Ευθύμης Φούντας: " Ενα αγρίμι δεν το φυλακίζεις"...

Ο Γιώργος Φούντας, από τους τελευταίους της γενιάς των μεγάλων που σημάδεψαν μία ολόκληρη εποχή, έφυγε σε ηλικία 88 χρόνων. Ο χαμός του, εκτός από θλίψη, άφησε μελαγχολία στον καλλιτεχνικό χώρο. Και πένθος βαρύ για δύο οικογένειες. Τη σύζυγό του Χρυσούλα Ζώκα και τον γιο τους Πάνο, αλλά και τα δύο παιδιά του, τον Ευθύμη και την Αγγελική, τα οποία απέκτησε ο ηθοποιός από τον πρώτο του γάμο, καθώς επίσης και τα πέντε εγγόνια του.

«Οταν φυλακίζουν ένα αγρίμι σαν τον πατέρα μου, το οδηγούν πιο γρήγορα στον θάνατο. Τώρα, ευτυχώς, είναι ελεύθερος εκεί ψηλά και μας βλέπει. Ενα αγρίμι δεν το φυλακίζεις, γιατί έτσι το στέλνεις κατευθείαν στον τάφο. Οταν, πάλι, δεν επιτρέπεις σε έναν άνθρωπο να δει τα δισέγγονά του, δεν νομίζω ότι το κάνεις από καλοσύνη». Το μεγάλο παράπονο του Ευθύμη Φούντα. Του μεγαλύτερου γιου του Γιώργου Φούντα από τον πρώτο γάμο του ηθοποιού, που κρύβει στην καρδιά του λύπη και αβάσταχτο πόνο.

Ο ίδιος και η αδελφή του, η Αγγελική, δεν πρόλαβαν να δουν τον πατέρα τους όσο βρισκόταν στη ζωή. Τον αποχαιρέτησαν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο στο Α’ Νεκροταφείο την ημέρα που ο μεγάλος πρωταγωνιστής ταξίδεψε για τη γειτονιά των αγγέλων.

Ο Ευθύμης Φούντας, δημοτικός υπάλληλος, σε μια εξομολόγηση καρδιάς μιλάει για τον πατέρα του. Για τον «ασυμβίβαστο και περήφανο άνθρωπο», έτσι όπως τον θυμάται από τα παιδικά του χρόνια και έτσι όπως τον έζησε στη συνέχεια. Και καταγγέλλει ότι η δεύτερη σύζυγός του, με την οποία ο ηθοποιός έζησε πενήντα ολόκληρα χρόνια, «τον κρατούσε μακριά από τα παιδιά του».

Οι εικόνες της χαράς κοντά στον πατέρα μύθο του θεάτρου έχουν φωλιάσει στην καρδιά του και εκεί καλά κρυμμένες θα μείνουν για πάντα. «Τότε δεν υπήρχε η τηλεόραση και οι ηθοποιοί ήταν οι σταρ της εποχής. Ο κόσμος τούς αγαπούσε πολύ. Εισπράττααμε κι εμείς, θυμάμαι, κάτι από την αίγλη τους. Στο σχολείο, στη γειτονιά όπου παίζαμε, στον δρόμο ακούγαμε που μας έλεγαν “είσαι το παιδί του Φούντα”. Καμαρώναμε».

Ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια… «Οταν χώρισαν οι γονείς μας, εγώ ήμουν δέκα χρόνων και η αδελφή μου στα δώδεκα. Η μητέρα μας ήταν μοδίστρα και τράβηξε πολλά για να μας αναστήσει. Και μάλιστα χωρίς να μας λείψει τίποτα. Με τα καλά μας τα σχολεία, το πιάνο για την αδελφή μου, και εκείνη την εποχή! Εάν δεν είχαμε την κυρά-Λένη δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Γι’ αυτό κι εμείς όλοι την προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού και την αγαπάμε. Και ο πατέρας μας ενδιαφερόταν για εμάς. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία, ήμασταν αγαπημένοι».

Ο κ. Φούντας δεν μπορεί να εξηγήσει τι μεσολάβησε και η καινούργια οικογένεια που δημιούργησε ο πατέρας του τους κράτησε μακριά του, όπως λέει. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς άλλαξε τη συμπεριφορά της απέναντί μας η κυρία Ζώκα! Αυτή η γυναίκα με την οποία παίζαμε τάβλι μαζί, ξαφνικά να με θεωρεί σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της. Να μας απαγορεύει να βλέπουμε τον άνθρωπο που μας γέννησε. Θυμάμαι στον γάμο του μικρού αδελφού μου, του Πάνου, του γιου της, στεκόμασταν όλοι μαζί και όταν μας πήρε είδηση, μας είπε “σταθείτε να σας φωτογραφίσω. Και να είστε πάντα έτσι ενωμένοι, σε όλη σας τη ζωή”. Τι έγινε μετά και δεν μου επέτρεπε να δω τον πατέρα μου; Δεν είχα μιλήσει μαζί του, κατ’ ιδίαν, από το 2005. Πέρυσι η αδελφή μου δεν άντεξε και πήγε ανήμερα της γιορτής του να του ευχηθεί χρόνια πολλά. Δεν της επέτρεψε όμως η κυρία Ζώκα. Η αδελφή μου τον λάτρευε τον πατέρα μου και αυτές τις ημέρες είναι μαυρισμένη η ψυχή της».


