Χρήστος Πάζης:"Οι γυναίκες με έστειλαν στον πάτο"

«Ηταν και οι δύο γάμοι μου η βιτρίνα, ο ναρκισσισμός και ο εξευτελισμός σε όλο τους το μεγαλείο. Η απουσία σεβασμού συνέτριψε το εγώ μου»
«Ο Θεός που μου έδωσε ξανά την υγεία μου, το έκανε για να καταφέρω και άλλα πράγματα»
«Ευελπιστώ σύντομα να αποκτήσω απογόνους. Είναι το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή»
Υστερα από την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Ανανεωμένος, ήρεμος και επιτέλους ευτυχισμένος, αφού έπειτα από μεγάλες ταλαιπωρίες συνάντησε τον άγγελο της ζωής του, τη γυναίκα που τον βοήθησε να αλλάξει σελίδα και να δει τη ζωή και πάλι με αισιοδοξία. Και η αλήθεια είναι ότι πέρασε πολλά: προβλήματα με τους γάμους του που τον συνέτριψαν, σοβαρά καταστάσεις με την υγεία του που κατάφερε και τις ξεπέρασε. Και μετά, στην επιστροφή του, οι κλειστές πόρτες, εκεί όπου άλλοτε ήταν ο άρχοντας της πίστας... Ο Χρήστος Πάζης ανοίγει την καρδιά του και μιλάει πρώτη φορά για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε και τώρα μοιάζουν μακρινές σαν εφιάλτης.
Με την πρώτη ματιά φαίνεται γοητευτικός και σεμνός και, όταν τον γνωρίζεις καλύτερα, ευγενής, αξιοπρεπής και κυρίως αυθεντικός, που δεν διστάζει να τα πει όλα με το όνομά τους. Για τους φίλους του, αξιαγάπητος, αφού δεν χαλάει χατίρι και είναι πάντα παρών. Δεν είναι τυχαίο που οι επιχειρηματίες και οι στενοί συνεργάτες του τον αποκαλούν «το καλό παιδί». Ο «ατσαλάκωτος» της πίστας Χρήστος Πάζης λίγο πριν από την κυκλοφορία του νέου δίσκου του δηλώνει ισορροπημένος, πιο δυνατός από ποτέ και πολύ ερωτευμένος. Στην «Espresso της Κυριακής» ο δημοφιλής τραγουδιστής μιλάει πρώτη φορά για τον κακό εφιάλτη της υγείας του, που πλέον ανήκει στο παρελθόν, για τους δύο γάμους του και τις επιπτώσεις που είχαν στη ζωή του, αλλά και για τη νέα γυναίκα που μπήκε στη ζωή του κκαι άλλαξε τα πάντα, την Ιλεάνα Τάτση, μια επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον Λίβανο.  


- Χρήστο, σε τι περίοδο σε πετυχαίνουμε τώρα; Τι κάνεις;Με βρίσκεις σε μια πολύ καλή φάση της ζωής μου, γεμάτη ουσία και αλήθεια. Εκτός από τη μελέτη και την προετοιμασία των κομματιών για τον νέο δίσκο που ετοιμάζω, ασχολούμαι πολύ με μένα, τις επιθυμίες μου, την υγεία μου και τη νέα σύντροφο της καρδιάς μου, η οποία είναι και η αιτία για την ευχάριστη αλλαγή σελίδας στη ζωή μου. Είναι η ήρεμη δύναμη που ξέρει να κρατάει ένα σπίτι ευχάριστο, με την προϋπόθεση ότι «η πίσω πόρτα δεν είναι ποτέ κλειδωμένη».

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
- Υπήρξαν επιλογές ανθρώπων και καταστάσεων που ένιωσες να σε πηγαίνουν πίσω; Μεγάλωσα με περηφάνια και στο αίμα μου ρέει η αυθεντικότητα. Είμαι άνθρωπος κι εγώ και η αποτυχία γδέρνει την ψυχή μου. Σαφώς και έκανα αποτυχημένες επιλογές στη ζωή μου που με πήγαν πίσω στην καριέρα μου. Ηταν και οι δύο γάμοι μου. Οι τότε καταστάσεις δεν με βοήθησαν να διακρίνω την κενή και καμουφλαρισμένη προσωπικότητα, χωρίς ουσία και ταυτότητα και τις δύο φορές. Παιδεία, μηδέν. Και δυστυχώς, το μηδέν δεν μεγαλώνει, ούτε μικραίνει. Η βιτρίνα, ο ναρκισσισμός και ο εξευτελισμός σε όλο τους το μεγαλείο. Η απουσία σεβασμού συνέτριψε το εγώ μου. Με έφτασε στον πάτο. Ευτυχώς, είμαι γενναίος στους πόνους και έχω εκπαιδευτεί στην ταχεία ανάρρωση. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε με αυτά που αισθανόμαστε. Ευθύνη έχουμε για τη μετέπειτα διαχείριση. Τι κρατάμε, τι πετάμε. Και οι τενεκέδες -πόσω μάλλον όταν κάνουν και θόρυβο- αποβάλλονται από το σύστημα, παίρνουν τον δρόμο για τα μπάζα.

