Η επίθεση του Νίκου Καρβέλα στα τηλεοπτικά πρόσωπα

O Nίκος Καρβέλας μέσα από το Ofono της Αννίτας Πάνια επιτέθηκε στους τηλεοπτικούς αστέρες...Διαβάστε το κείμενο του και τα συμπεράσματα δικά σας...

Θα ήθελα πολύ, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιήσω ονόματα για να καταδείξω τη στροφή προς το ηλιθιωδέστατο. Γιατί η ροπή προς το ηλιθιώδες ανέκαθεν υπήρχε.  Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσω ονόματα όχι για λόγους ευγένειας ή δεοντολογίας αλλά γιατί η ενασχόληση μαζί τους θα τους ηρωοποιούσε, όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις.  Έτσι κι αλλιώς όμως είναι σαν να τους ονοματίζω.

Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, σχεδόν ανύπαρκτες, όπου γυρίσεις το βλέμμα σου, σκατά αντικρίζεις. Όπως ο δρόμος που κάθε πρωί περπατάω και τρέχω με τη γυναίκα μου για άσκηση του σώματος.

Οι φωτογραφίες στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών απεικονίζουν σκατά.

Σκατά απεικονίζουν και οι φωτογραφίες και στις μέσα σελίδες.

Όχι, δεν έχω κανένα ρατσιστικό μένος που εγώ μεγαλώνω και είμαι κολλημένος στο εξιδανικευμένο και ωραιοποιημένο παρελθόν μου.

Εγώ και τότε, πάλι σκατά τα έβλεπα όλα, εκτός από κάποιες σχεδόν ανύπαρκτες εξαιρέσεις. Όπως και σήμερα δηλαδή. Με μια μικρή διαφορά. Ότι σήμερα η σκατίλα πλέον είναι φοβιστική. Είναι τρομακτική. Παλιά ήταν απλά αηδιαστική.

Η μετάλλαξη του σημερινού ανθρώπου στον αυριανό διαφορετικό άνθρωπο μοιάζει με τη σταύρωση του Χριστού, που έπρεπε, όπως λέει το παραμύθι, να συμβεί για να αρθούν οι αμαρτίες της ανθρωπότητας.

Το σήμερα μοιάζει με τη σταύρωση της ίδιας της ανθρωπότητας για να αρθεί η ηλιθιότητά της και να δημιουργηθεί ίσως κάποιο υγιέστερο πνευματικά ανθρώπινο είδος.

Ίσως…

Όμως όπως και να’ χει το πράμα φίλε μου, όποτε ανοίγω την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, είτε είναι πρωί, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ και έρχομαι σε επαφή με αυτές τις, σχεδόν δίχως εξαίρεση ομιλούσες κουράδες, που κάθονται στη θέση του οδηγού στο σαράβαλο της ειδησεογραφίας και της ψυχαγωγίας, με πιάνει κάτι, σαν να θέλω να τραβήξω το κοσμικό καζανάκι...