Β. Μπάρμπα: Πριν φύγω από τη ζωή θέλω να τα έχω κάνει όλα!

Σύμβολο του σεξ, ηθοποιός, μητέρα και θιασάρχης πια! Με μιαν ανάσα μπορεί να ξεδιπλώσει τη μισή ζωή της. Κλισέ ή όχι, η Βάνα Μπάρμπα είναι η μοναδική περίπτωση στην ελληνική showbiz, που δεν την ένοιαξε ποτέ να αποδείξει ότι είναι καλή ηθοποιός, σέξι γυναίκα, καλή μητέρα. H εμμονή της να έχει άποψη, να διαφέρει, να είναι ελεύθερη, να ζει όπως εκείνη θέλει, της έκλεινε πόρτες αλλά της άνοιγε ορίζοντες.

Είναι η ηθοποιός που ξέρει να αυτοσαρκάζεται, που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια της ούτε για τα έργα της αλλά ούτε και για τα ΜΜΕ, το star system, τους άντρες, τις γυναίκες, ούτε ακόμη για τον ίδιο τον εαυτό της και τις αλήθειες της προσωπικής ζωής της. Αλλωστε ανέκαθεν, παρ’ ότι διέγραψε μια σημαντική επαγγελματική πορεία μέχρι σήμερα, τα έντυπα την έκαναν πρωτοσέλιδο κυρίως για την προσωπική ζωή της. Σε μια συνέντευξη με πολλές αλήθειες αποκαλύπτεται, σχολιάζει την τηλεοπτική πραγματικότητα και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους είπε όχι στη πρόταση του Μιχάλη Κακογιάννη.

- Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο μύθος «Βάνα Μπάρμπα»;Μύθος είναι αυτά που πιστεύουν οι άλλοι. Η πραγματικότητα είναι αυτό που βλέπουν οι περισσότεροι, αυτό που φαίνεται. Ενας άνθρωπος που αγωνίζεται, που δεν μπορεί να πει κάτι όταν δεν το πιστεύει, που δεν του αρέσει το μέτριο και που προσπαθεί να έχει αγάπη για όλον τον κόσμο.

- Χρόνια τώρα έχετε «βολευτεί» πίσω από τη μανιέρα του συμβόλου του σεξ. Ισχύει;Ναι, έβγαλα χρήματα από αυτό, υπήρξα από αυτό, ήταν ο λόγος ύπαρξής μου. Η εικόνα μου ήταν ο λόγος που υπήρξα και υπάρχω. Αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα, δεν γέμισε ποτέ η καρδιά μου. Το χάρηκα και είμαι πραγματικά ευγνώμων για αυτό που έζησα. Δεν ήθελα να είμαι το sex symbol αλλά μια γυναίκα ποθητή. Μεγαλώνοντας ήθελα να σπάσω αυτό το «κέλυφος», γγια να βγει από μέσα κάτι άλλο. Αυτό ακόμη δεν το έχω κάνει και είμαι έτοιμη τώρα πια! Ακόμη με αποκαλούν έτσι... Αμαρτία είναι πια, γεράσαμε και ακόμη αυτό μου λένε!

- Χαρακτηριστήκατε και καταναλωθήκατε κατά κάποιον τρόπο;Τιμή μου που υπήρξα η χαρά τους, αλλά τελείωσε αυτή η ιστορία. Ημουν και είμαι αντισυμβατική. Δεν μπαίνω εύκολα σε καλούπια και σε κιτάπια. Εγώ είμαι ερασιτέχνης σε αυτό που κάνω στη δουλειά μου. Δεν πήγα ποτέ να βγάλω χρήματα, δεν την αντιμετώπισα ποτέ στα σοβαρά για να την εκμεταλλευτώ!

ΟΙ ΕΠΗΡΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ «ΦΟΥΣΚΕΣ»
- Πιστεύετε ότι οι ταλαντούχοι άνθρωποι-καλλιτέχνες είναι ολίγον επηρμένοι;Οχι, πιστεύω ότι οι άνθρωποι που είναι ταλαντούχοι είναι ταπεινοί. Επηρμένοι είναι όσοι είναι «φούσκες», όσοι δεν έχουν τίποτε να δώσουν σε κάθε κοινωνικό σχήμα, είτε είναι πολιτισμός είτε είναι πολιτική, είτε καθημερινότητα!

