Διονύσης Σαββόπουλος: "Ακούω Βέρτη και Κουρκούλη" ...

Βραδιές στο Ακροπολ, ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδά και γίνεται φωνή, σκέψεις, αισθήσεις, δεκαετίες τώρα. Μιλάει για την αριστερά, την αιώνια απορία του, την κάθε μέρα του, το που βρίσκονται «Του ’60 οι εκδρομείς», που τον οδήγησε λοιπόν εκείνο το φορτηγό όταν κατέβηκε απ’ τη Σαλονίκη και πως έγινε όλοι εμείς.

Του ’60 οι εκδρομείς έχουν γυρίσει σπίτια τους; Σε ποια θέση βρίσκονται τώρα και πώς κοιτούν τον κόσμο;
Η γενιά μου είναι αριστερής συμπεριφοράς και συντηρητικής ψυχοσύνθεσης. Αυτό μας ταλαιπώρησε. Καταφέραμε, όμως, να διατυπώσουμε με αρκετή σαφήνεια το ζητούμενο: την ελευθερία και τη λάμψη του ατόμου, που όμως ξέρει ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συλλογικότητα, χωρίς έγνοια κι αγάπη για την κοινωνία. Μετά σιγά σιγά βολευτήκαμε στον καναπέ με τηλεόραση και ένα μπλοκ επιταγών χωρίς αντίκρισμα. Σκέφτομαι τα παλιά σαν ένα φουσκωμένο ποτάμι που μετά ηρέμησε. Αλλά το σημάδι όπου ανεβήκαν τα νερά και φάγανε το βράχο μένει πάντα εκεί ψηλά να το βλέπουν τα παιδιά να αδράξουνε τη δική τους αφήγηση. Δεν ζούμε για τον εαυτό μας. Ζούμε για να τον μοιραστούμε με τους άλλους.

Κάποτε βροντοφωνάζαμε μαζί σας «ζήτω το ελληνικό τραγούδι». Τώρα έχετε ανθρώπους να συνομιλείτε μουσικά, υπάρχει συνέχεια μουσική και εξέλιξη; Τι ακούτε; Αφορίζετε μουσικά είδη που πρέπει να καούν στην πυρά, όπως το «σκυλάδικο» ή το λαϊκοπόπ; Το λεγόμενο έντεχνο στάθηκε στο ύψος του;
Το κορυφαίο κατόρθωμα του έντεχνου είναι ο Μεγάλος Ερωτικός του Μάνου Χατζιδάκι. Ακούω ενδιαφέροντα πράγματα κι απ’ τους νεότερους. Τον Μάλαμα, τον Περίδη, τον Αγγελάκα, τον Παυλίδη και άλλους. Εγώ ακούω πάντα τα ίδια: Σοφία Βέμπο, Στραβίνσκι, Τσιτσάνη, διάφορους. Αλλά και τα λεγόμενα σκυλάδικα και λαϊκοπόπ δεν είναι πάντα σκουπίδια. Μ’ αρέσουν πολύ ορισμένα του Βέρτη, του Κουρκούλη...


Κάποτε, σε μια συναυλία σας στο Ηρώδειο, μέσα από μια τούρτα εμφανίσατε την Καλομοίρα. Και βιάστηκαν οι περισπούδαστοι επιφανείς να πουν πως δεν έπρεπε, πως νομιμοποιούσατε το εμπορικό, το «φθηνό» μ’ αυτή την επιλογή. Σας ξαφνιάζει αυτό; Νιώσατε πως ίσως όλοι περιμένουμε από σας να είστε ένα πρότυπο-Σαββόπουλος, να ερμηνεύετε το ρόλο που σας αποδίδουμε;
Πολύ ωραίο ήταν το Καλομοιράκι. Έδωσε μια νότα στη συναυλία για τα γενέθλιά μου. Σιγά το θέμα πια.

Περισσότερα στο Down Town που κυκλοφορεί!