Οι σοφές ιστορίες του Κώστα Βουτσά

H μεγάλη παρακαταθήκη του Κώστα Βουτσά και η ανάγκη του να δώσει μήνυμα αισιοδοξίας στους Ελληνες εν μέσω κρίσης. Ο σπουδαίος μας ηθοποιός, στα 80 του, εκτός από τις ταινίες του, αφήνει γραπτώς ένα τεράστιο συμπλήρωμα αισιοδοξίας και σκέψης.

Το χαμόγελο είναι πηγή ζωής, κάτι που θέλει να μεταδώσει ως απόσταγμα ενός πολυτάραχου βίου για τις νεότερες γενιές. Μοιράζεται -αποκλειστικά με τους αναγνώστες της «Espresso»- άγνωστες πτυχές της ζωής του και όλες τι δυσκολίες που αντιμετώπισε για να τα καταφέρει. Με τη σοφία του μας αναλύει τον δικό του... οδηγό επιβίωσης, σε μια εποχή που ο κόσμος νιώθει πιο μετέωρος από ποτέ. Σε αυτό το πνεύμα και με τον πάντα θετικό τρόπο σκέψης του, έγραψε ένα βιβλίο για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι.


Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα στις προσθήκες των βιβλιοπωλείων θα υπάρχει το βιβλίο που μόλις ολοκλήρωσε και απευθύνεται στις τρεις κόρες του αλλά και σε όλη την Ελλάδα.

«Συμβουλές προς τις κόρες μου» είναι ο τίτλος του βιβλίου με ό,τι εξυπακούεται. Ο Κώστας Βουτσάς, εκπλήσσοντας τους πάντες, ακόμη ίσως και τις ίδιες τις κόρες του, τη Σάντρα από το γάμο του με την Ερρικα Μπρόγιερ και τις Θεοδώρα και Μαρία απόν το γάμο του με τη Θεανώ Παπασπύρου, έγραψε το βιβλίο-κατάθεση ψυχής. Θα περιλαμβάνει δικά του ρητά, γνωμικά σπουδαίων ανθρώπων της ιστορίας, δικά του σκίτσα, καθώς και φωτογραφίες από το πλούσιο προσωπικό του αρχείο. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει ανάγκη να κρατηθεί από μεγάλους ανθρώπους σαν τον Κώστα Βούτσα. Ρητά και γνωμικά, λοιπόν, μικρές σοφές ιστορίες, επεξεργασμένες και φιλτραρισμένες μέσα από το «πανεπιστήμιο» της δικής του ζωής.

Οι... παπατζήδες και η περιπέτεια με τον πατέρα του
Κουβαλώντας στις πλάτες και στην καρδιά του τηην εμπειρία μιας γεμάτης ζωής (όχι πάντα ευχάριστης) και έχοντας μάθει αρχικά να παλεύει για να τα βγάλει πέρα και στη συνέχεια να χαρίζει χαρά και γέλιο στους Ελληνες, δίνει σήμερα μέσω της «Espresso» συμβουλές για την κρίση.

«Εγώ στη ζωή μου έμαθα να μάχομαι, όχι για να μην ηττηθώ, αλλά για να κερδίσω. Ετσι πρέπει να σκέφτονται όλοι οι Ελληνες εν μέσω οικονομικής κρίσης» μας λέει. Ο μεγάλος ηθοποιός, που έχει παίξει σε περισσότερες από 90 (!) κινηματογραφικές ταινίες, μας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της πορείας του. Από τα άγουρα χρόνια της ζωής του έμαθε να προσπερνά οποιαδήποτε δυσκολία.

Οι γονείς του για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φτώχειας μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη για μια καλύτερη ζωή. Εκεί ο Κώστας, μαζί με τα δύο αδέλφια του, περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, φτωχικά και στερημένα. Υπήρξε ημέρα -όπως μας λέει- που έφαγε στραγάλια πίνοντας πολύ νερό για να «φουσκώσει» και να σταματήσει την πείνα του.

«Ετσι ξεγελούσα την πείνα μου, αλλά άντεχα» σημειώνει. Δεν απέφυγε ακόμη και τις μικροπαρανομίες στα μαθητικά του χρόνια. Ηταν ο «αβανταδόρος» στους παπατζήδες όταν έστηναν στον δρόμο χαρτοπαίγνιο, παρασέρνοντας τους ανυποψίαστους περαστικούς να χάσουν τα χρήματά τους. Στη συνέχεια έπαιρνε το μερίδιό του από τα κέρδη των παπατζήδων. Μας αποκαλύπτει ακόμη ότι σε ηλικία 12 ετών προμηθευόταν τσιγάρα από ξένους αιχμαλώτους στο στρατόπεδο του Λαγκαδά.

«Αυτά τα τσιγάρα ήταν στούκας, αλλά εγώ τα πουλούσα σε καλές τιμές και είχα κέρδος» λέει. Επαιρνε, λοιπόν, το εμπόρευμά του και το πουλούσε σε χρηματιστές. Μία ημέρα, μάλιστα, θυμάται ότι του έκλεψαν τα τσιγάρα. Οι χρηματιστές όμως της δεκαετίας του ‘40, επειδή τον συμπαθούσαν πολύ -καθ’ ότι ήταν πάντα πρόσχαρος και ευχάριστος- έκαναν έρανο για να τον βοηθήσουν οικονομικά.

