«Σκαρφάλωνα στην σιδερόπορτα του ορφανοτροφείου περιμένοντας έναν συγγενή μου»

Πέντε ετών ήταν ο Γιάννης Αποστολίδης όταν πέθανε ο πατέρας του, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από την ζωή σε ηλικία 27 ετών.



Βεβαίως λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι αυτό το ονοματεπώνυμο είναι και το πραγματικό του γνωστού τραγουδιστή Γιάννη Φλωρινιώτη. Ο ερμηνευτής ήταν καλεσμένος το βράδυ της Πέμπτης (16/02) στο Πάμε πακέτο, καθώς ήθελε να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια που τον φιλοξένησε για πέντε μήνες στο Μόντρεαλ του Καναδά, την περίοδο που εκείνος εργαζόταν εκεί, αλλά και να ζητήσει συγγνώμη που δεν κατάφερε να παντρέψει ένα από τα κορίτσια της οικογένειας εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεών του.
 Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης μίλησε για τα τραγικά παιδικά του χρόνια όπου μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, αφού ο πατέρας του απεβίωσε ξαφνικά και η μητέρα του ήταν πολύ φτωχή.

«Η εικόνα στο ορφανοτροφείο ήταν κάτι που δεν θα μπορέσω να το ξεχάσω ποτέ. Κάθε Σάββατο ερχόντουσαν οι δικοί μου να μας δουν. Εμένα συγκεκριμένα ερχόταν η γιαγιά μου. Το ορφανοτροφείο, λοιπόν, είχε μια σιδερόπορτα, όπου περιμέναμε να δούμε έναν δικό μας να έλθει να μας δώσει πέντε με δέκα δεκάρες, (γιατί τις δεκάρες είχαμε τότε)  για να πάρουμε καραμέλες. Οσων παιδιών ερχόντουσαν οι γονείς, έβλεπες μετά ότι χαιρόντουσαν. Αυτών που δεν ερχόντουσαν, όμως, και αυτά περίμεναν σκαρφαλωμένα στην σιδερόπορτα μαραζώνανε και πήγαιναν σε μια γωνία να πνίξουν τον πόνο τους. Μας έλειπε η αγάπη. Η αγάπη πραγματικά είναι κάτι που πραγματικά ήθελα να το ζήσω περισσότερο και μου έλειψε πάρα πολύ στην ζωή μου».
 Μετά τον θάνατο του πατέρα του και λίγα χρόνια αφότου παραδόθηκε στο ορφανοτροφείο, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και κίνησε διαδικασία ανάκτησης της επιμέλειας των πέντε παιδιών της, καθώς μέχρι τότε το δικαίωμα αυτό το κατείχε μόνο η γιαγιά του Γιάννη.

«Σε ηλικία 10 ετών με πήγαν στο δικαστήριο για να με ρωτήσουν με ποιον θέλω να πάω. Με την μαμά ή την γιαγιά. Κοίταζα και την μία και την άλλη και οι δύο ήταν έτοιμες να κλάψουν. Και τελικά ήμουν εγώ που έβαλα τα κλάματα. Κατόπιν οι δικηγόροι με πήγαν σε ένα δωμάτιο, με ηρέμησαν και όταν τελικά ήλθε η στιγμή να επιλέξω, επέλεξα την γιαγιά μου. Η στιγμή που είδα την μαμά μου να το βάζει στα πόδια και να τρέχει κλαίγοντας ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Δεν ξέρω εάν έκανα λάθος, ακόμη το σκέφτομαι. Κάποια στιγμή, βέβαια, μετά από καιρό, εγκατέλειψα την γιαγιά μου και πήγα στην μάνα μου».
 Ακολούθησαν πολύ δύσκολα χρόνια, μέχρι που ο τραγουδιστής πήρε την απόφαση να πάει στο Μόντρεαλ για δουλειά, με στόχο να μαζέψει χρήματα για να αγοράσει σπίτι στην μητέρα του και τα άλλα τέσσερα αδέλφια του. Κάποια στιγμή, μια οικογένεια αποτελούμενη από ένα ζευγάρι και την αδελφή της κοπέλας επισκέφθηκε το κέντρο. Τους άρεσε μάλιστα τόσο πολύ που όταν εκείνος αρρώστησε, τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους και τον έκαναν μέλος της δικής τους οικογένειας.

«Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για ό,τι έκαναν για μένα. Ήμουν μόνος μου στο εξωτερικό και μου φέρθηκαν να σαν ήμουν δικό τους παιδί. Ηταν μοναδικό αυτό που συνέβη. Μου προσέφεραν φαγητό, μου φρόντιζαν ακόμη και τα ρούχα για την δουλειά μου και δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα. Εγώ μάζευα χρήματα για να πάρω σπίτι στην μητέρα μου και τα αδέλφια μου και μόλις πληρωνόμουν έλεγα στην Στέλλα, την μία από τις δύο αδελφές με την οποία ήμουν και πιο δεμένος: Βάλε αυτά τα λεφτά στην άκρη και άσε μου εμένα λίγα για να περάσω. Εκείνη τα μάζευε σωστά και τα έβαζε αμέσως στην τράπεζα για να μπορέσω να πάρω το σπίτι που ήθελα για την μητέρα μου και τα αδέλφια μου». 
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης αποκάλυψε, τέλος, από πού εμπνεύστηκε την αγάπη του για τις περίτεχνες εμφανίσεις του.  «Όταν ήμουν στο ορφανοτροφείο μας πήγαν στην εκκλησία. Μόλις εγώ είδα τον παπά τρελάθηκα. Είδα τα άμφιά του, είδα και όλες αυτές τις πέτρες που φορούσε στην μήτρα του ο δεσπότης, που είπα ότι κάποια στιγμή στην ζωή μου θέλω και εγώ να φοράω τέτοια!» 

Δείτε την συνάντηση που είχε με την Στέλλα Κονίδη, η οποία μαζί με την αδελφή της και τον γαμπρό της τον φιλοξένησαν το 1969 στο Μόντρεαλ.


star