H σκληρή κριτική του Κοσμά Βίδου για το «Αμαρτήματος της μητρός μου»

Tην πρεμιέρα του καινούριου σίριαλ του ΑΝΤ1  «Αμαρτήματος της μητρός μου» σχολίασε ο Κοσμάς Βίδος μέσα από την στήλη του στο Βήμα:
"Το μεγαλύτερο ελάττωμα του «Αμαρτήματος της μητρός μου», του νέου σήριαλ του Αλέξανδρου Ρήγα (για την ακρίβεια του πρώτου επεισοδίου που προβλήθηκε χθες, Τετάρτη 28 Μαρτίου), είναι ότι… το είχαμε ξαναδεί. Η γεμάτη κλισέ ιστορία των δύο μεσήλικων που ερωτεύονται μεταξύ τους την ίδια ακριβώς στιγμή κατά την οποία ερωτεύονται και τα παιδιά τους (χωρίς να γνωρίζουν οι μεν τη σχέση των δε) έχει επανέλθει πολλάκις στον κινηματογράφο («Μικροί και μεγάλοι εν δράσει» για να αναφέρουμε ένα σχετικό παράδειγμα) και στην τηλεόραση. 


Κι αν ο Ρήγας (που υπογράφει και τη σκηνοθεσία της σειράς) επιχείρησε να την «εκσυγχρονίσει» με (πολυχρησιμοποιημένα πάλι) τεχνικά τρικ (χωρίζοντας π.χ. την οθόνη σε επιμέρους κομμάτια) δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να εξελίξει και την παλιομοδίτικη πλέον «τηλεοπτική γλώσσα» που χρησιμοποιεί στα σήριάλ του: με τα ωμά - ακατέργαστα αστεία («Πόση ώρα χρειάζεσαι για να θάψεις έναν άνθρωπο;» «Εξαρτάται από το χώμα» και «Σας έφερα να τσιμπήσετε κάτι» «Α, αυτό ήταν; Νόμιζα ότι η μυρωδιά από καμένο κρέας προερχόταν από εσένα») με τις σουρεαλιστικές αλλά συχνά «πολικών θερμοκρασιών» ατάκες (Στέφανος Μεγαπάνος: «Μπορείς να με λες Στέφανο», Κάτια Τσιριγώτη: «Εμένα όμως δεν μπορείς να με λες Στέφανο»), και με τη σχεδόν μόνιμη υστερία των ηρώων του. 

Ετσι, ηθοποιοί όπως ο Ορέστης Τζιόβας παρασύρθηκαν σε ένα φωνακλάδικο, εξωστρεφές παίξιμο που κούραζε και εκνεύριζε τον θεατή. Εξαίρεση η Ρένια Λουιζίδου (μετά τις πρώτες σκηνές της κηδείας) ως πτωχή πλην τίμια Κάτια και (κυρίως) ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος ως ζάπλουτος Στέφανος, που οχυρωμένοι πίσω από τη γνωστή αλλά αρκετά χαριτωμένη μανιέρα τους είχαν μέτρο. Μακάρι να είχαν και πιο ενδιαφέρον κείμενο. Οσο για τον παπά - λαμόγιο του Παύλου Χαϊκάλη, και αυτόν τον είχαμε ξαναδεί, ερμηνευμένο από τον ίδιο ηθοποιό, στο ατυχές (είχε διακοπεί ύστερα από καυγά του Ρήγα με τη Χρύσα Ρώπα) «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή». Για το… σνομπ, μονίμως νωχελικό (σαν να βαριέται όχι τον ρόλο, αλλά τη ζωή της) παίξιμο της Νατάσσας Καλογρίδη, δεν έχω λόγια."