- Κάποια στιγμή κινδύνευσες να χάσεις τη φωνή σου;Πέρασα ένα σοβαρότατο πρόβλημα με τη φωνή μου αλλά και μια πολύ σοβαρή αρρώστια και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για μένα. Ευτυχώς, με τη βοήθεια του Θεού και των θεραπόντων ιατρών μου, που είναι πλέον και φίλοι μου, ξεπεράστηκε σχεδόν ανώδυνα.

- Τα πράγματα ήταν δύσκολα και μετά, όταν επέστρεψες στη δουλειά;Ηταν δύσκολα γιατί, όταν έχεις φθάσει σαν καλλιτέχνης κάπου και ξαφνικά χάνεσαι, ο κόσμος σε ξεχνάει και τότε είναι που πραγματικά μετράς τους φίλους σου, τους συναδέλφους και τους επιχειρηματίες που σε προτιμούσαν τότε και μετά όχι. Ολα αυτά ήταν ένας μεγάλος ψυχολογικός πόλεμος για μένα. Αλλά, όταν έχεις εσωτερική δύναμη και πιστεύεις σ’ εσένα, τα ξεπερνάς όλα.

- Κινδύνευσες δηλαδή να μείνεις στην άκρη; Δυστυχώς, το έχω αισθανθεί πολλές φορές αυτό. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα, με έπιασαν οι φοβίες μου, αλλά είπα στον εαυτό μου δεν θα πεθάνεις για τον καθένα. Νομίζω ότι ο Θεός που μου έδωσε ξανά την υγεία μου το έκανε για να καταφέρω και άλλα πράγματα από αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα. Είμαι αισιόδοξος.


- Για αρκετό χρονικό διάστημα είχες χαθεί τόσο δισκογραφικά όσο και από τα μεγάλα νυχτερινά μαγαζιά. Ηταν επιλογή σου;Το μυστήριο του κόσμου είναι ότι όλα τα πράγματα επιβιώνουν και δεν πεθαίνουν, απλώς φεύγουν για λίγο από το πεδίο οράσεως και επιστρέφουν σε κάποια άλλη χρονική στιγμή. Είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με το ότι στη ζωή ό,τι ανεβαίνει πρέπει να κατέβει. Θεωρώ ότι, εκτός από τις προσωπικές καταστάσεις που με πήγαν πίσω στη δουλειά μου, στη συνέχεια έπρεπε να με προστατεύσω. Αυτό απαιτεί αποχή, διακριτικότητα, μελέτη και χρόνο για επεξεργασία αδυναμιών και αγάπη προς τον ίδιο σου τον εαυτό.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ
- Στις δύσκολες περιπέτειες είχες φίλους και συνεργάτες δίπλα σου;Στον πόνο και στη μοναξιά μετράς αυτούς που σε εκτίμησαν και σε αγαπάνε. Εκεί τα καμπανάκια βαράνε κόκκινο και αισθάνεσαι μια εσωτερική φωτογραφική παλινδρόμηση. Και πάλι ο οργανισμός αποβάλλει τα περιττά. Υπήρξαν όμως, να μην είμαι άδικος, ακόμη και άνθρωποι που δεν περίμενα πως θα ήταν δίπλα μου τόσο έντονα. Ξέρουν αυτοί και τους ευχαριστώ. Δεν θα πω ονόματα. Είναι πολύ δικό μου και ιδιαίτερο κομμάτι.

- Είσαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ποια είναι η σχέση σου με τη δημοσιότητα;Ναι, είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και αρκετά εσωστρεφής. Εχω επίγνωση της ροπής μου και της ανάγκης μου κι έχω μάθει να διαχωρίζω την προσωπική ζωή μου από την επαγγελματική. Η δημοσιότητα σαφώς και είναι μέρος της δουλειάς μας και σίγουρα είναι απαραίτητη αλλά με όρια και τρόπο. Το επικοινωνιακό δεν το κατέχω. Είμαι από χωριό, γνήσιος. Δεν ξέρω από τεχνάσματα και τρικ. Με κουράζουν και με βάζουν σε άλλη διαδικασία. Είναι μια αλυσίδα από κρίκους που δεν μπορείς να σπάσεις.

- Επιασες ποτέ τον εαυτό σου να την κυνηγάει;Ευτυχώς, η δημοσιότητα με κυνήγησε, γιατί και να ήθελα, δεν μπορώ να το κάνω. Καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να ντρέπεται. Δεν τα μπορώ τα στημένα.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ: Η ΑΝΕΡΓΙΑ
- Δοκίμασες ποτέ ναρκωτικά;Μεγαλώνοντας σε ένα αυστηρό και επαρχιακό περιβάλλον έμαθα συνειδητά να απέχω από τέτοιες δοκιμασίες. Στηριζόμουν πάντα στη δύναμη του μυαλού μου και έμαθα να πατάω στα πόδια μου γερά. Παρ’ ότι υπήρξαν αρκετές προκλήσεις, έμειναν προκλήσεις, χωρίς καμία περιέργεια.