Κι όμως όλες αυτές οι δυσκολίες δεν τον πτόησαν. Ούτε οι οικογενειακές δυσκολίες. Ο πατέρας του Κώστα Βουτσά, εργοδηγός στο επάγγελμα, ήταν κομμουνιστής, γεγονός που δυσκόλεψε τη ζωή όλης της οικογένειας. «Τον πατέρα μου τον έδειραν μια φορά τόσο πολύ μπροστά στα μάτια μου που έκανε εμετό» μας λέει. Ο πατέρας του μπήκε ακόμη και στη φυλακή, έχοντας πάθει φυματίωση και ο Κώστας θυμάται ότι πήγαινε να τον επισκεφτεί ύστερα από ατελείωτο ποδαρόδρομο, επειδή δεν είχε λεφτά να μπει στο λεωφορείο. Μάλιστα πάντα είχε να του πει έναν καλό λόγο για να του αναπτερώσει το ηθικό.

Η απόρριψη, το θέατρο και οι ασκήσεις αισιοδοξίας
Μέσα από αυτές τις επίπονες εμπειρίες -τότε που η μητέρα του φρόντιζε να τον βάζει στον ίσιο δρόμο- η νεανική του ψυχή γαλουχείται, ευαισθητοποιείται και διαμορφώνεται σε μια καλλιτεχνική φύση. Ετσι, τα ενδιαφέροντά του και οι ανησυχίες του τον οδηγούν στο θέατρο. Κι εκεί όμως δεν πτοήθηκε από την απόρριψη. «Δύο φορές μου είπαν ότι δεν κάνω για ηθοποιός. Δεν απογοητεύτηκα όμως, ούτε το έβαλα κάτω. Ο Μένανδρος έλεγε ότι αυτός που σε κάνει να γελάς, σε βοηθά να ζήσεις. Ετσι αποφάσισα να γίνω κωμικός. Για να προσφέρω γέλιο και χαρά».

Οσο για τους Ελληνες, λέει: «Ως λαός είμαστε αειναύτες. Ταξιδεύουμε δηλαδή μια ζωή σε θάλασσα και φουρτούνες. Ταλαιπωρούμαστε, αλλά τα καταφέρνουμε. Αυτό δείχνει η ιστορία μας». Μοιράζεται επίσης μαζί μας την άσκηση αισιοδοξίας που κάνει κάθε πρωί στον εαυτό του. Πηγαίνει στον καθρέφτη και λέει: «Κώστα μου, σ’ αγαπώ πολύ. Κώστα μου, όλα θα πάνε καλά και όμορφα. Θα τα καταφέρεις και σήμερα». Με αυτή τη φιλοσοφία ζωής άντεξε οικονομικά, έκανε περιουσία από τον κινηματογράφο και το θέατρο, ενώ κατάφερε να ξεπεράσει και όσα προβλήματα υγείας τον ταλαιπώρησαν, όπως το περασμένο καλοκαίρι κατά τη διάρκεια της περιοδείας με τη «Λυσιστράτη».

Οι προτάσεις του κορυφαίου καλλιτέχνη για την κρίση είναι συγκεκριμένες: «Αν σε ένα τραπέζι ο ένας τρώει και ο άλλος βλέπει, η ανατροπή θα έρθει από αυτόν που βλέπει. Οι Ελληνες, λοιπόν, που αυτήν την εποχή βλέπουν τους άλλους να τρώνε, πρέπει να βγουν στους δρόμους, να επαναστατήσουν. Ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι που τους διώχνουν τώρα από τις υπηρεσίες τους, πρέπει να ζητήσουν από τους Ελληνες πολιτικούς την ψήφο τους πίσω».

Ο ίδιος, άλλωστε, δεν επαναπαύεται. Είναι πάντα σε εγρήγορση. Φαντάζει αεικίνητος και αειθαλής. Σε λίγες ημέρες ξεκινά τις παραστάσεις με το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Ο παππούς έχει πίεση» στο θέατρο «Ηβη». Οπως μας λέει δεν μπορεί να διανοηθεί τον εαυτό του να κάθεται και να μη δουλεύει, γιατί «η δουλειά μου είναι όλη μου η ζωή».

«Εγώ στη ζωή μου απάτησα και απατήθηκα»
Και για επίλογο, ο Κώστας Βουτσάς, γνωστός γυναικοκατακτητής (αλλά πάντα ευγενής, φιλότιμος και στοργικός με τις γυναίκες) δίνει μάθημα τόνωσης της λίμπιντο, σε μια εποχή που το άγχος έχει χτυπήσει κόκκινο στους Ελληνες: «Εγώ στη ζωή μου απάτησα και απατήθηκα. Πάντα όμως ήθελα τη συντροφιά. Μου έκανε καλό. Τώρα βέβαια μεγάλωσα. Ενας γιατρός μου είπε ότι ο άντρας έχει 12 κιλά σπέρμα. Πάει το δικό μου. Το ξόδεψα. Προτείνω όμως στους Ελληνες, αντί να βρίζουν στα καφενεία, να κάνουν έρωτα για να εκτονωθούν. Η ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία κάνει καλό στους ανθρώπους και διώχνει τις σκοτούρες».