Χ.Κωστόπουλος: Η λευχαιμία και το θαύμα του Α.Ραφαήλ

Ο Χάρης Κωστόπουλος αποτελεί περίπτωση καλλιτέχνη που αγάπα και τιμά το λαϊκό τραγούδι, το οποίο υπηρετεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο εδώ και πολλά χρόνια. Και με την ιδιότητά του ως τραγουδιστής αλλά και ως δημιουργός πολλών και μεγάλων επιτυχιών.

Αριστος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, ερμηνευτής με αμέτρητες επιτυχίες που ανεβάζουν το κέφι στα ύψη και δημιουργούν ένα απίστευτο κλίμα, και μοναδικός στις ζωντανές εμφανίσεις του.

Τον συναντήσαμε στις γιορτές της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης. Ο σεμνός και χαρισματικός λαϊκός καλλιτέχνης μάς μίλησε για την πορεία του στο λαϊκό πεντάγραμμο, για το «εμπάργκο» του από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση, για τη δισκογραφία, αλλά και για την πολύ δύσκολη περιπέτεια της υγείας του, μέσα από την οποία βίωσε το αληθινό «θαύμα της ζωής».

- Αριστος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, άριστος στη σύνθεση, γιατί αποφασίσατε να γίνετε τραγουδιστής;Εμαθα στη ζωή μου να λειτουργώ με ένστικτο και να κάνω αυτό που μου αρέσει. Ξεκίνησα από μικρό παιδί να παίζω μπουζούκι, γιατί ο πατέρας μου ήταν μουσικός. Μάλιστα, στα δώδεκά μου ήμουν επαγγελματίας μουσικός και δούλευα σε μαγαζιά. Στα δεκαέξι μου ξεκίνησα να γράφω και τραγούδια και, όταν γράφεις, τα τραγουδάς για να τα ακούσουν οι τραγουδιστές και να τα πάρουν. Ετσι μου μπήκε το μικρόβιο και ξεκίνησα να τραγουδάω. Από μικρός είχα ένα ελάττωμα, μου άρεσε να είμαι μπροστά και όχι πίσω. Οταν ήμουν ακόμη μπουζουξής, έπαιρνα το μπουζούκι μου και έβγαινα μπροστά από τον τραγουδιστή. Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε και το οικονομικό, καθώς έλεγα «γιατί να παίρνουν οι τραγουδιστές πολλά λεφτά, αφού και εγώ μπορώ να τα πάρω;».
- Πώς σας δέχτηκαν οι συνάδελφοι στο ξεκίνημά σας;Επειδή ήμουν χρόνια μουσικός και έκανα και τα προγράμματα στα σχήματα, δεν είίχα ουσιαστικά προβλήματα από τους συναδέλφους μου. Βέβαια, πάντα, σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι που έχουν και βγάζουν κακίες, αλλά είναι σύνηθες φαινόμενο ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες.
- Πολλοί υποστηρίζουν ότι στον χώρο που κινείστε κυριαρχεί η υποκρισία. Τι λέει η δική σας πείρα;Οντως υπάρχει και στον δικό μας χώρο πολλή υποκρισία, αλλά και αυτό είναι ένα κομμάτι της ζωής μας.
ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΙΝΑ...
- Οι δίσκοι σας γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι, μάλιστα το τραγούδι σας «Βρείτε μου κάποια που να ’χει αισθήματα» στο youTube έχει 2.300.000 χτυπήματα, όμως δεν σας βλέπουμε συχνά στα ΜΜΕ. Πώς εξηγείτε ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται στη δουλειά σας;Οσον αφορά τους χρυσούς και τους πλατινένιους δίσκους, ως συνθέτης είναι αλήθεια ότι έχω πάρει πολλούς. Ως τραγουδιστής δεν έχω πάρει παρά μόνον έναν, με το τελευταίο CD, με το «Live» μου. Πάντα είχα μεγάλο πρόβλημα με τα ΜΜΕ, γιατί άλλοι μου έλεγαν ότι είμαι πολύ λαϊκός τραγουδιστής και άλλες δικαιολογίες, με αποτέλεσμα να μη με προβάλλουν σχεδόν καθόλου. Υπάρχει όμως ένα καλό στη δική μου ιστορία: ότι τα τραγούδια μου τα περνάνε στο πρόγραμμα στα νυχτερινά μαγαζιά σε όλη την Ελλάδα οι συνάδελφοί μου και έτσι ακούγονται παντού. Αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί ιδιαίτερα και με ικανοποιεί, και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.