- Εχει υπάρξει κάποιο γεγονός με θαυμάστρια που να σε έφερε σε δύσκολη θέση;Σε δύσκολη θέση, ποτέ. Κάθε δράση στη ζωή έχει και αντίδραση κι εγώ βάζω σε όλα όρια.

- Ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος φόβος ενός καλλιτέχνη; Η ανεργία…

- Σε αγχώνει η οικονομική κατάσταση της χώρας, που λογικό είναι να έχει σαν επακόλουθο και τη μείωση προσέλευσης του κόσμου σε κέντρα διασκέδασης;Σίγουρα με αγχώνει η οικονομική κατάσταση της χώρας. Είπαμε πως αυτό είναι αλυσίδα. Λογικό είναι να έχει σαν επακόλουθο τη μείωση προσέλευσης κόσμου στα κέντρα διασκέδασης. Κάποτε, δουλεύαμε επτά ημέρες την εβδομάδα και τώρα δύο και με το ζόρι. Κι εμάς είναι το κυρίως επάγγελμά μας. Δεν το κάνουμε από χόμπι.

- Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σου σήμερα;Κάνω τον σταυρό μου που έχω την υγεία μου και την οικογένειά μου. Αισθάνομαι γεμάτος και πιο δυνατός από ποτέ! Η αγάπη και η αφοσίωση της γυναίκας που φροντίζει το σπιτικό μου και την ψυχή μου ήταν δώρο Θεού! Ευελπιστώ σύντομα να αποκτήσω απογόνους! Είναι το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή!


«Πιτσιρίκο, πρέπει να προσέχεις τι φοράς...»
- Πότε ξεκίνησες το τραγούδι;Γεννήθηκα στις Σέρρες και η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ νωρίς δίπλα στον πατέρα μου, ο οποίος είναι άριστος γνώστης της δημοτικής μουσικής. Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, όπου παρακολούθησα μαθήματα πιάνου και βυζαντινής μουσικής. Από δεκατεσσάρων ετών έψελνα στην εκκλησία και τραγουδούσα δημοτικά τραγούδια. Δύσκολα παιδικά χρόνια, από οικογένεια μεσαίας τάξης, έπρεπε να δουλέψουμε για τα προς το ζην. Πέρασα και από οικοδομή ταυτόχρονα με το σχολείο και μετά τη σχολή. Αυστηρή αλλά δεμένη οικογένεια.

- Πιστεύεις ότι η εξωτερική εμφάνιση για έναν καλλιτέχνη παίζει σημαντικό ρόλο;Η εξωτερική εμφάνιση σαφώς και παίζει σημαντικό ρόλο όταν την έχεις και όλα είναι δώρα Θεού! Δεν θα ξεχάσω μια συμβουλή του Τόλη Βοσκόπουλου όταν ήρθα στην Αθήνα πιτσιρίκος. Με συνάντησε σε οντισιόν και μου είπε: «Πιτσιρίκο, εδώ στην Αθήνα πρέπει να προσέχεις τι φοράς και με τι κυκλοφορείς. Πρέπει να τα έχεις όλα μεγάλα και ωραία! Μεγάλο σπίτι, αυτοκίνητο, ωραία κοστούμια, ωραία γυναίκα».

- Εσύ κατατάσσεις τον εαυτό σου στους ωραίους;Η ομορφιά είναι στα μάτια του καθενός κι εγώ δεν περιαυτολογώ. Το μόνα δεδομένα είναι η ομορφιά και η καθαρότητα της ψυχής μου!

-Το 1999 έκανες το δισκογραφικό ντεμπούτο σου. Σήμερα που έχεις κλείσει δεκατρία χρόνια στο τραγούδι θέλω να μου πεις τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της καριέρας σου…Δεκατρία χρόνια τραγούδι, αμέτρητες καλές και αληθινές στιγμές! Κυρίως από την αγάπη του κόσμου που με στηρίζει και με υποστηρίζει. Πελάτες που έγιναν φίλοι και με ακολουθούν σε συναυλίες στην επαρχία μέχρι και σήμερα. Αυτή η ανταπόκριση και το χειροκρότημα από ψυχής είναι η καλύτερη βιταμίνη για έναν καλλιτέχνη. Γιατί, μην ξεχνάς, ότι αυτή η δουλειά είναι επίπονη, απαιτεί θάρρος, δύναμη, αντοχή και ψυχή. Σίγουρα, υπήρξαν και άσχημες στιγμές, ο οργανισμός έχει μνήμη, όμως έμαθα στη ζωή αυτή να λέω ό,τι αισθάνομαι. Ετσι, δεν φυλακίζομαι σε ενοχές, ο νους μου έχει κάνει αυτόματη διαγραφή.

- Μέχρι στιγμής ποια θεωρείς την καλύτερη συνεργασία σου;Εποχή «Fever» και «Fix», καθώς και η συνεργασία μου με τον Βασίλη Καρρά.