεδρος της Ενωσης Τραγουδιστών Ελλάδος, ο τραγουδιστής Δημήτρης Κοντογιάννης μιλάει για τον συνδικαλιστή Δημήτρη Μητροπάνο: «Διετέλεσε πρόεδρος της Ενωσης Τραγουδιστών Ελλάδος το 1989. Βαθιά πολιτικοποιημένος, συνειδητοποιημένος, αριστερό άτομο, ακέραιος χαρακτήρας και επί της προεδρίας του ενδιαφέρθηκε πολύ σοβαρά για τα προβλήματα του κλάδου και το έκανε με μεγάλη εντιμότητα. Προάσπισε τα συμφέροντα των συναδέλφων του και ασχολήθηκε σοβαρά με τα νομοθετικά και τα φορολογικά ζητήματα. Επί της προεδρίας του έβγαλε πολλές φορές χρήματα από την τσέπη του για να ενισχύσει το σωματείο, όπως και άλλοι τραγουδιστές, ενώ όποτε του ζητήθηκε, το έκανε πάντα».

«Ηταν πολύ καλός τραγουδιστής με μοναδική χροιά» λέει για τον καλλιτέχνη, «με στόφα λαϊκού τραγουδιστή και βέβαια τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες ξεκινώντας από τον Ζαμπέτα. Η πορεία του ήταν δημιουργική με πανελλήνιες επιτυχίες και δεν ευτέλισε την ποιότητα των τραγουδιών του. Δεν είπε ποτέ τραγούδια εμπορικά και αναλώσιμα όπως πολλοί». Αυτός ήταν ο άγνωστος Δημήτρης Μητροπάνος που τώρα κάνει βήματα προς την αθανασία. Σήμερα στις 2.00, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών οι συγγενείς, οι φίλοι και οι θαυμαστές του Δημήτρη Μητροπάνου θα τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία.

ΛΥΓΙΣΕ Ο ΜΙΚΗΣ
Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Δημήτρη Μητροπάνου λύγισε ο συνθέτης της Ρωμιοσύνης. Στοίχισε πολύ στον Μίκη Θεοδωράκη το φευγιό αυτού του καλοσυνάτου παιδιού που το θεωρούσε δικό του. Αράδες γεμάτες συναίσθημα και αγάπη συνέταξε ο εθνικός μας συνθέτης για να πει το δικό του «αντίο» στο φτωχόπαιδο από τα Τρίκαλα που τον εντυπωσίασε με το ήθος του και τα φωνητικά του προσόντα από την πρώτη στιγμή... 

«Τον Δημήτρη Μητροπάνο τον θεωρούσα πνευματικό μου παιδί. Εφηβος ξεκίνησε μαζί μου την πορεία του στο τραγούδι, για να φτάσει στις κορυφές της λαϊκής αποδοχής, της μεγάλης αγάπης και της καλλιτεχνικής καταξίωσης. Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε για τη συναυλία που θα έδινε στο Ηρώδειο, με τον “Επιτάφιο” και το “Αξιον Εστί”, και για τη μελλοντική ηχογράφηση του “Διόνυσου”. Ετσι μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο δυνατός και περήφανος άντρας έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα από τη ζωή. Ημουν τόσο περήφανος γι' αυτόν, τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα τόσο πολύ, που η απώλειά του με συγκλονίζει. Τώρα η σκέψη μου στρέφεται προς τη γυναίκα του και τις κόρες του, στις οποίες δεν έχω λόγια να πω. Το μόνο που ίσως τις παρηγορήσει είναι ότι τον άνθρωπό τους τον λάτρεψε ένας ολόκληρος λαός και γι' αυτό θα μείνει για πάντα στη συλλογική μας μνήμη».


espresso