Στον "ιστό" της ανορεξίας

H ζωή ενός ατόμου που πάσχει από διατροφικές διαταραχές δεν είναι σίγουρα ένα αυγουστιάτικο ταξίδι πάνω σε κρυστάλλινα καταγάλανα νερά. Η θάλασσά τους είναι σκοτεινή γεμάτη κύματα και ατελείωτες δίνες που τους ρουφάνε προς τον βυθό. Κάθε ανάσα είναι ανάσα επιβίωσης ή μήπως όχι;

"Πίστευα πως αν κατάφερνα να ελέγξω το τι αλλά και το πόσο έτρωγα, ίσως τελικά κατάφερνα να ελέγξω όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου", αναφέρει κοπέλα σε μία προσπάθεια καταγραφής της προσωπικής της οδύσσειας.

Ωστόσο, η μαρτυρία αυτή δεν αποτελεί παρά μία μόνο μία μεμονωμένη περίπτωση στον κυκεώνα της νευρικής ανορεξίας, της ψυχογενούς βουλιμίας και της επεισοδιακής υπερφαγίας που συνοψίζονται όλες στον όρο "διατροφικές διαταραχές". Κάθε μία από αυτές διαφορετική, όμως πάντα με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Εκείνο της ψυχής που νοσεί που νοσεί και πολεμάει το σώμα.

Σύντροφος στο δύσκολο αυτό ταξίδι βρίσκεται η "ΑΝΑΣΑ", η μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία μέσα στα τέσσερα χρόνια συνεχούς λειτουργίας έχει ανοίξει τις πόρτες της σε όλους εκείνους που χρειάζονται την βοήθειά της.

Το έργο της δύσκολο, αφού πολλές φορές τα άτομα που επισκέπτονται τον χώρο της αδυνατούν να κατανοήσουν το μέγεθος του προβλήματός τους, ενώ τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, όταν το άτομο πάσχει από ψυχογενή ανορεξία.

 

"Ακόμη και αν καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά δεν μπορούν να το συνδέσουν με ψυχολογικές παραμέτρους", αναφέρει η παιδοψυχίατρος του Κέντρου Ημέρας κυρία Ευγενία Σουμάκη.

Το άτομο που πάσχει μπορεί πολύ εύκολα να σταματήσει τις συνεδρίες, αν δεν καταφέρει να ισορροπήσει μέσα του όλες εκείνες τις διαδικασίες που μοιάζει να τον καθηλώνουν.

Γι' αυτό εκείνο που απασχολεί τους ειδικούς δεν μόνο η αύξηση του βάρους, αλλά πρωτίστως εκείνος που πάσχει να δουλέψει τα σοβαρά ψυχολογικά θέματα που τον κυριεύουν και να αποκτήσει σταδιακά για τον εαυτό του μία καλή εικόνα σώματος.

Μάχονται ακόμα και για την αποδοχή τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο, αφού συχνά τα άτομα αυτά βιώνουν ένα αποκλεισμό και μία απομόνωση.

Ειδικότερα στην περίπτωση της ανορεξίας, τα άτομα λόγω του εγωκεντρικού και τελειοθηρικού τους χαρακτήρα γίνονται ανταγωνιστικά με αποτέλεσμα το περιβάλλον τους να μην μπορεί να συμβαδίσει με αυτό.

Αντίθετα, στην βουλιμία τα άτομα είναι πιο εξωστρεφή, αλλά όταν βυθίζονται στην διαταραχή αρχίζουν κι αυτά με την σειρά τους να αποκόπτονται.

Η αλλαγή και η αύξηση του σωματικού βάρους είναι μία ακόμα σημαντική ψυχολογική διάσταση. Με το ποσοστό θνησιμότητας να έχει αγγίξει το 5%, τα άτομα με διαταραχές πρόσληψης τροφής βιώνουν το γεγονός με ένα είδος αμφιθυμίας.

"Δεν ξέρουν αν αυτό είναι καλό ή κακό. Θεωρούν ότι είναι κάτι καλό επειδή οι άλλοι τους το ζητούν, αλλά από την μεριά τους βιώνουν μία αγωνία, ένα άγχος και μία ενοχή. Εκ των πραγμάτων, αυτά τα τρία συναισθήματα θα τους οδηγήσουν στην υποτροπή", σημειώνει η παιδοψυχίατρος.