- Σταρ και ηθοποιός. Μπορεί να συμπίπτουν οι δύο έννοιες;Μπορεί, αλλά αυτό γίνεται πάλι κατ’ εξαίρεση. Συνήθως ο ηθοποιός είναι ηθοποιός και ο σταρ είναι σταρ. Οταν συγκλίνουν και τα δύο, είναι «το δέκα το καλό». Ομως αυτό το βρίσκεις σε ελάχιστες περιπτώσεις.

- Είστε σταρ;Με την έννοια ότι σταρ είναι αυτός που λάμπει, δεν το γνωρίζω. Με την έννοια ότι σταρ είναι αυτός που η ζωή του άφορα πιο πολύ από τη δουλειά του, σαφώς και είμαι. Η ζωή μου ενδιαφέρει τον κόσμο περισσότερο απ’ οτιδήποτε και αν κάνω επαγγελματικά. Οταν η ζωή σου πουλάει περισσότερο από την ύπαρξή σου και οτιδήποτε άλλο, αυτό κουβαλάει ένα «σταριλίκι»!

- Ενα καλό «κρεβάτι» ανοίγει μια πόρτα;Την κλείνει. Μπορεί να ανοίξει για λίγο, αλλά στην ουσία την κλείνει. Την καριέρα τη χτίζουν τα «όχι» και όχι τα «ναι»...

- Στο θέατρο τα πράγματα είναι δύσκολα;Οταν υπάρχει αυτή η πνευματική πτώχευση, το θέατρο είναι μια ανάσα, ο κόσμος θα το ακολουθήσει και δεν πρόκειται να χαθεί. Το μέτριο και το βόλεμα θα χαθούν, όπως και οι εκατοντάδες σκηνές που είναι υπερβολικές μερικές φορές. Το καλό θα μείνει.

- Υπάρχει πληθωρισμός στην Τέχνη;Στην Τέχνη είναι όλα επιτρεπτά και όλα ανεπίτρεπτα... Το λέω εγώ, που δεν έχω καμία σχέση με την Τέχνη!

- Εχετε δεχτεί αυστηρή κριτική στη διάρκεια της καριέρας σας.Δεν με ενδιαφέρει, μου είναι παντελώς αδιάφορη ποια είναι η γνώμη τους για μένα! Ποτέ δεν με ενδιέφερε, και τα τελευταία χρόνια ακόμη περισσότερο. Ούτε προσπάθησα να αποδείξω τίποτε ούτε προσπάθησα να τους πείσω. Είμαι ελεύθερη. Το τι λένε δεν με ενδιαφέρει, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να είμαι αξιοπρεπής. Να μην είμαι καρικατούρα.

TV: ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ

- Η τηλεόραση τι προσφέρει στον ηθοποιό;Χρήματα και δημοτικότητα, τίποτε άλλο.

- Είναι της μόδας ηθοποιοί, τραγουδιστές και μοντέλα να βρίσκονται στον ρόλο του παρουσιαστή...Δεν έχουμε άλλους πόρους οικονομικούς, πώς θα ζήσουμε; Σίριαλ δεν γίνονται, στα θέατρα κάποιους μας καλούν, άλλους όχι, πώς θα ζήσουμε; Αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάποια άλλα πράγματα, πουλάμε τη δημοτικότητά μας για να υπάρχουμε. Είναι καθαρά βιοποριστικό, γι’ αυτό πάμε όλοι και στα διάφορα ριάλιτι. Εάν δεν υπήρχαν οι οικονομικοί λόγοι και το να μη χάσουμε την επαφή μας με το κοινό, κανένας, πιστεύω, δεν θα πήγαινε.

- Υπάρχουν «χρυσά χαρτιά» στην τηλεόραση;Δεν υπάρχει τίποτε... Κανένας τους δεν αξίζει, εκτός από ένα - δύο άτομα που ξεχωρίζουν, όλοι οι άλλοι είναι μία από τα ίδια... Το μόνο που αξίζει να υπάρχει είναι κάποια νέα παιδιά που έχουν ταλέντο, λάμψη και έχουν και ήθος.

