Όχι στον διαχωρισμό στον αθλητισμό ΑΜΕΑ...

Η πρόεδρος των αθλητών με αμαξίδιο, Σοφία Στρατουδάκη μίλησε στον Sentra 103, 3 για το φάιναλ φορ του μπάσκετ με αμαξίδιο αλλά και για το πώς θα υποδεχτεί την διοργάνωση η πόλη της Πάτρας.
Για το φάιναλ φορ μπάσκετ με αμαξίδιο:

«Οι αγώνες θα διεξαχθούν το Σαββατοκύριακο στο κλειστό των Ροΐτικων. Από την Αθήνα έχουν έρθει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας κ. Κούζας και ο κ. Κοβελίδης, ενώ θα παρευρεθούν και κάποιοι αθλητές της πόλης, ο Νίκος ο Αργυρόπουλος και οι προπονητές του Απόλλωνα, Νίκος Βετούλας και της Ολυμπιάδας Τάκης Καλατζής.

Μας βοηθούν και αυτοί να εντάξουμε το μπάσκετ με αμαξίδιο στον ?κανονικό? αθλητισμό. Στο φάιναλ φορ συμμετέχουμε εμείς ως διοργανωτές, η Ρόδος, η Λάρισα ο ΠΑΣΚΑ. Είναι πολύ δυνατές ομάδες και πολύπειρες, εμείς ουσιαστικά κλείνουμε την πρώτη χρόνια και το ότι αναλάβαμε τη διοργάνωση του Κυπέλλου είναι μεγάλη τιμή.

Εχει αναγνωριστεί η προσπάθεια μας, αλλά όταν πραγματικά κάποιος νοιάζεται μπορεί να κάνει θαύματα. Θεωρώ ότι ο αθλητισμός ΑΜΕΑ είναι δείγμα πολιτισμού γιατί εντάσσουμε συνανθρώπους μας, που έχουν απόκλιση από την αρτιμέλεια στον κοινωνικό ιστό και τους έχουμε ως ίσους. Δεν πρέπει να γίνεται διαχωρισμός.

Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε και όχι να λυπόμαστε τους ανθρώπους που έχουν κάποια αναπηρία. Πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη προβολή και όχι να περνάει στο … ντούκου».

Για το πως έχει υποδεχτεί η πόλη τη διοργάνωση:

«Ολοι βοηθούν, όσο μπορεί ο καθένας. Δεν μπορούμε να πιέσουμε ή να απαιτήσουμε. Ο αθλητισμός ΑΜΕΑ και το μπάσκετ με αμαξίδιο είναι κάτι καινούργιο και για την πόλη, προσπαθούμε να το κάνουμε γνωστό και να το θεωρούν ως δεδομένο, όπως τις ομάδες των αρτιμελών.

Κάποιοι άλλοι που απλά το ακούνε τους κάνει εντύπωση γιατί δεν το έχουν ξαναδεί και θα παρευρεθούν για να δουν τι είναι τι μπάσκετ με αμαξίδιο, γιατί έχει μεγάλη διαφορά να το φαντάζεσαι από το να παρακολουθείς έναν αγώνα μπάσκετ με καρότσι.

Γιατί χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια από τους αθλητές εφόσον παίζουν σε καροτσάκι στις ίδιες διαστάσεις η κίνηση γίνεται από τα χέρια με τον κορμό χωρίς να συμμετέχουν τα πόδια. Θεωρώ ότι θα πάμε καλά. Ελπίζω να είναι η αρχή.

Δεν θ’ αλλάξει η στάση της κοινωνίας από ένα φάιναλ φορ, αλλά ένα λιθαράκι ο καθένας μπορεί να βάλει. Για μας είναι σημαντικό άνθρωποι που είναι στο σπίτι τους με αναπηρία να το ακούσουν και να δουν ότι η ζωή είναι έξω. Η ζωή δεν τελειώνει με μια αναπηρία, η ζωή είναι πιο δυνατή από αυτή».

sentragoal