Έρρικα Πρεζεράκου: 'Ποιος θα με παντρευτεί τώρα, να κάνω οικογένεια;'

Με την Έρρικα γνωριζόμαστε πάνω από δέκα χρόνια. Ήταν η πρώτη, άντε δεύτερη φωτογράφηση που έκανε για περιοδικό στη ζωή της, ως πρωτοεμφανιζόμενη τότε αθλήτρια του στίβου. Είχε έρθει, θυμάμαι, με το «βαβαβού» της -έτσι αποκαλεί το φιστικί Opel που αρνείται να αλλάξει και οδηγεί μέχρι σήμερα- κρατώντας στο ένα χέρι το τιμόνι και στο άλλο ένα κοντάρι του επί κοντώ, για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Όλοι ακόμα μιλούσαν για μια σέξι αθλήτρια με σαρκώδη χείλη και θανατηφόρο κορμί – εκείνη, αν και «άβγαλτη» στο χώρο, μου το είχε ξεκαθαρίσει μία και καλή: «Πρώτα θα κάνω καλές επιδόσεις στο στίβο και μετά θα σου δώσω συνέντευξη. Δεν θέλω να απασχολώ για λάθος λόγους». 
 

Ποια ήταν η τελευταία φορά που βγήκες ραντεβού;
(το σκέφτεται)… Πριν από δύο μήνες περίπου, αλλά δεν ξέρω αν ήταν και date. Ήταν από αυτές τις απροσδιόριστες περιπτώσεις που σου έλεγα. (γελάμε) Δεν κατάλαβε στο τέλος η ξανθιά. Χα, χα, χα! 
Δεν σου έδωσε να καταλάβεις, υποθέτω. 
Ήταν ένα πολύ ωραίο βράδυ σε ένα εστιατόριο: πήγαμε, φάγαμε, αυτά! Αλλά να σου πω κάτι; Αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί. Δεν χρειάζεται να πιέζεις τα πράγματα. Μου έχει τύχει να βγω με πολύ ωραίους ανθρώπους, αλλά να μη μου αγγίξουν την ψυχή. 
Θυμάσαι ένα ραντεβού-ναυάγιο;
Ναι, θυμάμαι ότι μια φορά είχα βγει με έναν τύπο που δεν μου μιλούσε καθόλου και αφού δεν μου μιλούσε εκείνος δεν μπορούσα να του μιλήσω ούτε κι εγώ. Το μόνο που επαναλάμβανε ήταν «Έρρικα», έκανε παύση για λίγα λεπτά και μετά πάλι από την αρχή «Έρρικα»…
Τον κόμπλαρες;
Πού να ξέρω; Πάντως δεν τον ξανασυνάντησα ποτέ στη ζωή μου. 
Ποιο χαρακτηριστικό σού αρέσει ιδιαίτερα σε έναν άντρα;
Η καλοσύνη του και το χιούμορ του. 
Επειδή γνωριζόμαστε χρόνια, νομίζω ότι ποτέ δεν σου άρεσαν τα «κακά παιδιά», έτσι δεν είναι;
Έχεις δίκιο. Όλες οι σχέσεις που είχα ήταν με -πάνω απ’ όλα– καλούς ανθρώπους. Ψυχανάλυση κάνουμε σήμερα; Γιατρέ μου, σε βρήκα! 
Ο «γιατρός» έχει επίσης εντοπίσει μια «αρσενική» πλευρά στο χαρακτήρα σου. Μια πλευρά πιο straight, δίχως γιρλάντες και νιαουρίσματα, που κινείται δυναμικά όταν θέλει κάτι. 
Σίγουρα έχω μια τέτοια πλευρά, είναι αυτή που εκφράζεται μέσα από τον πρωταθλητισμό και τις επιχειρηματικές μου δράσεις. Έχω όμως και μια πλευρά υπερβολικά ευάλωτη. 
Την οποία ελέγχεις;
Όχι, απλά δεν φαίνεται εύκολα. Μπορεί να πονάει η ψυχή μου, να ταλαιπωρούμαι πάρα πολύ -κι έχει τύχει σε χωρισμούς να έχω πονέσει βαθιά-, αλλά δεν θα το καταλάβει κανείς γύρω μου. Είμαι πολύ εσωστρεφής σε αυτό το κομμάτι, το συναισθηματικό. Δεν το μοιράζομαι εύκολα.
Κι όσο πονάς, δίνεσαι πιο δύσκολα;
Είμαι χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που θα κάνει αυτό που αγαπάει πολύ, όσο πόνο κι αν του προκαλέσει. Κι όταν θα φύγω από αυτή την ιστορία και θα το έχω πενθήσει μέχρι τέλους, την επόμενη φορά θα ξαναμπώ σε κάτι καινούργιο με την ίδια ενέργεια ή και παραπάνω. 
Συνήθισες να είσαι μόνη σου;
Δεν αισθάνομαι ότι αυτή η περίοδος που ζω είναι μια συνήθεια. Δεν λέω «Α, ωραία! Πάω με τις φίλες μου διακοπές και this is it». Είναι πολύ ανοιχτή η καρδιά μου στο να συμβούν πράγματα και εμπιστεύομαι πολύ το timing. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. 
