"Με με «Μένουμε Ελλάδα» καθαρίζει το βλέμμα από την μεσημεριανάδικη κουτσομπολερί"

Καθαρίζει το βλέμμα από τον πηχτό πολτό της μεσημεριανάδικης καθιερωμένης κουτσομπολερί η ταξιωτική πρόσκληση του «Μένουμε Ελλάδα»

Για καγιάκ στον Νέστο, με τζιπ στα Πιέρια Ορη, μια γρήγορη ματιά στον βυθό του Αιγαίου από τον γυάλινο πάτο ενός σκάφους στη Μύκονο, ποτάμια, δέντρα, λίμνες, ένας τόπος ευλογημένος, φιλόξενος, με την ιστορία του να τυλίγει σε στρώσεις ανά αιώνες και εποχές κάθε μαγική του γωνιά, προσφέροντας πλήθος από διαφορετικές αφηγήσεις, ξεδιπλωνόταν επί ώρα στη μικρή οθόνη σαν λυτρωτικό οφθαλμόλουτρο. Η εκπομπή «Μένουμε Ελλάδα», καθημερινή, επίμονη, λατρευτική των ελληνικών τοπίων, με τον Γιώργο Αμυρά και τη Ρένια Τσιτσιμπίκου, μοιάζει με όαση στο μεσημεριανάδικο τηλετίποτε. Κάθε άλλο παρά καινούργια, με το επαναλαμβανόμενο μονότονο τελετουργικό της των παρατιθέμενων ρεπορτάζ από τους τόπους των μαγικών ταξιδιών να δείχνει πλέον κουρασμένο αλλά με περιεχόμενο που από μόνο του δίνει όσο οξυγόνο χρειάζεται στον τηλεθεατή για να ξαναβρεί για λίγο το χρώμα της υγείας.


Στο κάτω μέρος της οθόνης περνούν καθ' όλη τη δίωρη διάρκεια της εκπομπής μηνύματα των τηλεθεατών και άλλα μέσω του facebook τα διαβάζουν διαρκώς οι δύο παρουσιαστές επιμένοντας στην αίσθηση της «ανοιχτής γραμμής» με το κοινό τους, αν όχι ηλικιακά νεανικό και ευκίνητο, σίγουρα έτοιμο να αποκτήσει αυτήν τη διάθεση.
Παρακολουθώντας το πηγαινέλα στον χάρτη ανά την Ελλάδα και τις σύντομες πληροφορίες για ιστορίες από τη μυθολογία που αφορούν ονομασίες πόλεων και ιστορίες περιοχών, γίνεται αισθητή η έλλειψη περισσότερων μέσων που θα επέτρεπαν περισσότερα και εκτενέστερα ρεπορτάζ. Για παράδειγμα παρουσιάστηκε η άνοδος του «τουρισμού ευεξίας», της επίσκεψης δηλαδή σε ιαματικά κέντρα που προσφέρουν και διάφορες κούρες φροντίδας, και περιμέναμε την κάμερα να έχει επισκεφθεί ίσως ορισμένα. Είναι η ίδια η εκπομπή που ανοίγει την όρεξη για εικόνες, γιατί αυτές ανοίγουν την όρεξη για ταξιδιωτικά όνειρα.
Μας άρεσε που στην εκπομπή έχουν όλοι ονοματεπώνυμο, από τους τηλεθεατές που επικοινωνούν για να απαντήσουν σε διάφορα κουίζ μέχρι τους αγρότες που μιλούν στην κάμερα, όπως εκείνοι στο οροπέδιο Φενεού στην Κορινθία, με τα πρόσωπα χαραγμένα από την εκφραστική ομορφιά της φύσης. Μπορεί οι εικόνες να είναι περισσότερο ειδυλλιακές από την πραγματικότητα της ζωής σε αυτούς τους τόπους που για τους τουρίστες είναι ονειρικοί και για τους κατοίκους βασανιστικοί, όμως αυτό το ανώδυνο pass - partout του τουρίστα είναι που μας λείπει. Μας άρεσε ακόμη και το ακούσιο χιούμορ της οθόνης που είναι χωρισμένη στα τρία ή τέσσερα, με τον χάρτη, τους παρουσιαστές, ένα ειδυλλιακό τοπίο και από κάτω να περνάει φάσα με τα μηνύματα του τύπου «ματς! μουτς! Ελενίτσα μου».
Δεν μας άρεσε η καθ' υπερβολήν ταξιδιωτική άνεση του ενδυματολογικού κώδικα του παρουσιαστή, που φορούσε βερμούδα με εμπριμέ παραλλαγής. Λεπτομέρεια ίσως, αλλά ένα απλό πλην μακρύ παντελόνι για τον παρουσιαστή σε τηλεοπτικό στούντιο παραμένει κλασικός κανόνας διακριτικής εμφάνισης και κομψότητας.
Επίσης δεν καταλάβαμε γιατί πρέπει να υπάρχει ένας καλεσμένος στο στούντιο, κατά προτίμηση νέος ηθοποιός, ανεξαρτήτως του αν έχει σχέση με το περιεχόμενο της εκπομπής, όπως αυτήν τη φορά ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος - από το παπακαλιάτειο «4» είχαμε να τον δούμε -, συμπαθέστατος αλλά, όπως φάνηκε, εκτός ταξιδιωτικού και κάθε οικολογικού πνεύματος. Ο καλεσμένος στις live εκπομπές θεωρείται η πινελιά της «φρεσκαδούρας». Αν δε είναι και ηθοποιός από τους γνωστούς, θεωρείται κάτι σαν το «μπούτι» που δείχνει το μπαλέτο για να «αγκιστρώσει» το βλέμμα του θεατή. Αλλά για ορισμένες κατηγορίες εκπομπών κάτι τέτοιο είναι περιττό.
Οπως και να έχει, ονειρευτήκαμε για λίγο την Ελλάδα που ανασαίνει οξυγόνο μακριά από το αθηναϊκό Κέντρο και που περιμένει εκεί, ακλόνητα φιλόξενη, να προσφέρει την ιδανική πολυτέλεια της ανεκτίμητης ομορφιάς της.

Πόπη Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