Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΓΥΜΝΗ....

Ένα iPhone. Ένα πορτοφόλι χωρίς λεφτά. Χαρτάκια, post-it, κάνα δυο καλλυντικά πρώτης ανάγκης. Το «Περί Έρωτος και Άλλων Δαιμονίων» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, με σελιδοδείκτη στη μέση του. Κι αυτό είναι η τσάντα ενός μοντέλου 19 ετών που φτάνει στο στούντιο για μια σέξι φωτογράφιση. «Υπερβολικά σέξι», μάλιστα, όπως θα πει η ίδια μόλις σταματήσει να βασανίζει το φακό, ποζάροντας όλο και πιο σαδιστικά προκλητική.

Εάν την πιστέψεις, η σχιζοφρένεια πηγαίνει πολύ πέρα από το περιεχόμενο της τσάντας της σε σχέση με την εμφάνιση και την ηλικία της: Η Χριστίνα Στεφανίδη δεν είναι αυτό που νομίζεις. Κι επειδή τόλμησες να νομίζεις αυτό που νομίζεις κρίνοντας από τις φωτογραφίες της, το «Όλα» και το gossip για το τι κάνει και με ποιον βγαίνει, θα τιμωρηθείς. Ό,τι μπορεί ένας άντρας να φοβηθεί σε ένα θηλυκό η Χριστίνα δείχνει να το έχει, με πιο τρομοκρατικό όπλο -εκτός από τα προφανή- το μυαλό της. «Δεν υπάρχει στόχος στο να είσαι too sexy όταν φωτογραφίζεσαι. Το κάνω γιατί μπορώ. Έχω πάρει απόφαση από τα 16 μου τι θέλω να κάνω, κι αυτό είναι να φύγω για σπουδές στην Αμερική. Παράλληλα, κάνω τη δουλειά του μοντέλου και νομίζω ότι την κάνω καλά ως τα 19 μου που είμαι σήμερα. Δεν με νοιάζει καθόλου πού θα με οδηγήσει, δεν ψωνίζομαι ούτε καβαλάω καλάμια».

Ναι, εντάξει τώρα, «σπουδές στην Αμερική» τάχα μου, ενώ πριν φτάσει 20 χρονών θα έχει ήδη περίπου μια πενταετία στο μόντελινγκ και την τηλεόραση. «Δυστυχώς ή ευτυχώς η οικογένειά μου δεν έχει τα χρήματα που χρειάζομαι για να σπουδάσω στο εξωτερικό. Κάνω λοιπόν μόντελινγκ γι’ αυτό. Μια καριέρα στην τηλεόραση δεν με αφορά, αυτό που πραγματικά θέλω είναι να με δεχτούν σε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο, ιδανικά στο UCLA, στο Λος Άντζελες. Θέλω να σπουδάσω Πολιτικές Επιστήμες, με ειδίκευση στη Διπλωματία».

Η Χριστίνα λοιπόν στρώνει το δρόμο της για μια καριέρα διπλωματικού υπαλλήλου με εκρηκτικά hot φωτογραφίσεις. Κι όταν μετά από μερικά χρόνια κάποιος την αναγνωρίσει πίσω από τα υπηρεσιακά ταγεράκια και την πανοπλία της ευσυνείδητης ακολούθου στο ελληνικό προξενείο, π.χ., της Τυνησίας, εκείνη δεν θα δώσει σημασία: «Το εάν είμαι διπλωματική υπάλληλος και κάποιος θυμηθεί ότι έχω κάνει σέξι φωτογραφίσεις, ποσώς με ενδιαφέρει. Αυτό λέγεται μικρότητα» λέει κοφτά η Χριστίνα. Ο κόσμος είναι μικρός, ούτως ή άλλως, πόσω μάλλον όταν θέλεις να ξεφύγεις από μια συγκεκριμένη γωνιά του: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Πετράλωνα, εκεί ζω ακόμη, με τους γονείς μου, και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, τιμή μου και καμάρι μου. Όμως τι μπορείς να κάνεις για το μέλλον σου μεγαλώνοντας σε μια λαϊκή περιοχή; Να παραμείνεις εκεί, ας πούμε. Και γιατί όχι, αλλά εγώ νιώθω καλά που μπορώ να πάω στο Παρίσι και να συνεννοηθώ άριστα στα γαλλικά. Νιώθω καλά που σε μια συζήτηση για μουσική μπορώ να πω κάτι για ένα κομμάτι του Βιβάλντι».


Περισσότερα στο Esquire που κυκλοφορεί.