 

Στο "αινιγματικό μονοπάτι", στο οποίο βαδίζουν τα άτομα αυτά δεν έχουν πάντα την στοργή και την βοήθεια των γονιών. Η οικογένεια θα ήθελε να στηρίξει το άτομο, αλλά δεν μπορεί να το κάνει εύκολα. Συνήθως υπάρχει μία ελεγκτική μητέρα λίγο αυταρχική με την τάση να γνωρίζει τα πάντα και ένας πατέρας κάπως απών και αποστασιοποιημένος. Όμως και οι δύο κρύβουν επιμελώς την κατάσταση αυτή προωθώντας μία επιφανειακά τέλεια εικόνα προς τα έξω.

"Αυτό που κάνει μία ανορεξική έφηβη, δηλαδή να θέλει να είναι επιφανειακά τέλεια, αυτό θέλει και η μαμά της∙ να δείχνει προς τα έξω μία επιφανειακά τέλεια εικόνα", τονίζει σχετικά με την ψυχογενή ανορεξία η κυρία Σουμάκη.

Οι γονείς πιστεύουν ότι παροτρύνοντας το παιδί να φάει, καταφέρνουν έστω και λίγο να το βοηθήσουν. Όμως, αυτή η προτροπή συχνά οδηγεί το παιδί να κάνει ακριβώς το αντίθετο προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερες τριβές μέσα στην οικογένεια.

Μόνος φωτεινός σηματοδότης προς τον δρόμο της ανάρρωσης είναι η ψυχοθεραπεία λοιπόν, αφού ο κίνδυνος της υποτροπής είναι πολύ σημαντικός. Οι διατροφικές διαταραχές δεν θεραπεύονται με πανάκεια που παίρνει κανείς δύο φορές την μέρα. Τα άτομα αυτά ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σκοινί με το 50% από αυτά να μην μπορούν να ξεφύγουν από τον κυκεώνα στον οποίο έχουν εισέλθει.

Γι αυτούς υπάρχει μόνο μία «ΑΝΑΣΑ», η πνοή που χρειάζονται τα άτομα με διατροφικές διαταραχές, για να συνεχίσουν και να κερδίσουν την μάχη με τον εαυτό τους, αλλά και με το σώμα τους.

 

"Η διαδρομή προς την ίαση είναι μεγάλη, μα έχει ένα τεράστιο έπαθλο, την ίδια την Ζωή!", φωνάζει δυνατά η κοπέλα που πάλεψε και τα κατάφερε, θέλοντας να μεταφέρει το αισιόδοξο μήνυμά της σε όλους εκείνους που τραβούν ακόμα την δική τους ανηφόρα.

Όμως, σε ένα δρόμο μετ’ εμποδίων τρέχει τον τελευταίο καιρό και η οργάνωση που βοηθά τα άτομα αυτά. Οι χορηγίες που κρατούσαν δυνατή την "ΑΝΑΣΑ" σταμάτησαν λόγω τα οικονομικής κρίσης με το οικονομικό τοπίο να γίνεται απειλητικό για την μοναδική όαση στην έρημο των διατροφικών διαταραχών.

"Προσπαθούμε πλέον να εξοικονομήσουμε λίγα χρήματα από τους πολλούς και όχι πολλά από λίγους", δηλώνει η πρόεδρος του κέντρου ημέρας Ζέτα Δούκα. Ο καθένας μπορεί να προσφέρει την βοήθειά του με ακόμα και ένα ευρώ, το οποίο δεν πρόκειται να λείψει από κανέναν, αλλά αντίθετα θα βοηθήσει πολλούς.

Η "ΑΝΑΣΑ" χρειάζεται όσο ποτέ την στήριξη και την συμπαράσταση όλων, έτσι κάποιος που θέλει να ενισχύσει το έργο της μπορεί να  το κάνει στα ακόλουθα σημεία:*Στην Εθνική Τράπεζα στον λογαριασμό: 147/480109-16,

*Στην Eurobank στον λογαριασμό: 0026.0072.78.0200355009

*Στην Marfin Bank στον λογαριασμό: 0334322425.

Για οποιαδήποτε πληροφορία, αλλά και προκειμένου να αποσταλεί η σχετική απόδειξη της κατάθεσης, μπορεί κανείς να επικοινωνήσει στο τηλέφωνο: 210-9234904.

Ακόμα, η "ΑΝΑΣΑ" βρίσκεται και στο διαδίκτυο, αλλά και στο e-mail: anasa07@otenet.gr.

“Love Yourself Campaign” by Pigkuinos2

πηγή:news247