Νίκος Αποστολόπουλος: Η υποτιμητική δήλωση για τους Έλληνες σχεδιαστές

Με πτυχίο νομικής, δυο μεταπτυχιακά στις πολιτικές επιστήμες και με στόχο να γίνει διπλωμάτης, ο Νίκος Αποστολόπουλος –ένα παιδί από την Πάτρα– ακoλούθησε το δρόμο της μόδας. Έπαιξε, κέρδισε πολλά, έχασε τα πάντα – ή σχεδόν. Τώρα επιστρέφει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε.

Από τη δόξα και τα πλούτη στο χάος. Πώς ήταν αυτή η περίοδος;

Υπήρχαν στιγμές που δεν είχα να φάω. Το λέω ίσως με υπερβολή, αλλά είχα σχεδόν φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Ήταν κάτι σκληρό για μένα, αλλά προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου και να μην αφήσω τίποτα να φανεί προς τα έξω, γιατί δεν το ήθελα. Έχω τέχνη στο να κρύβω την πραγματικότητα. Όταν ήμουν στο Παρίσι και σπούδαζα, είχα ελάχιστα χρήματα. Ήμουν όμως πάντα με το κοστούμι. Πήγαινα στην όπερα, κι ας ήμουν με πέντε φράγκα, στον εξώστη.

Ειδικότερα με τους Έλληνες σχεδιαστές συναδέλφους σας πώς θα χαρακτηρίζατε τις σχέσεις σας;

Είχα κάποιες σχέσεις, αλλά τώρα δεν έχω πια. Γενικά, δεν ήμουν ποτέ κοντά με κανέναν. Δεν θεωρώ ότι κάνουμε την ίδια δουλειά. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο εξωτερικό και κάνουν καλά πράγματα. Οι σχεδιαστές στην Ελλάδα έγιναν γνωστοί χωρίς να έχουν ταλέντο, επειδή είχαν φίλη μια παρουσιάστρια ή γιατί φόρεσαν γλάστρα στο κεφάλι. Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν αυτά. Εκεί σε παίρνουν με τα γιαούρτια. Αυτό ισχύει σε όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνο στη μόδα. Υπάρχουν τόσοι τραγουδιστές και ηθοποιοί χωρίς ταλέντο, που θα μπορούσαν να είναι ηλεκτρολόγοι. Και τόσα μοντέλα για ποιο λόγο; Για να κάνουν ανύπαρκτες δουλειές. Γίνονται μοντέλα για να κάνουν άλλες δουλειές. Δεν μπορεί να ζεις με τα λεφτά του μοντέλου και να είσαι κάθε Σαββατοκύριακο στη Μύκονο.

Το σπουδαιότερο μάθημα ζωής που πήρατε;

Να προσπαθώ να βρω ισορροπία. Ακόμα κι όταν είσαι δυστυχισμένος, να μπορείς να διαχειρίζεσαι τη δυστυχία σου.

yupi