Μιχάλης Χατζηγιάννης: "Μακάρι η Ζέτα να είναι η τελευταία γυναίκα στη ζωή μου"
O Μιχάλης Χατζηγιάννης επιστρέφει για λίγο στο εργένικο σπίτι που έζησε μόνος του τα τελευταία πέντε χρόνια Κια φωτογραφίζεται για το περιο...

O Μιχάλης Χατζηγιάννης επιστρέφει για λίγο στο εργένικο σπίτι που έζησε μόνος του τα τελευταία πέντε χρόνια Κια φωτογραφίζεται για το περιοδικό Esquire και μιλάει για τον γάμο, τον έρωτα και την Ζέτα...
Από τους ανύπαντρους φίλους μου –και εδώ δεν βάζω μόνο τους άντρες αλλά και τις γυναίκες– θεωρητικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ιδέα του γάμου. Καλό πράγμα είναι, λένε μάλλον, η οικογένεια και τα παιδιά, κάποια στιγμή μπορεί και να το κάνουν. Παραμένουν όμως ανύπαντροι επειδή δεν μπορούν να απαντήσουν στην ερώτηση: «Μπορείς να πεις ότι αυτή θα είναι η τελευταία γυναίκα (ή ο άντρας αντίστοιχα) της ζωής σου;». Ο Μιχάλης λέει «ναι». «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να είναι η τελευταία και μακάρι να είναι. Έχω χορτάσει και δεν έχω απωθημένα. Κατά κάποιον τρόπο ενσαρκώνει και το πρότυπο που έχω εγώ από τη δική μου οικογένεια. Κάπως έτσι πρέπει να λειτούργησε υποσυνείδητα και καθοριστικά. Είναι μια τέτοια γυναίκα και χαίρομαι που είναι έτσι. Δεδομένου ότι είναι επώνυμο πρόσωπο, δύσκολα συναντάς τέτοιου είδους ανθρώπους που πέρα από την ιδιότητά τους έχουν σημείο αναφοράς την οικογένεια. Αυτό είναι απαραίτητο για μια σχέση τέτοιας συνθήκης».
Η Ζέτα Μακρυπούλια με την σειρά της μιλάει για την σχέση τους στο περιοδικό InStyle:
Ήταν ωραίο, αντρικό και, κυρίως, σπάνιο ένας διάσημος άντρας να ξεκαθαρίσει τι γίνεται στην προσωπική του ζωή και να μην το αφήσει στο χειρισμό της εξίσου διάσημης αγαπημένης του. «Κι εμένα μου άρεσε γιατί όντως είναι δουλειά του άντρα. Το έκανε και χάρηκα γιατί για μένα μια σχέση πρέπει να δηλώνεται από τον άντρα» λέει η Ζέτα ένα ηλιόλουστο μεσημέρι σε ένα καφέ στη Γλυφάδα. «Δεν είχα σκοπό να το κρατήσω κρυφό για πάντα βέβαια, αλλά ήθελα το χρόνο μου. Από τη στιγμή που έχω αρχίσει και ζω κανονικά τη σχέση μου και τη ζωή μου –γιατί παλιότερα τη ζούσα στο σπίτι– αισθάνομαι ότι έπρεπε κάποια στιγμή να βγει και προς τα έξω. Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει, αλλά τώρα πρέπει να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι και πάλι. Ωραία, είμαστε μαζί, όλα καλά, ευχαριστούμε πολύ».