Ελένη Ράντου: «Η ΤV αφιέρωσε αμέτρητες ώρες σε ασήμαντα πρόσωπα»

 Εμεινε έναν χρόνο εκτός. Εφέτος η Ελένη Ράντου επιστρέφει αρχικά στο θέατρο και μελλοντικά ίσως και στην τηλεόραση. Μιλώντας στο «Βήμα» η γνωστή ηθοποιός στέκεται απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στη δουλειά της και στη ζωή της με διάθεση κριτική και εκμυστηρεύεται τους φόβους και την αγωνία της για το μέλλον.

- Τι φοβάστε περισσότερο; «Αυτή τη στιγμή για πρώτη φορά, επειδή είναι τόσο εμφανές ότι η ανασφάλεια έχει μπει από παντού, αυτό που τρέμω είναι για την υγεία μου. Ολα τα άλλα είναι τόσο δεδομένο ότι οφείλεις να τα φοβάσαι που λες ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο. Ολα είναι διαλυμένα, δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχει κάτι που δεν το φοβάσαι». 

- Ολο αυτό που συμβαίνει σας ξάφνιασε;

«Στον δικό μας χώρο είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα να φαίνονται σημάδια αναξιοπιστίας. Τα τελευταία τρία χρόνια, αν και δουλεύω διπλάσια, κυνηγάω τα λεφτά μου με δικηγόρους. Καταλάβαινα ότι δεν πάμε καλά. Στην αρχή πίστευα ότι ήταν θέμα αναξιόπιστων ανθρώπων και όχι οικονομικών. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείνουν εταιρείες, να μην πληρωνόμαστε και να κυνηγάμε ακόμη και τα πεντακόσια ευρώ. Κάποτε υπήρχε λόγος τιμής και ξαφνικά χάθηκε η αίσθηση της αξιοπρέπειας. Δεν υπάρχουν αξία, αξιοπιστία και συνέπεια».

- Τελικά όλα ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης ή των μεγάλων ανοιγμάτων;
«Είναι σαν τα φυσικά φαινόμενα. Προηγούνται κάποιοι μικροσεισμοί και μετά ακολουθούν όλα τα άλλα. Το σύστημα όμως έδειχνε να αντέχει. Εβλεπες διάφορους αεριτζήδες και αναξιόπιστους να επιβιώνουν δίπλα στους αξιόπιστους. Τελικά το σύστημα ροκανίστηκε και φύγαν τα θεμέλια».

- Ποιοι όμως θα επιβιώσουν; Οι αεριτζήδες ή οι αξιόπιστοι;
«Κανένας. Εχω μια αίσθηση ότι αυτή τη στιγμή καταρρέει ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα και θα δούμε το χειρότερό του πρόσωπο. Ενα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να έχει ούτε γενναιοδωρία ούτε αξιοπιστία. Θα δούμε την πιο παρακμιακή του πλευρά. Κάναμε Θεό ένα πράγμα που μας εξυπηρετούσε, το χρήμα. Αυτό έγινε Θεός και τώρα μας τρώει».

- Δηλαδή κάποιος από τον χώρο σας που θέλει να βρει δουλειά τι πρέπει να κάνει;
«Δεν έχει επιλογή. Μεταξύ του διλήμματος να μείνεις χωρίς δουλειά ή να δουλεύεις και ας μην πληρωθείς, διαλέγεις το δεύτερο».

- Εσείς δουλέψατε δίχως να πληρωθείτε; «Φυσικά. Για παρά δειγμα, για την ταινία “Πεθαίνω για σένα” δεν πληρώθηκα ποτέ, διότι έκλεισε η εταιρεία παραγωγής. Ούτε καν για τους έξι μήνες που κάναμε γυρίσματα. Στην τηλεόραση έχασα όλα τα λεφτά της δεύτερης σεζόν της “Εργαζόμενης γυναίκας”. Ακόμη και αυτά τα ψίχουλα που μας έδιναν για τις επαναλήψεις, πλέον, με το έτσι θέλω, τα κανάλια δεν μας τα πληρώνουν».

- Και τι κάνετε γι΄ αυτό; «Το να αντισταθώ και να πάω στο Σύνταγμα με τους “Αγανακτισμένους” δεν σημαίνει ότι θα έχω και κάποιο αποτέλεσμα. Υπάρχουν μεγάλοι οργανισμοί, το ίδιο το κράτος, που πρέπει να κάνει κάτι. Δεν μπορείς να αντιδράσεις, είσαι ανίσχυρος».

- Πώς θα επιβιώσετε; «Δεν τίθεται θέμα επιβίωσης, απλά συντήρησης. Η εργασία πλέον δεν σου αποφέρει τον κόπο σου, ίσα-ίσα να καλύψεις τις υποχρεώσεις σου. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ακολουθήσεις ευέλικτα σχήματα και να ξεχάσεις το παρελθόν».

- Εναν χρόνο μείνατε εκτός. Τι συμπεράσματα βγάλατε ως τηλεθεατής;

«Αποδιοργανώθηκα βλέποντας τηλεόραση. Από τον βομβαρδισμό των πληροφοριών και την καταστροφολογία. Ενιωσα ότι κάποιοι προσπάθησαν να αδράξουν την καταστροφή σαν ευκαιρία. Τη θεωρώ αναξιόπιστο μέσο την τηλεόραση, την αποστρέφομαι. Ξεκινάς να βλέπεις παλεύοντας με την κατάθλιψή σου και σε αποτελειώνει. Τουλάχιστον ήμουν εκτός και δεν έτρεχα σαν το ποντίκι».

