Θ. Αθερίδης: “Να βάλουν τα χρυσά κουτάλια τους στον...”

Ήταν μια μέρα που ψιλοχιόνιζε στην Αθήνα. Τον συνέλαβα στο αυτοκίνητο κάπου στο κέντρο. Ήταν κουρασμένος και ευχαριστημένος γιατί το νέο του έργο έσκισε στην πρεμιέρα. Στο τέλος της παράστασης, του έφυγε το άγχος που είχε από τις 3 Μαΐου όταν άρχισε να γράφει. «Κάθε φορά περιμένεις να δεις αν πέτυχε αυτό που έχεις στο μυαλό σου και αν τα αστεία λειτουργούν με τον κόσμο» μου λέει με ανακούφιση «όλα πήγαν καλά. Το στόρι τους ταξιδεύει. Στη διάρκεια θα φανεί τι γεύση αφήνει».
Ο Θοδωρής έχει πάντα πρωτότυπες ιδέες στα έργα του. Πάντα μας αιφνιδιάζει. ΤΥΦΛΟΣΟΥΡΤΗΣ λέγεται το τελευταίο κι έχει να κάνει με ένα σκύλο που αναλαμβάνει να οδηγήσει μια τυφλή ζαχαροπλάστισσα! «Σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης», μου εξηγεί, «το έργο έχει να κάνει με την έτοιμη συνταγή. Την έτοιμη συνταγή να γράψεις, να ζήσεις, να καταναλώσεις, να σκεφτείς, να σπουδάσεις. Το αυτονόητο δηλαδή. Αυτό που μας έλεγε ο Μπρέχτ να μη θεωρούμε τίποτα αυτονόητο, να ψάχνουμε πίσω από το αυτονόητο».
Ξεκίνησε την πορεία του ως συγγραφέας - ηθοποιός στους Άγαμους Θύτες κι έτσι πάντα όταν γράφει έχει στο μυαλό του ένα συγκεκριμένο πρόσωπο στη σκηνή. «Πρώτα φτιάχνω θίασο. Σ΄ αυτό το έργο ήθελα να συνεργαστώ με την Σοφία Φιλιππίδου. Να την βάλω στο παιχνίδι. Με το που της είπα την ιδέα δέχτηκε αμέσως! Αυτό είναι κόμικ μου λέει».
Ανήσυχος και δημιουργικός έκανε και τη μουσική επιμέλεια του έργου φυσικά αναζητώντας ιδέες και υλικό από το διαδίκτυο «το internet βοηθάει. Αυξάνει τις πληροφορίες αλλά για την ουσία δεν κάνει τίποτα. Μένει στην επιφάνεια αλλά το βάθος είναι που βοηθάει τον άνθρωπο να κρίνει. Το διαδίκτυο μεγεθύνει το πρόβλημα της έλλειψης παιδείας. Για έναν επαγγελματία είναι χρήσιμο, για ένα παιδί είναι το λυσάρι. Δεν θα το αφήσει ποτέ να λύσει μια άσκηση μόνο του. Αυτή είναι η παγίδα. Δεν το αφορίζουμε βέβαια».
Πιστεύει ότι για να γίνουν καλά πράγματα στο θέαμα χρειάζονται λεφτά. Αφού δεν υπάρχουν λεφτά, τα προγράμματα θα είναι αυτού του επιπέδου. «Την κρίση θα την περάσουμε σε όλα τα επίπεδα. Θα γυρίσουμε 30 χρόνια πίσω! Τότε που το ψυγείο μας είχε μόνο τα απαραίτητα. Θα ξανάρθουν φράσεις όπως «το καλό το παντελόνι» και τα «καλά παπούτσια». Ξέρεις τα παλιά τα σπίτια δεν είχαν πολλές ντουλάπες. Μία είχαν για όλη την οικογένεια. Τώρα έχουμε πολλές ντουλάπες. Ε! αυτά θα τα ξεχάσουμε .
Παρ΄όλα αυτά ο Θοδωρής είναι αισιόδοξος. «Δεν θεωρώ ότι η φτώχεια είναι και δυστυχία. Έχει και την καλή πλευρά. Να αφήσουμε την πόζα και τον εγωισμό. Ένα κακό που είναι για όλους δεν είναι και τόσο κακό. Το κακό είναι η μοναξιά και ο προσωπικός αφανισμός! Αν φτωχύνουμε όλοι ας αφήσουμε τους πλούσιους να χαίρονται τα πλούτη τους! Ας τους αφήσουμε να τρώνε με τα χρυσά τους κουτάλια. Και να μη σου πω που να τα βάλουνε τα χρυσά τους τα κουτάλια! Το θέμα είναι πως πολλοί άνθρωποι που δεν ήταν πλούσιοι τρέχανε στους ψυχολόγους γιατί είχανε μέσα τους μια τρύπα που δεν ήξεραν πώς άνοιξε και πώς θα κλείσει. Τρέχανε για το παντεσπάνι τους και γίνανε δούλοι του! Θα σου πω και κάτι για να μη λέει ο κόσμος πως μιλάει ο Αθερίδης που βγάζει του κόσμου τα λεφτά. Είχα την τύχη επαγγελματικά κάποια στιγμή να κατοχυρώσω κάποιες υψηλές αμοιβές. Δεν έγινα πλούσιος. Ήθελα κι εγώ να πάρω ένα ακριβό αυτοκίνητο. Με το που τόκανα το γινάτι μου τέλος ! Κατάλαβα πως η ουσία είναι αλλού. Τώρα και με ένα μικρό μηχανάκι είμαι ικανοποιημένος. Η ουσία είναι στη χαρά της επαφής με τους ανθρώπους. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά. Δεν πάω να καθαγιάσω τη φτώχεια που έρχεται. Αλλά το βλέμμα μας τώρα πρέπει να σηκωθεί ψηλά. Να δούμε την ουσία των πραγμάτων».
Πηγή: www.newsbomb.gr