Μάνος Θεοφίλου :«Δεν ήμουν ποτέ το παιδί της μαμάς»

Ο γιος της Χαρούλας Αλεξίου και του Αχιλλέα Θεοφίλου μεγάλωσε! Και μιλάει στο People για τη ζωή του, το χωρισμό τους και την αγάπη που θα ενώνει τους τρεις τους για πάντα.

Έχοντας φτάσει στα 28 σου, πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως παιδί;
Αντιδραστικό! Και προφανώς αυτό συνέβαινε γιατί, όταν ήμουν πιτσιρικάς, ενώ όλοι οι φίλοι μου έβγαιναν και πήγαιναν σε πάρτι και σε μαγαζιά, οι γονείς μου μου έλεγαν ότι εγώ μέχρι τις 12.00 έπρεπε να είμαι σπίτι. Επίσης, κάθε φορά που έλεγα ότι θα κάνω τρύπα στο αφτί ή στη γλώσσα, έλεγαν «όχι» κι έτσι εγώ πήγαινα και το έκανα. Ήθελα να κάνω ό,τι έβλεπα να κάνουν οι φίλοι μου. Κάποια πράγματα μου τα επέτρεπαν, αλλά τα περισσότερα όχι. Είναι λογικό όταν ένα παιδί είναι στα 15-16 και του θέτουν περιορισμούς να αντιδρά. Δεν κινήθηκα, όμως, στα άκρα, αλλά ούτε κι εκείνοι.

 

Ο κόσμος πιστεύει ότι το παιδί δύο καλλιτεχνών μεγαλώνει πολύ ελεύθερα.
Εξαρτάται από τους γονείς και την ανατροφή που πήραν κι εκείνοι. Αν δεν έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον μπάτε σκύλοι αλέστε, τότε σε αντίστοιχο περιβάλλον μεγαλώνουν και το παιδί τους. Ευγνωμονώ τους γονείς μου που με μεγάλωσαν έτσι, γιατί τότε μπορεί να μην καταλάβαινα, αλλά τώρα, που είμαι 28, τα βλέπω μπροστά μου. Πέρασα πολύ χαρούμενα και ανέμελα παιδικά χρόνια, είχα ό,τι μπορούσε να χρειαστεί ένα παιδί, χωρίς υπερβολές. Είναι απαράδεκτο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με νεοπλουτίστικο στιλ. Πρέπει να θέτεις όρια, διαφορετικά το παιδί, όταν μεγαλώσει, θα γίνει ένας κακομαθημένος άνθρωπος που δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Δεν μου έλειψε τίποτα. Δεν ήμουν ποτέ το παιδί της μαμάς ή του μπαμπά, ήμουν το παιδί των γονιών μου και είχα πάντα μια πολύ ισορροπημένη σχέση μαζί τους. Κάποια πράγματα τα συζητούσα με τη μητέρα μου και κάποια με τον πατέρα μου. Είχα πολύ ισορροπημένα πρότυπα. Τη μητέρα μου, και τώρα, τη λέω «μαμά» και τον πατέρα μου «μπαμπά», εκτός κι αν μιλάμε για δουλειά!

Πριν από μερικά χρόνια η μητέρα σου αποκάλυψε ότι πάλεψε με τον καρκίνο. Το μοιράστηκε από την αρχή μαζί σου;
Εννοείται! Γενικότερα είμαι πάρα πολύ ψύχραιμος με τα θέματα υγείας. Προσπάθησα να είμαι δίπλα της όποτε με χρειαζόταν. Ομολογώ, όμως, ότι μια δυο φορές αισθάνθηκα ότι δεν βρέθηκα μαζί της ενώ θα έπρεπε. Γιατί μπορεί εκείνη να μη μου το ζήτησε, αλλά κι εγώ δεν πήρα την πρωτοβουλία να το κάνω. Την ίδια κατάσταση αντιμετώπισα και όταν ο πατέρας έκανε εγχείρηση by-pass.

Σκέφτηκες ότι μπορεί να την έχανες;
Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ, θα νιώσω πάρα πολύ άδειος. Είτε αυτό συνέβαινε με τη μητέρα μου είτε με τον πατέρα μου. Η οικογένειά μου είναι ό,τι πιο ιερό έχω.

Έχουν μπει στη διαδικασία να σου πουν να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια;
Η μητέρα μου το ζητάει, έστω και χαριτολογώντας. (γελάει δυνατά) Όταν κρατάει τη βαφτιστήρα της, μου λέει συνεχώς: «Άντε, πότε θα κάνεις κι εσύ ένα παιδάκι να σ’ το προσέχω, να το έχω να το μεγαλώνω;».

Περισσότερα στο People που κυκλοφορεί.