- «Σκυλάς» ή ροκάς;(Γελάει) «Σκυλοροκάς»...
- Ακούγοντας κανείς τα τραγούδια σας θεωρεί ότι ακουμπάνε στη δημοτική μουσική και στα παλιά λαϊκά. Αυτή είναι η συνταγή σας ή είναι κάτι που βγαίνει αυθόρμητα;Πάντα βγάζω αυτό που νιώθω. Δεν νομίζω ότι ακουμπάνε στη δημοτική μουσική, ίσως ξεγελάει η ενορχήστρωση των κομματιών. Πάντα προσπαθώ να είναι λαϊκά του σήμερα και να μπορεί να τα ακούσει ένας νέος δεκαεπτά αλλά και τριάντα χρόνων, γιατί στα μαγαζιά που εμφανίζομαι υπάρχει ως επί το πλείστον νεολαία.
«ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ»
- Εχετε τραγουδήσει σε πανηγύρια;Οχι συχνά, αλλά έχω πάει. Τα δυο τελευταία χρόνια έχω πάει σε τρία-τέσσερα πανηγύρια για την εμπειρία και διαπίστωσα ότι ακόμη και τα πανηγύρια σήμερα έχουν μπουκάλια με ουίσκι και πανέρια με λουλούδια, νεολαία και δεν έχουν καμία σχέση με τα πανηγύρια που γνωρίζαμε όλοι μας. Δεν θέλουν πλέον να ακούν δημοτικά τραγούδια, παρά μόνο λαϊκά από λαϊκούς τραγουδιστές.
- Εχετε γράψει τραγούδια που τα έκαναν επιτυχίες άλλοι συνάδελφοί σας. Θα μας θυμίσετε κάποια από αυτά;Επειδή ήμουν πάρα πολλά χρόνια μουσικός του Βασίλη Καρρά, τα περισσότερα τραγούδια μου τα έχει πει ο Βασίλης, όπως τα «Περιττό να σου πω», «Καρδιά είσαι εσύ ή βάσανο», «Πεθαίνω», «Πώς τολμάς» κ.ά. Ενα τραγούδι μου επίσης που έχει κάνει μεγάλη επιτυχία είναι το «Σε μοιραζόμουν» και το είπε ο Σταμάτης Γονίδης, αλλά έχω γράψει και για τον Αντύπα, τον Λευτέρη Πανταζή, τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο. Βέβαια αυτά έγιναν χρόνια πριν, γιατί άρχισα να τραγουδάω και λόγω της τεμπελιάς μου γράφω μόνο για έμενα.
- Πείτε μου τα ονόματα κάποιων λαϊκών συνάδελφων σας που εκτιμάτε.Εκτιμώ τις φωνές των Πασχάλη Τερζή, Βασίλη Καρρά και Σταμάτη Γονίδη. Είναι λαϊκοί τραγουδιστές του σήμερα. Εκτιμούσα και εκτιμώ τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Στράτο Διονυσίου και τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τέτοιες φωνές δεν θα ξαναγεννηθούν στην Ελλάδα.
- Είστε μια παρέα με τον Βασίλη Καρρά και τον Νίκο Ζωιδάκη. Εχετε την ίδια λογική στο πώς βλέπετε τα πράγματα; Ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα, όπως το είδος των τραγουδιών που μας αρέσουν, το πώς θα συμπεριφερθούμε όταν βρεθούμε, αλλά και οι οικογένειές μας έχουν φιλικές σχέσεις.
- Ενώ το λαϊκό τραγούδι δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ, γιατί νομίζετε ότι έχει αυτήν την απήχηση στην Ελλάδα;Απλώς γιατί είμαστε στην Ελλάδα και οι νεότερες γενιές ακούνε και θα ακούνε λαϊκό τραγούδι. Είναι στο αίμα μας. Ανατολή και Δύση στην Ελλάδα συνυπάρχουν.
«ΠΕΤΑΞΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ»
- Εχετε την ευκολία να γράφετε σουξέ, παρ’ όλα αυτά τα τραγούδια σας δεν είναι πρόχειρα και ίσως είναι αυτός ο λόγος που τα αγαπάει ο κόσμος. Εχετε γράψει τραγούδια που τα πετάξατε;Ναι, έχω γράψει πολλά τραγούδια που κατόπιν δεν τα ήθελα. Ο στόχος κάθε συνθέτη και κάθε τραγουδιστή είναι να κάνει επιτυχία και να μην ακούει τα κομμάτια του μόνος του, γιατί δεν θα είχε νόημα. Η αλήθεια είναι ότι προσέχω να μην είναι εύκολα σουξέ και χαίρομαι επειδή τραγούδια που έγραψα πριν από είκοσι χρόνια είναι στο προσκήνιο.
- Βλέπουμε μεγάλα μαγαζιά σε περίοδο κρίσης να είναι γεμάτα. Γεμίζουν από μόνα τους ή τα γεμίζουν οι επιχειρηματίες με άλλους τρόπους;Οι τρόποι είναι γνωστοί πλέον στη νύχτα, στο πώς γεμίζουν τα νυχτερινά μαγαζιά. Οι χώροι είναι πολύ μεγάλοι για να γεμίσουν από μόνοι τους, όποιοι και αν είναι οι καλλιτέχνες που εμφανίζονται. Βέβαια, οι επιχειρηματίες, όχι όλοι, επιστρατεύουν ανθρώπους που κάνουν αυτήν τη δουλειά, να τα γεμίσουν με φοιτητές, με σχόλες, με συλλόγους δίνοντας ειδικές τιμές, αλλά και ο καλλιτέχνης να μην τραγουδάει μόνο στα διακόσια ρεζερβέ ή τα εκατό.
ΑΜΟΙΒΕΣ 80.000 ΕΥΡΩ
- Αυτά τα μυθικά ποσά αμοιβών που ακούγονται, ισχύουν;Η σεζόν για έναν καλλιτέχνη είναι μάξιμουμ δύο μήνες ή οκτώ Παρασκευοσάββατα. Υπάρχουν, αλλά όχι για πολλούς. Λίγοι καλλιτέχνες αμείβονται σήμερα με 80.000 ευρώ, αν αυτό θεωρείται μυθική αμοιβή. Αλλά αυτοί μετριούνται πλέον στα δάχτυλα.
- Ποιος είναι ο ρόλος του μετρ;Είναι το αφτί και το μάτι του καλλιτέχνη. Βέβαια, εγώ δεν έχω ακόμη, και είναι βλακεία μου και μεγάλο λάθος. Ο μετρ θα ακούσει τα παράπονα των πελατών για τις τιμές, για το πρόγραμμα, εάν δεν τους αρέσει, και θα το μεταφέρει στον καλλιτέχνη, γιατί από το καμαρίνι του είναι φυσικό να μη γνωρίζει όλο το παρασκήνιο. Ο τραγουδιστής, ο κεντρικός άξονας του μαγαζιού, πρέπει ανά πάσα στιγμή να γνωρίζει τι συμβαίνει στη σάλα, ποιοι πληρώνουν το μπουκάλι, πόσο το πληρώνουν και ποιοι δεν πληρώνουν. Γιατί πρέπει να ξέρει το πρωί, αν θα πρέπει να απαιτήσει ακέραιο το μεροκάματό του ή να πει «ας πληρωθούν οι άλλοι» και να φύγει.
- Πού θα εμφανίζεστε τον χειμώνα;Στο «FΙΧ» στη Θεσσαλονίκη, με έναν καλλιτέχνη που αγαπώ και εκτιμώ, τον Νίκο Ζωιδάκη.
Η ΣΤΑΜΠΑ ΤΟΥ ΡΙΑΛΙΤΙ
- Ταλαντούχοι καλλιτέχνες υπάρχουν σήμερα όταν καθημερινά βγαίνει και ένα CD;Ταλαντούχοι καλλιτέχνες υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Το θέμα με τα CDs είναι ότι δυστυχώς δεν βγαίνει μόνον ένα κάθε μέρα, αλλά πολύ περισσότερα και πλέον έχει αρχίσει να τρομάζει αυτό το γεγονός. Φτάνει πια… Οποιος κάνει μια εκπομπή στην τηλεόραση και γίνει λίγο γνωστός, κάνει και ένα CD. Αυτό πρέπει με κάποιον τρόπο να σταματήσει.