- Πώς αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης όλο το trash που ανθεί εδώ και χρόνια;Αυτό είναι αμερικανιά, είναι απόρροια της παγκοσμιοποίησης. Βήχουν οι Αμερικανοί και έρχονται εδώ το φτέρνισμα και ο βήχας, το ίδιο κάνουμε και εμείς, ακολουθούμε τα gossip κ.λπ. Πάντα υπήρχε το κουτσομπολιό, είναι στην ανθρώπινη φύση ο σχολιασμός, ο φθόνος και η ζήλια, αυτά δεν θα εκλείψουν ποτέ... Απλώς τώρα είναι πολύ μοδάτα.

- Θα συμμετείχατε σε ένα μουσικοχορευτικό ριάλιτι;Ναι, θα συμμετείχα, γιατί θα μπορούσα να έχω ανάγκη οικονομική, μπορεί να ήθελα να πάρω ένα μεροκάματο έξτρα, δεν είναι μικρός αυτός ο λόγος, είναι ανάγκη επιβίωσης πια...

- Η κρίση έχει χτυπήσει και τη δική σας πόρτα; Τι περικοπές έχετε κάνει;Την αναπνοή μας, το σαπούνι μας, το νερό που κάνουμε μπάνιο, τα πάντα...

- Ποιες πολυτέλειες σας έμειναν και τις απολαμβάνετε;Το δικαίωμα να χαμογελάω με τους ανθρώπους που αγαπώ δεν πρόκειται να μου το πάρει κανείς... Το δικαίωμα να έχω αγκαλιά την κόρη μου και να αισθάνομαι η πιο πλούσια γυναίκα του κόσμου. Και το δικαίωμα να μην έχω τίποτε και να ξεκινήσω ξανά τη ζωή μου από το μηδέν...

- Εχετε φάει πολλές «τράκες» στη ζωή σας; Προσωπικές, επαγγελματικές, οικονομικές;Είναι γεμάτη η ζωή μου από «τράκες», είναι τόσα τα τρακαρίσματα, που δεν θα με πάρει κανένα συνεργείο πια (γελάει)!

- Συμβιβάζεστε με τη φθορά;Οχι, με νευριάζει, μου έρχεται να της τραβήξω μια μπουνιά, προσπαθώ να την κάνω φίλη, αλλά είναι δύσκολο πολύ, τη μισώ!

- Εχετε βρει ποια θα μπορούσε εύκολα να σας αντικαταστήσει κάποια στιγμή;Ου, δεν ήμουν ποτέ κάτι σημαντικό, αλλά όσο υπάρχω δεν θα βγει καμία!

«Πριν φύγω από τη ζωή, θέλω να τα έχω κάνει όλα»

- Ο κόσμος ενδιαφέρεται για έρωτες και χωρισμούς. Είστε ερωτευμένη;Οχι, έχω πολλά χρόνια να ερωτευτώ!

- Οσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, μειώνεται η επιθυμία για σεξ; Ενας φίλος μου έλεγε ότι όσο μεγαλώνουμε είμαστε πιο ελεύθεροι από τα πάθη μας, ελευθερωνόμαστε από το σεξουαλικό ένστικτό μας. Τώρα, βέβαια, δεν είμαι στην ανάλογη ηλικία να απαντήσω, είμαι ακόμη δέσμια των παθών μου!

- Γυναίκες σάς φλέρταραν ποτέ;Με αγάπησαν κιόλας, δεν με φλέρταραν μόνο, με αγάπησαν όσο και οι άνδρες! Πάντα το είχα αυτό στη ζωή μου, το βίωνα καθημερινά. Υπήρχαν κάποιες σχέσεις που με ακολουθούσαν για πολλά χρονιά, όχι λίγα, τις ευγνωμονώ και τις αγαπάω. Εγώ δεν είχα καταλάβει ότι η αγάπη τους δεν ήταν φιλική, αλλά βαθιά ερωτική...

- Ο Κώστας Ζουράρις είχε δηλώσει ότι του είχατε ζητήσει να κάνετε ένα παιδί μαζί του εκτός γάμου. Ισχύει;(Γελάει) Τον Κώστα Ζουράρι θέλω να τον έχω αγκαλιά στο τζάκι και να μου διαβάζει για την Αρχαία Ελλάδα και το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα. Χαριτολογώντας θα το είπε, δεν ισχύει. Ομως είναι όμως υπέροχος!