- Είναι δικαιολογημένα τα κανάλια τα οποία στην παρούσα φάση επενδύουν στο φτηνό και χαμηλής ποιότητας πρόγραμμα;
«Τα κανάλια επενδύουν σε εύκολο, γρήγορο και δοκιμασμένο προϊόν. Δανείζονται από βιβλιοθήκες προγραμμάτων. Αυτό σημαίνει λιγότερη φαντασία και διάθεση για πειραματισμό. Αυτό είναι το φτηνό. Εγινε στην Τουρκία, το δανείζομαι και το προβάλλω. Φυσικό είναι αυτά τα προϊόντα να είναι φασόν. Αρχίζει ένα αλισβερίσι, το οποίο σε πάει και πιο κάτω, γιατί και από τη συγκεκριμένη βιβλιοθήκη προσπαθείς να πάρεις το φθηνότερο δυνατό».

- Επένδυσε η τηλεόραση λανθασμένα στο παρελθόν;
«Αυτή τη στιγμή πληρώνουμε πράγματα τα οποία δεν τα κάναμε επί κρίσης αλλά πριν. Η επένδυση μία δεκαετία πριν έγινε στο μη σημαντικό. Ηταν σαν να ήθελαν να εκδικηθούν τα σημαντικά πρόσωπα και πράγματα. Αυτό το αποτέλεσμα ζούμε πλέον. Σε μια πρωινή εκπομπή τις προάλλες άκουγα για μια παρέα την οποία δεν ήξερε κανείς, πρόσωπα τα οποία δεν έχουν προσφέρει το παραμικρό! Αφιερώθηκαν αμέτρητες τηλεοπτικές ώρες σε ασήμαντα πρόσωπα. Είτε είναι οι αδελφές Καρντάσιαν είτε η Τζούλια Αλεξανδράτου, ο χρόνος που κατασπατάλησαν είναι απίστευτος. Οταν όλος ο πολιτισμός πρεσβεύει πως ό,τι απασχολεί σε μάκρος και σε διάρκεια είναι σημαντικό και η Τζούλια Αλεξανδράτου απασχολούσε 200 ώρες την εβδομάδα, το σημαντικό δεν ήθελε να είναι δίπλα. Εγώ κάποτε βρέθηκα σε εκπομπή και μετά έβαλαν αντίστοιχο θέμα και ντράπηκα πολύ. Εδιωξαν ό,τι μπορούσε να δείξει μια ανθρωπιά».

«NΤΡΑΠΗΚΑ ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΩ ΤΡΑΠΕΖΑ»

- Κυρία Ράντου,κάνετε υποχωρήσεις στη δουλειά σας;
«Για καλή μου τύχη, δεν έχω καμία σχέση και συναλλαγή με το κράτος. Το τίμημα της ανεξαρτησίας μου το έχω πληρώσει τρελά. Αλλά αυτό με βοήθησε να μην κάνω υποχωρήσεις, τουλάχιστον δεν έχω τέτοια πρόθεση. Από την οικονομική πίτα που μου αναλογεί πρέπει να έχω πάρει το ένα χιλιοστό. Πριν από έξι μήνες μού έκαναν πρόταση για μια διαφήμιση. Δεν ένιωσα καλά, ντράπηκα να διαφημίσω τράπεζα».

- Και αν δεν είχατε να φάτε, τι θα κάνα τε; Πάλι «όχι» θα λέγατε; «Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν έχεις να φας. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Δεν αντέχεις μερικά πράγματα. Δεν θα μπορούσα να διαφημίζω δάνεια ούτε τώρα ούτε δέκα χρόνια πριν».

- Εχετε πρόταση να επιστρέψετε στην τηλεόραση και να συνεργαστείτε με τον Αλέξανδρο Ρήγα;
«Ναι, αλλά δεν είναι πιθανό. Εχω πολλή δουλειά στο θέατρο. Θα πρέπει να αλλάξει ο προγραμματισμός του καναλιού, να πάει αργότερα, για να μπορέσουμε να συνεργαστούμε». - Στο θέατρο; «Δουλεύω φουλ, και μάλιστα πάνω σε ένα έργο στο οποίο έχω αναμειχθεί και σε επίπεδο συγγραφής. Αφορά μια ιστορία του φόβου με έντονο κοινωνικό σχόλιο, το οποίο είναι ότι για εμάς τους Ελληνες ο εχθρός είμαστε εμείς οι ίδιοι, δεν χρειαζόμαστε εχθρούς».

- Θα δεχόσασταν να γίνετε παρουσιάστρια ή κριτής στην τηλεόραση;
«Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι θα κάτσω σε μια καρέκλα και θα πω κάτι σε κάποιο παιδί, είτε είναι ψώνιο είτε είναι ταλέντο. Δεν έχω παίξει αυτό το παιχνίδι που λέγεται εξουσία. Δεν τα ΄χω καλά με αυτό». - Αυτό που ζούμε θα τερματίσει κάπου; «Είναι τέλος εποχής. Και χρειάζεται ψυχραιμία να το διαχειριστείς. Είναι παγκόσμιο και νομίζω ότι θα εκπλαγούμε όλοι».

- Διατηρείτε την αισιοδοξία σας; «Τη χάνω πολλές φορές αλλά προσπαθώ να κλειδώνω την απαισιοδοξία μου. Οταν ξεκινάει η κόρη μου σχολείο και δεν έχει βιβλίο γιατί πάει σε δημόσιο σχολείο, τι θετικές σκέψεις να κάνω; Νιώθω ότι δεν έχω πρόσβαση σε αυτό που είναι δεδομένο, δεν έχω πρόσβαση στην Ελλάδα. Δεν έχουμε επιλογή».