Καινούρια επίθεση της Διαμαντάκου σε Ρούλα και Ελένη

Η Πόπη Διαμαντάκου μέσα από την στήλη της στα "ΝΕΑ"  "στόλισε" για μια ακόμα φορά την Ρούλα Κορομηλά και την Ελένη Μενεγάκη...

Αυγουστιάτικη τηλεοπτική παράδοση ο… πάτος. Της τηλεθέασης. Γιατί μπροστά στις οθόνες βρίσκονται οι λιγότεροι τηλεθεατές της χρονιάς, αλλά γι’ αυτό είναι ευκαιρία για απολογισμούς 
Το κομμάτι που αφορά τις μετρήσεις τηλεθέασης και τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούνται τα νούμερα σαν μέρος του μιντιακού θεάματος παραμένει στη χώρα μας η απόδειξη οπισθοδρόμησης και πεισματικής «άγνοιας» της λειτουργίας της τηλεόρασης, που όμως διευκολύνει τη δημιουργία εντυπώσεων. Αποτέλεσμα η θολούρα κυρίως ως προς την αξιολόγηση επαγγελματιών της τηλεόρασης και των ικανοτήτων τους, αλλά και ολόκληρων εκπομπών.
Η χρονιά που πέρασε ωστόσο, ανεξάρτητα από τα «νούμερα», υπήρξε άκρως διδακτική - για όσους έχουν την ευφυΐα να διδάσκονται ακόμη. Για παράδειγμα, με πόση αισιόδοξη αλαζονεία άρχισαν ορισμένοι τη σεζόν, θεωρώντας μάλιστα ότι περίπου αυτούς περίμενε η ελληνική τηλεόραση για να αγγίξει το επίπεδο της αμερικανικής. Φυσικά, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι πραγματικοί τηλεοπτικοί αστέρες, αυτοί που έχουν γράψει ιστορία, από τον Νταν Ράδερ μέχρι τον Λέτερμαν ή την Οπρα, έχτισαν χρόνια ολόκληρα σχέση με το κοινό, παραμένοντας σταθεροί στην αφοσίωσή τους προς το μέσο και το κοινό τους. Αλλωστε, εκείνοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα νούμερα τηλεθέασης από μόνα τους δεν αρκούν για να κρατήσουν κανέναν στο γυαλί.
Ας είναι. Πρώτο «δίδαγμα», σκληρό, για ορισμένους ήταν ότι τα αλλοτινά μεγαλεία δεν μετράνε για πάντα. Το όνομα παραμένει, η ιστορία δεν σβήνεται, αλλά όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει τους καιρούς και προσκολλάται στα περασμένα με πείσμα το πληρώνει. Για παράδειγμα, μακράν της παλιάς της εικόνας, αρνούμενη να αποδεχθεί τις αλλαγές των καιρών και επιμένοντας να προβάλλει εαυτόν ως το «τηλεοπτικό απόλυτο» μέχρι αστειότητας, η Ρούλα Κορομηλά. Σύρθηκε στο θλιβερό «Big Brother», που παρά τις προσπάθειες σύσσωμου του Alpha να το διαφημίσει, ούτε που ασχολήθηκε κανείς, εκτός από τους Κρητικούς που πανηγύρισαν για το «κύπελλο» από τον δικό τους «ήρωα-με-τις-παντούφλες» Φουκάκη και μετά τον ξέχασαν κι αυτόν. Αλήστου μνήμης οι στιγμές που μοίραζε μπλουζάκια με τη φωτογραφία της σε υποτιθέμενο φαν κλαμπ για να ουρλιάζει «Ρούλα, Ρούλα», όπως και το ρατσιστικό και προσβλητικό λογοπαίγνιο με το όνομα της έγχρωμης παίκτριας Νάρα «αγαπημένη Μου…Νάρα», που το ίδιο κοινό καλούνταν να ουρλιάζει στα live του μπικγμπραδερικού ριάλιτι σε ένα χουλιγκανικό παραλήρημα. Και έτσι έφτασε στα θλιβερά της ξέφτια εκείνη η τηλεόραση των σπαγκέτι σόου, που κάποτε ακριβοπλήρωναν τα κανάλια.
Οσο για το «Greek Idol», το μόνο που κατάφερε ήταν να δημιουργήσει ένα κλίμα προσβολής και απαξίας για τους διαγωνιζόμενους, που στο τέλος ματαίως προσπάθησε να ανατρέψει. Κύλησε μάλλον αδιάφορα και έτσι ολοκληρώθηκε. Κάτι αδιάφορα ρεπορτάζ για το τι θα φορέσει η παρουσιάστρια, γέμισαν τηλεοπτικό χρόνο στις εκπομπές κουτσομπολιού, αλλά ακριβώς γι' αυτό τόνιζαν την ατμόσφαιρα της θλιβερής, χειμωνιάτικης δύσης του αλλοτινού αστεριού των σόου.
Στον ίδιο δρόμο σύρθηκε και η Ελένη Μενεγάκη. Γιατί η επιμονή σε ένα ύφος παρουσίασης - ηχηρά χάχανα, οι ίδιες πάντα απορίες αφελούς και αδαούς παιδούλας κ.λπ. -, που πλέον ούτε η εμπειρία ούτε η ωριμότητα δικαιολογούν, κάνουν τη μενεγάκεια μανιέρα να φαντάζει σαχλή.
Οσο για τα «ακριβά συμβόλαια» που υπογράφηκαν προ κρίσης, μπορεί να εξασφαλίζουν μια-δυο σεζόν παραμονής στο γυαλί, γεγονός άριστο για λόγους οικογενειακού οικονομικού προγραμματισμού, αλλά ίσως το εντελώς αντίθετο για επαγγελματικούς. Γιατί σε εποχές κρίσης η αδράνεια δεν συγχωρείται από το ίδιο το κοινό.
Ισως περισσότερο από όλα αυτά σημασία θα έχουν για τις πρωινάδικες ζώνες οι ριζικές αλλαγές στην αγορά της διαφήμισης και ο υποχρεωτικός εξορθολογισμός της. Οι εποχές δεν αντέχουν τις «φούσκες» κανενός είδους. Κάποτε συντηρούνταν ζώνες στα κανάλια ακόμη και αν δεν είχαν υψηλά διαφημιστικά έσοδα για να συγκρατείται το κοινό. Πλέον και αυτό κοστίζει.