- Θα κάνατε έναν νέο γάμο;Μπορεί. Δεν ξέρεις ποτέ. Αν και είμαι εναντίον του γάμου, φύσει και θέσει. Πριν φύγω από τη ζωή θέλω να τα έχω κάνει όλα.

- Θα χαρίζατε ένα αδελφάκι στη Φαίδρα;Θα το ήθελα πολύ, όσο μεγαλώνω έχω μια απίστευτη αγάπη στα παιδιά. Το όνειρό μου είναι όταν μεγαλώσω κι άλλο, να αφοσιωθώ μόνο στα παιδιά, όπως στη UNICEF. Είναι άδικο να έχω ένα παιδί, θα ήθελα να είχα δέκα. Αν σταθώ κάποια στιγμή καλά οικονομικά, θα ήθελα να υιοθετήσω δύο - τρία παιδιά. Είναι το όνειρο της ζωής μου αυτό!

- Πού θα χαρίζατε την καρδιά σας;Σε αυτόν που θα έρθει. Μέχρι τότε τη γυαλίζω, τη λαδώνω και την περιποιούμαι καθημερινά.

- Ποια καρδιά θα θέλατε να κάνετε να χτυπήσει δυνατά;Αν είχα κάποιον και με ενδιέφερε, να είστε σίγουροι θα τον είχα δίπλα μου!

«Θα κάνω κάτι τρελό, που ίσως σοκάρει τον κόσμο»

- Ποια είναι η δική σας στροφή σήμερα;Αυτήν τη στιγμή θέλω να κάνω κάποιες παραστάσεις που θα είναι περίεργες. Δεν θα πω τι ακριβώς, αλλά θα είναι κάτι πολύ τρελό! Θα το δείτε και ίσως και ο κόσμος σοκαριστεί από αυτήν την κίνησή μου. Αλλά την κάνω σαν έκφραση απόγνωσης, γιατί έχω την ανάγκη να ανέβω στη σκηνή και να συνομιλήσω με τον κόσμο, με τη διαφορά ότι θα επιλέξω έναν underground χώρο. Δεν μου αρέσουν τα φώτα και οι μεγάλες σκηνές, δεν τις πολυγουστάρω.

- Σε ποιο άλλο όνειρο επενδύετε σήμερα;Να έχω έναν δικό μου χώρο, το «Βάνα plays», και σκέφτομαι να το κάνω σύντομα. Ενα μικρό μαγαζάκι, που το πρωί θα είναι cafe και το βράδυ μουσική σκηνή, και θα γίνεται ό,τι πιο τρελό μπορεί κανείς να φανταστεί. Αυτό είναι το όνειρό μου και θα το πραγματοποιήσω μέχρι το Πάσχα.

«ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ»

- Ποια ήταν τα μεγάλα «όχι» στην καριέρα σας;Ντρέπομαι να πω! Υπήρξαν κάποια «όχι» πολύ δυνατά, αλλά κουβαλούσαν μιαν αλήθεια, δεν ήταν δήθεν. Οταν ένας πολύ σπουδαίος καλλιτέχνης σε καλεί κοντά του και δεν πας, είναι από δειλία, επειδή έχεις επίγνωση της δικής σου μετριότητας. Αν μη τι άλλο, ήμουν σεμνή και ταπεινή. Οταν με κάλεσε ο Μιχάλης Κακογιάννης να κάνω την «Ελένη» στο Ηρώδειο, του είχα πει: «Δάσκαλε, δεν με αγαπάτε και δεν μπορώ να έρθω να δουλέψω μαζί σας, γιατί εγώ είμαι ερασιτέχνης και χρειάζομαι κάποιον να με αγαπήσει». Και έπειτα φοβόμουν τον τεράστιο όγκο που ονομάζεται Κακογιάννης. Πού να πάω εκεί εγώ, ένα μικρό λιθαράκι. Μόνο που θα μου έλεγε «Κάτσε εκεί», θα είχα ισοπεδωθεί, θα είχα λιώσει... Το «όχι» δεν ήταν έπαρση, ήταν η επίγνωση της μετριότητάς μου. Τελικά δεν τον ενόχλησε το «όχι» μου, αλλά το «δεν με αγαπάτε»...

espresso