Δεν βαρέθηκες να περιμένεις τον ιππότη πάνω στο άλογο; 
Καθόλου! Είμαι πολύ ρομαντική. 
Θα έπαιρνες την πρωτοβουλία να προσεγγίσεις εσύ κάποιον που σου αρέσει;
Πιο μικρή νομίζω ότι θα έπαιρνα πιο εύκολα πρωτοβουλία. Και κοίτα τι παράξενο είναι: Όσο δεν φοβάμαι να κάνω κάποια πράγματα, όπως το να βγω μπροστά σε 60.000 κόσμο για να κάνω άλμα επί κοντώ ή να βγω να χορέψω μπροστά σε χιλιάδες τηλεθεατές, τόσο διατηρώ μέσα μου κάποια κομμάτια πολύ ντροπαλά όσο μεγαλώνω… Πιο μικρή δεν καταλάβαινα τίποτα. Θυμάμαι τον πρώτο μου έρωτα, τον Ερρίκο, στο Λύκειο, τον είδα το Σεπτέμβριο σε μια προπόνηση και είπα «Α! Τι όμορφο παιδί είναι αυτό! Μέχρι τα Χριστούγεννα θα είναι φίλος μου». Και έτσι έγινε. 
Ο Ερρίκος και η Έρρικα; Καλά, όταν συστηθήκατε δεν σας έπιασαν τα γέλια;
Α, ναι, η αλήθεια είναι ότι γελάσαμε πάρα πολύ. Ήταν τόσο αστείο. Ο μπαμπάς μου, την πρώτη φορά που με είχε πάρει τηλέφωνο σπίτι ο Ερρίκος, νόμιζε πως του έκανε κάποιος πλάκα και του το ’κλεισε! (γελάμε)
Η δημοσιότητα έχει αλλάξει τον τρόπο προσέγγισης στις σχέσεις σου;
Καθόλου. Ίσα ίσα που τώρα πια δεν παρεξηγούμαι. Ξέρεις πόσο κοινωνική είμαι και πόσο εύκολα μιλάω στους ανθρώπους, Αυτό πιο παλιά κάποιος μπορούσε να το παρεξηγήσει. Τώρα, όχι. 
Δύο χρόνια στην τηλεόραση. Τι κρατάς; 
Κρατάω σίγουρα κάποιες καλές φιλίες και κυρίως κρατάω τη σύνδεση με τον κόσμο. Με γοητεύει πάρα πολύ όταν με βλέπει κόσμος στο δρόμο ή σε ένα ταβερνάκι και δεν ψιθυρίζει κρυφά «κοίτα η Πρεζεράκου», αλλά μου λένε «Έρρικα, έλα να πιεις μια μπίρα μαζί μας». 
Θα συνεχίσεις να βρίσκεσαι στα τηλεοπτικά πράγματα;
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε με ένα κανάλι μια εκπομπή για την επόμενη χρονιά, αλλά, επειδή ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί τίποτα, δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω. Είναι πάντως ένα concept που με εκφράζει πάρα πολύ. 
Αφού δίνεσαι, γιατί δεν έχεις κάνει μια ντουζίνα παιδιά μέχρι σήμερα; Δεν τα έχεις ανάγκη;
Καλέ, όχι! Πώς δεν τα έχω ανάγκη; Απλώς είμαι στη ροή των πραγμάτων. Αν έρθει η οικογένεια, θα έρθει μέσα από μια μαγική διαδικασία και με πολλή χαρά. Πάντα όμως ήμουν πολύ ελεύθερη ως άνθρωπος. Δεν είμαι η γυναίκα που θα πει «Παιδιά, πήγα 36. Κρίμα, έτσι; Ποιος θα με παντρευτεί τώρα;». 
Με άλλα λόγια, θες να κάνεις οικογένεια;
Φυσικά. Η επιθυμία όμως δεν μπορεί να σου γίνει εμμονή. 
Τι σου αρέσει; 
Μου αρέσει η απλότητα, μου αρέσει ο γιαρμάς και τα ροδάκινα το καλοκαίρι, μου αρέσουν τα λουλούδια, μου αρέσει η φύση, μου αρέσει να μαστορεύω στο σπίτι, μου αρέσει να ερευνώ την ψυχολογική διάθεση των ανθρώπων και αυτό ακριβώς κάνω μέσα από το Replayce. Μου αρέσει η Nala από το Lion King, το μικρό το λιονταράκι, γιατί από τη μία έχει δύναμη, αλλά από την άλλη εξακολουθεί να παίζει γιατί είναι μικρό…
…Και τι φοβάσαι; 
Φοβάμαι να κάνω βουτιές από πολύ ψηλούς βράχους, όπως έκανα παιδί, φοβάμαι και αποστρέφομαι τη βία, γι’ αυτό και δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου θρίλερ.

H συνέντευξη δημοσιεύτηκε ολόκληρη στο περιοδικό Downtown με εξώφυλλο την Έρρικα Πρεζεράκου