34 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ...

2 Μαΐου 1976. Ένα κίνημα που αρνιέται τον παθητικό ρόλο αποδοχής ρύθμισης της τύχης του από τους άλλους γεννιέται. Μια κοινωνική ομάδα, που κοινό της χαρακτηριστικό είναι η ιδιαιτερότητα της τυφλότητας, αρνιέται το πολυτελέστατο δικαίωμα σε κάποιους να αποφασίζουν για αυτήν χωρίς αυτήν. Νέοι τυφλοί εκείνης της εποχής, συγκλονίζονται από το σύνθημα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, το οποίο μετατρέπουν και προσαρμόζουν στις δικές τους ανάγκες, “Ψωμί, Παιδεία και όχι Επαιτεία”.

Η υπεράσπιση της μοναδικότητας, που αποτελεί ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην ζωή του ανθρώπου, είναι η κινητήρια δύναμη που ισοπεδώνει τους φραγμούς των κοινωνικών προκαταλήψεων που τους αγκυροβολούσαν και απελευθερώνει δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις χρήσιμες για τον εαυτό τους και την κοινωνία. Είναι ένα πραγματικό κινηματικό κίνημα που μπολιάζει όλους τους κατατρεγμένους, τους περιθωριοποιημένους και τους εγκαταλελειμμένους, τους αφυπνίζει, τους κινηματοποιεί και τους μετατρέπει σε ένα οδοστρωτήρα συντριβής των κοινωνικών κατασκευών. Σήμερα και πάλι, ο ιός της νέας φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού δεν είναι προ των πυλών, αποσταθεροποιεί τα κοινωνικά δικαιώματα και υπονομεύει την αξιοπρέπεια όλων εκείνων που απειλεί. Σήμερα, απαιτείται από όλους εκείνους που απειλούνται να βρεθούν έξω από τα λεγόμενα φυσιολογικά τείχη της κοινωνίας, να συγκροτήσουν ένα συντεταγμένο συλλογικό “εγώ” που δεν θα επαιτεί, αλλά θα απαιτεί και θα διεκδικεί. Το αναπότρεπτο τέλος της ζωής δεν είναι ο θάνατος αλλά η παραίτηση. Αντίσταση σε κάθε μορφή παραίτησης!



(ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ)