30 χρόνια από την τραγωδία στο Καραϊσκάκη ....

Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 1981, ώρα 20:50. Τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας διακόπτουν το πρόγραμμα και όλοι αναρωτιούνται τι να έχει συμβεί. Δεν είναι απόλυτο, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο. Στην ιστορία της τηλεόρασης, οι διακοπές προγράμματος στη συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι για καλό. Δυστυχώς, η αδηφάγα στατιστική δεν έκανε λάθος…

Η 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος του 1981, περιλαμβάνει το ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκη και οι ποδοσφαιρόφιλοι περιμένουν να θαυμάσουν τα μεγάλους άσους των δύο ομάδων. Σαργκάνης, Νοβοσέλατς, Νικολούδης, Αναστόπουλος, Οικονομόπουλος, Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς, Μαύρος, είναι μερικοί από τους λόγους που το Καραϊσκάκη έχει αρχίσει να δέχεται τον κόσμο από τις 12:00, ενώ η έναρξη του αγώνα είναι προγραμματισμένη για τις 15:15.

Εισιτήρια; Ούτε για δείγμα! Οι 35.450 που είχαν εξασφαλίσει το «μαγικό χαρτάκι», χιλιάδες ακόμη που είχαν εξασφαλίσει είσοδο με διάφορους τρόπους κι όσοι βρίσκονταν έξω από το γήπεδο Καραϊσκάκη, αδημονούσαν για το εναρκτήριο σφύριγμα του διαιτητή. Οι πιο άτυχοι είχαν στήσει το αυτί στο ραδιόφωνο, από όπου άκουγαν τα πρώτα νέα.

Το σκηνικό είναι ιδανικό για μια όμορφη ποδοσφαιρική ημέρα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και φαινόταν να έχει τις καλύτερες διαθέσεις για το ντέρμπι. Μεγάλη πλάνη. Ο αγώνας αρχίζει και ο Ολυμπιακός δείχνει να θέλει πολύ τη νίκη και καθώς περνάει ο χρόνος, οι «ερυθρόλευκοι» επιβάλλουν το ρυθμό τους και οδεύουν προς τη νίκη. Τα γκολ μπαίνουν το ένα μετά το άλλο, όπως και τα λεπτά κυλούν. Φαίνεται, βιαζόντουσαν η κάποια μοίρα τα έσπρωχνε όλο και πιο έντονα. Οι Γαλάκος (τρις), Κουσουλάκης, Ορφανός και Βαμβακούλας δίνουν απέραντη χαρά στους οπαδούς τους, «σκορπίζοντας» την ΑΕΚ με 6-0. Ο πίνακας του γηπέδου δείχνει 84’ στο τελευταίο γκολ του Ολυμπιακού με τον Νίκο Βαμβακούλα.

Η ώρα για τους πανηγυρισμούς πλησίασε, αλλά κάποιοι βιάζονται και θέλουν να τρέξουν στα είδωλά τους και ο κόσμος από την ΘΥΡΑ 7 προσπαθεί να μετακινηθεί προς τη ΘΥΡΑ 1. Το πλήθος παραληρεί. Συνθήματα θριάμβου ηχούν στο «Καραϊσκάκη», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Οι νικητές πρέπει να γίνουν ένα με το κοινό τους. Να πανηγυρίσουν όλοι μαζί αυτό το κατόρθωμα. Το πιο ζωντανό κομμάτι των φιλάθλων του Ολυμπιακού βρισκόταν στη Θύρα 7. Οι περισσότεροι έτρεξαν ώστε να φτάσουν στην Θύρα 1 και να αντικρίσουν από κοντά τους ήρωες ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού.

Κάπου εδώ πλέον, αρχίζει να διαδραματίζεται το χρονικό της τραγωδίας:
16:58 Ένας εκ των θεατών γλιστράει σε ένα μαξιλαράκι και κυλάει στα σκαλιά, φτάνοντας μπροστά από την πόρτα. Αυτή, κλειστή για μερικούς, μισόκλειστη για άλλους, εμπόδιζε την αποσυμφόρηση του χώρου. Κατεβαίνοντας οι φίλαθλοι, ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο, αφού δεν μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει μπροστά τους. Επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία. Οι πρώτοι προσπαθούσαν να φωνάξουν σε αυτούς που ακολουθούσαν κατά κύματα, αλλά μέσα στην απαράμιλλη χαρά κανείς δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα. Οι φίλαθλοι πέφτουν και καταπλακώνονται μεταξύ τους και η τραγωδία παίρνει σάρκα και οστά. Οι αστυνομικοί ξεριζώνουν την πόρτα για να βγουν όσοι μπορούν. Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, καθώς είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα θα ξεψυχήσει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε.
Το ρολόι…σταματάει, σταματάει χωρίς οίκτο για 21 ανθρώπους. Οι τραυματίες ακόμα περισσότεροι.

Το χρονικό που ακολουθεί είναι σχεδόν «προκαθορισμένο».
17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να «ξεριζώσουν» ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.
17:10 Επικρατεί πανδαιμόνιο. Ο κόσμος ουρλιάζει, αλλά οι φωνές μπερδεύονται με τα συνθήματα του θριάμβου. Μόλις έχει λήξει ο αγώνας κι έτσι ουδείς μέσα στο γήπεδο αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στη θύρα 7.
17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.
17:30 Άρχισαν να φτάνουν στο Τζάνειο νοσοκομείο οι πρώτοι τραυματίες. Ανάμεσά τους και οι πρώτοι νεκροί. Παράλληλα αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το νοσοκομείο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
18:20 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ.κ. Τσουκαντάς και Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών. Η προσέλευση του κόσμου μεγαλώνει και ασθενοφόρα συνεχίζουν να διακομίζουν τραυματίες.
18:30 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα.
18:50 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες και ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
19:15 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών.
19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών, ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία.
19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
19:45 Χρειάζεται να «αποκλείσουν» το Τζάνειο, δυνάμεις των ΜΑΤ, προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.
20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχος. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι… Ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 21…
20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην ΘΥΡΑ 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος.
20:30 Στο Τζάνειο φτάνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης ενώ σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.
20:50 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα, σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.
21:00 Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.
21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζουν την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Ο κόσμος πιέζει για ενημέρωση.
22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία…

Η λίστα της τραγωδίας αναγράφει 21 ονόματα. Τα ονόματα των 21 νεκρών:

1. Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών),
2. Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών),
3. Ηλίας Παναγούλης (17 ετών),
4. Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ),
5. Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών),
6. Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών),
7. Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών),
8. Νίκος Φίλος (19 ετών),
9. Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών),
10. Βασίλης Μάχας (20 ετών),
11. Ευστράτιος Πούπος (20 ετών),
12. Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών),
13. Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών),
14. Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών),
15. Κώστας Καρανικόλας (26 ετών),
16. Μιχάλης Μάρκου (27 ετών),
17. Κώστας Μπίλας (28 ετών),
18. Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών),
19. Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών),
20. Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών),
21. Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών).

Μία από τις μεγαλύτερες νίκες του Ολυμπιακού συνδυάζεται με την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας. Το 6-0 ίσως και να μην το θυμάται κανείς… Τα 21 θύματα όμως έχουν μείνει για πάντα χαραγμένα στις μνήμες των φίλων του Ολυμπιακού. Από τότε το σύνθημα «Αδέλφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε» δονεί το Καραϊσκάκη.
Μόλις το ημερολόγιο δείξει 8 Φεβρουαρίου, τα ρολόγια σταματάνε και ο χρόνος γυρίζει πίσω, σε εκείνο το θλιμμένο απόγευμα της Κυριακής, όπου 21 άτομα έχασαν τη ζωή τους για τη μεγάλη τους αγάπη: τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, αυτοί που προκάλεσαν αυτή την τραγωδία δεν βρέθηκαν ακόμη και φυσικά παραμένουν ατιμώρητοι…
Η μνήμη των 21 νεκρών τιμάται κάθε χρόνο, στις 8 Φεβρουαρίου, όχι μόνο από συγγενείς αλλά και από φιλάθλους, παίκτες τεχνική ηγεσία και παράγοντες του Ολυμπιακού. Κάθε χρόνο στις 8 Φεβρουαρίου οι σημαίες του Ολυμπιακού κυματίζουν μεσίστιες στο Καραϊσκάκη και τελείται επιμνημόσυνη δέηση έξω από τη Θύρα 7, ενώ γίνεται προσκλητήριο νεκρών με τα ονόματά των αδικοχαμένων παιδιών και τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν «παρών»…

Μάλιστα στον αγώνα με τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, οι οπαδοί των δύο ομάδων, προέβησαν σε ανάρτηση πανό με αμοιβαία συνθήματα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν αναρτήσει πανό που έγραφε για τα 96 θύματα στο Χίλσμπορο (15/4/1989), συνδέοντας τη «μαύρη μέρα» των Άγγλων με τους νεκρούς της Θύρας 7 (8/2/1981): «Δεν σας ξεχνάμε ποτέ, 96+21». Από την πλευρά τους, οι οπαδοί της Λίβερπουλ είχαν αναρτήσει πανό για τα αδικοχαμένα παιδιά της Θύρας 7: «H Λίβερπουλ θυμάται τους 21 φίλους της Θύρας 7».

Από το 2002 η επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιείται πίσω από το Καραϊσκάκη, στην «Πλατεία Θυμάτων Θύρας 7», όπου γίνεται και κατάθεση στεφάνων στο «Μνημείο θυμάτων της Θύρας 7».

Ο επίσημος Ολυμπιακός ζητάει εδώ και χρόνια να τιμωρούνται οι ομάδες που οι οπαδοί τους αναφέρονται με υβριστικά συνθήματα σε αυτά τα παιδιά, αλλά δεν το έχει πετύχει…

Ό,τι και κι αν γραφτεί και από οποιονδήποτε, ποτέ δε θα έχει το ρεαλισμό και το «άγγιγμα» των λόγων από αυτούς που βρέθηκαν σε αυτό το μοιραίο χτύπημα της μοίρας και πόσο μάλλον εκείνων που είδαν το…τέλος, αλλά δεν έφτασαν σε αυτό, που είδαν το ρολόι σταματάει στις 16:58, αλλά το «ξανακούρδισαν» και συνέχισαν…
Ο Ηλίας Λύτρας, ήταν τότε 18 χρόνων και από τους πρώτους που έπεσαν και είδαν την πόρτα κλειστή. Τι θυμάται; Πράγματα που μάλλον θα ήθελε να ξεχάσει η ακόμα καλύτερα, αν μπορούσε να αποτρέψει: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις…, δέκα…, εκατό…»

Pare-dose