Τα ερωτήματα που τον βασανίζουν

«Θα σας πω κάτι που με πλήγωσε πολύ. Ο εγγονός μου ο Πλάτων, που είναι πεντέμισι χρόνων, όταν είδε στην τηλεόραση την κηδεία του πατέρα μου, με ρώτησε “εγώ γιατί δεν πρόλαβα να δω τον παππού;” Με λάβωσε. Τι πιο μεγάλη μαχαιριά από αυτή!» εξομολογείται στην «Espresso της Κυριακής» o Ευθύμης Φούντας και συμπληρώνει: «Είχε τρία δισέγγονα. Τον Πλάτωνα και τον Θύμιο, τα εγγόνια μου, και την αβάπτιστη μικρούλα, που είναι η εγγονή της αδελφής μου. Ο πατέρας μου δεν τα είδε ποτέ αυτά τα παιδιά».

Ο Ευθύμης Φούντας αισθάνεται υπερήφανος για τον πατέρα του: «Σαφώς και είμαι υπερήφανος για το διάστημα που ήταν “ελεύθερος” και ήταν ο Γιώργος Φούντας που ζήσαμε όλοι».

Η μητέρα του, η κυρία Ελένη, υπήρξε μία από τις πιο όμορφες γυναίκες στο Πασαλιμάνι. Ο Γιώργος Φούντας την ερωτεύτηκε από την πρώτη ματιά. «Μοδιστρούλα, θα σου τον κλέψω» της έλεγε αστειευόμενη η Μελίνα Μερκούρη. Η κυρία Ελένη αγκάλιασε τα δύο παιδιά της, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα τους και πρώην συζύγου της και τους είπε: «Γιε μου και κόρη μου, σας λυπάμαι που τα τραβάτε όλα αυτά». Και προσθέτει ο Ευθύμης Φούντας: «Πριν πάμε στην κηδεία, γύρισε και μου είπε “μη γυρίσει, παιδί μου, κανένας εκεί και σε ρωτήσει είσαι εσύ ο γιος του Φούντα;"»

Ο ίδιος, εκπροσωπώντας και την αδελφή του, διευκρινίζει: «Εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα. Η οικογένειά μου δεν έχει καμία ανάγκη, ούτε ο πατέρας μου ήταν επαίτης και ζητούσε την τιμητική σύνταξη, όπως ακούστηκε, για να ζήσει. Είχε τη δύναμη, δόξα τω Θεώ, να δημιουργήσει. Το ίδιο και τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Εχουμε μία θέση στην κοινωνία, μας αγαπούν και μας εκτιμούν όλοι.

Η αδελφή μου η Αγγελική απέκτησε τρεις γιους, τον Ηλία, τον Γιώργο και τον Λευτέρη, όλοι επιστήμονες με καλές θέσεις. Εγώ έχω δύο κόρες, την Ελένη και τη Γεωργία. Και οι δύο έχουμε δώσει το όνομα του πατέρα μας στα παιδιά μας, γεγονός που δείχνει τις καλές σχέσεις που είχαμε μαζί του στο παρελθόν. Μας απέκλεισαν να βλέπουμε τον πατέρα μας από τότε που γεννήθηκαν τα τρία δισέγγονά του».

Ο γιος του πρωταγωνιστή ερευνά και αναζητεί την αλήθεια. «Πήγα στο "Μεντιτερανέο" και ζήτησα τον φάκελο του πατέρα μου. Να δω τι ακριβώς είχε, γιατί, όταν έχει ένας άνθρωπος “βαριάς μορφής Αλτσχάιμερ”, όπως είπε η σύζυγός του, έπρεπε να βρίσκεται και να υπάρχει μέσα στον κόσμο και όχι να ζει στην απομόνωση, όπως ζούσε ο πατέρας μου. Δεν μας είπαν καν ότι τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Ενα τέταρτο μετά που ξεψύχησε ο πατέρας μου με πήρε ο αδελφός μου και μου είπε “αδελφούλη μου, έφυγε”. Τον είδα και τον φίλησα στο νεκροταφείο. Δυστυχώς. Ισως να φοβούνται ότι εμείς θέλαμε κάτι. Μας γνωρίζουν όλοι στον Πειραιά, δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι».

Τι είναι εκείνο που θαύμαζε στον ηθοποιό; «Το ότι έσπασε τοίχους και τους γκρέμιζε. Φτερούγιζε η καρδούλα του. Ηταν αγρίμι ο πατέρας μου. Και τα αγρίμια είναι ευαίσθητα, γυρνούν πάντα για να δουν τι έχουν αφήσει πίσω τους, τι έχουν δημιουργήσει. Ο πατέρας μου ήταν ασυμβίβαστος άνθρωπος, δεν ήθελε δεσμεύσεις».

espresso