- Τους τραγουδιστές που βγαίνουν από τα ριάλιτι τους βλέπετε να προχωράνε;Πλην ελάχιστων, με μαθηματική ακρίβεια, που θα συνεχίσουν να κάνουν καριέρα, οι υπόλοιποι όσο καλή φωνή και αν έχουν, όσο ταλαντούχοι και αν είναι, πάντα θα έχουν τη στάμπα του ριάλιτι. Τους απορρίπτει ο κόσμος.
- Δεν είναι λίγο σκληρό αυτό που λέτε;Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια και μακάρι να διαψευστώ.
- Πιστεύετε ότι κάποιοι έχουν γίνει μεγάλα ονόματα όχι με την αξία τους, αλλά από τις δημόσιες σχέσεις τους;Φυσικά και το πιστεύω, χωρίς να είμαι εναντίον των δημοσίων σχέσεων. Ομως οι καλλιτέχνες που στηρίχτηκαν αποκλειστικά σε αυτές δεν είχαν και δεν θα έχουν διάρκεια στον χρόνο.
«Η Βιβή είναι ό,τι σημαντικότερο έχω»
- Τι αγαπάτε στη γυναίκα σας;Είμαστε πολλά χρόνια μαζί και νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Παντρευτήκαμε όταν ήμουν εγώ είκοσι τριών ετών και η Βιβή ήταν ακόμη πιο μικρή, φοιτήτρια στο πτυχίο τής Νομικής. Ομως τα παράτησε όλα για να κάνει οικογένεια μαζί μου. Είναι ένας άνθρωπος ακέραιος, που με στήριξε σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Οχι μόνο στο κομμάτι της δουλειάς μου αλλά και στην πολύ δύσκολη περιπέτεια της υγείας μου ήταν βράχος στο πλευρό μου. Μου χάρισε και δύο υπέροχα αγόρια και την ευχαριστώ γι’ αυτό. Είναι ό,τι σημαντικότερο έχω.
- Είστε λάτρης του ωραίου φύλου, είχατε κατακτήσεις;Στη δουλειά μας και ο πιο άσχημος άνθρωπος να είσαι, όταν κρατάς μικρόφωνο, γίνεσαι στα μάτια των γυναικών όμορφος. Σε κάλυψα; (Γελάει)
Η ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ
- Περάσατε μια πολύ δύσκολη περιπέτεια υγείας…Στα είκοσι επτά μου οι γιατροί διαπίστωσαν τυχαία ότι πάσχω από λευχαιμία. Καταλαβαίνεις ότι εγώ και η οικογένειά μου χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Αφού με είδαν κορυφαίοι Ελληνες γιατροί, έφυγα και πήγα στο Λονδίνο για εξετάσεις και θεραπεία. «Γιατί σ’ εμένα; Τι αμαρτίες έχω κάνει;» αναρωτιόμουν. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη μέχρι τη στιγμή που η μητέρα μου πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και παρακάλεσε τη χάρη Του στην ηγουμένη Ευγενία. Εγώ πίστευα, αλλά δεν ήμουν ποτέ πολύ της θρησκείας. Ενα βράδυ και ενώ συνέχιζα τη θεραπεία μου, εμφανίστηκε στον ύπνο μου μια μορφή που είχε εκτόπισμα αεροπλάνου, φορούσε ράσα, μου είπε «μη φοβάσαι» και εξαφανίστηκε. Αυτό ήταν, σε λίγες ήμερες οι εξετάσεις μου ήταν πεντακάθαρες, κάτι που δεν μπόρεσαν ποτέ να το εξηγήσουν οι Αγγλοι και οι Ελληνες γιατροί. Από τότε κάθε χρόνο επισκέπτομαι το μοναστήρι και στη χάρη του Αγίου βάφτισα τον μικρό μου γιο Ραφαήλ. Δεν έκανα ποτέ πρώτο θέμα αυτό το θαύμα που δέχτηκα, παρά το κράτησα μόνο για τον εαυτόν μου και το έκανα στάση ζωής...


espresso