Α. Παναγιωτοπούλου: Μας έχουν πάρει τη δουλειά οι πολιτικοί...

Η Άννα εκτός από το μεγάλο ταλέντο της που έχει φωτίσει μοναδικές στιγμές στο θέατρο, έχει παιδεία, ποιότητα και χιούμορ. Αγαπάει τη δουλειά της, πειραματίζεται και τολμάει καινούργια πράγματα. Όπως να ερμηνεύσει την ογδοντάχρονη κυρία που αλλάζει την ζωή ενός δεκαενιάχρονου στο έργο «ΧΑΡΟΛΝΤ ΚΑΙ ΜΩΝΤ» του Κόλιν Χίγκινς σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια . Μιλήσαμε λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα. «Είναι το αριστούργημα του Ζούλια» μου είπε ενθουσιασμένη από το αποτέλεσμα και την ανταπόκριση του κόσμου. Η συνεργασία της με τον Πέτρο Φιλιππίδη ήταν συγκλονιστική όπως εξομολογείται στο newsbomb.gr. «Με είχε σκηνοθετήσει στη «ΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ», είχαμε συνεργαστεί εξαιρετικά και ήταν μια κοινή επιθυμία να βρεθούμε μαζί στη σκηνή. Είναι πολύ σημαντικό να παίζεις με έναν ηθοποιό που τον θαυμάζεις πολύ. Ο Πέτρος είναι απίστευτα ταλαντούχο πλάσμα. Είναι εξαιρετικό πράγμα να συναλλάσσεις τον εαυτό σου με ένα τόσο μεγάλο ταλέντο. Εγώ πάνω στη σκηνή συγκινούμαι…»
Δεν δίνει συνεντεύξεις. Η εξαίρεση οφείλεται στην αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση και σε κάποιες σελίδες επιθεωρήσεων που μοιραστήκαμε στη δεκαετία του΄90. Τις μοιραστήκαμε με χιλιάδες κόσμο. Σήμερα πιστεύει πως υπάρχει πολύ υλικό για επιθεώρηση. «Επειδή πρακτικά φαΐ δεν υπάρχει, έχουμε πολύ φαΐ για επιθεώρηση. Είναι όλοι εξαιρετικά εκτεθειμένοι. Και ελπίζω ο Αντιπρόεδρος όταν λέει «όλοι μαζί» να εννοεί «όλους αυτούς», δηλαδή τον πολιτικό κόσμο και όχι «όλους εμάς». Μην τρελαθούμε και τελείως! Προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες αλλού, πράμα το οποίο κάνουν και μεταξύ τους»!
Πιστεύει ότι οι ειδήσεις είναι στημένες και δεν τις βλέπει. «Δεν θέλω να μπαίνω στο λούκι. Όλη η τηλεόραση έχει παραδοθεί στη τηλεθέαση. Δεν χρειάζεται να γράψεις πια την επιθεώρηση. Αρκεί να επισημάνεις μερικά πράγματα. Μας έχουν πάρει τη δουλειά. Δεν χρειάζεται πια να πας στο θέατρο. Γελάς και κλαις με αυτά που κάνουν».
Η κρίση κατά τη γνώμη της είναι πολυεπίπεδη και αφορά και την τέχνη. «Το 90% των θιάσων είναι τηλεοπτικοί! Και το χειρότερο είναι ότι πάει ο κόσμος να δει τηλεοπτικά πρόσωπα στο θέατρο. Δηλαδή το θέατρο είναι πια χωρισμένο ανάμεσα στα «τηλεοπτικά» και στα «κουλτουριάρικα» που είναι μια αθλιότητα που την βάφτισαν «κουλτούρα» και είναι ότι τους κατέβει στο κεφάλι…


newsbomb