ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΦΛΟΡΙΝΤΑ ΤΩΝ Η.Π.Α.....

Εκεί που τελειώνει η Φλόριντα αρχίζει το Αιγαίο πέλαγος. Αυτή θα μπορούσε να ήταν η πρώτη εντύπωση ενός επισκέπτη στο Ταρπον Σπρινγς, την παραθαλάσσια πόλη δυτικά της Τάμπα που αποτελεί την βασική πηγή αλιείας θαλάσσιου σπόγγου στις Η.Π.Α. αλλά και το Epiphany City (πόλη των Θεοφανίων) όπως είναι γνωστή στους περισσότερους Αμερικανούς. Στη συγκεκριμένη πολιτεία υπάρχει μια τεράστια ελληνική κοινότητα πασίγνωστη σε όλη την Αμερική, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστή στην Ελλάδα. Σε κάθε Θεοφάνια συγκεντρώνονται χιλιάδες κόσμου αλλά και δεκάδες τηλεοπτικά δίκτυα με σκοπό να παρακολουθήσουν το ρίξιμο του σταυρού στη Θάλασσα.
Στην πόλη επίσης καταφτάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος που χοροστατεί στη λειτουργία αλλά και ρίχνει το σταυρό στη Θάλασσα. Το θέαμα είναι μοναδικό για τις Η.Π.Α και για αυτό άλλωστε μεταδίδεται από τα μεγαλύτερα αμερικανικά δίκτυα.
Όπως πέρυσι έτσι και φέτος οι εκδηλώσεις διήρκεσαν από τις 5 μέχρι και τις 7 Ιανουαρίου με την κορύφωσή τους την ημέρα των Θεοφανίων. Ο καιρός βοήθησε και έτσι πολλοί νεαροί έπεσαν στα όχι και τόσο κρύα νερά του κόλπου του Μεξικό για τον πολυπόθητο σταυρό.
Για πολλά παιδιά τις περιοχής το να πιάσουν το σταυρό αποτελεί όνειρο ζωής και για αυτό προπονούνται από μικρά. Εξάλλου σε μία παραδοσιακά περιοχή Ελλήνων θαλασσινών αυτό δεν φαντάζει παράξενο.

Η Πόλη
Στη Dodecanese και την Athens boulevard (κεντρικές οδούς της πόλης) όλα θυμίζουν Μύκονο. Η κυκλαδική αρχιτεκτονική της πόλης, τα μαγαζάκια με τα τουριστικά είδη, οι δεκάδες ελληνικές ταβέρνες που διαφημίζουν σε αγγλικά και ελληνικά τα φαγητά τους, αλλά και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση του τόπου και να αμφιβάλεις για το αν η ήπειρος που βρίσκεσαι είναι η Αμερική. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης του Ταρπον Σπρινγκς αποτελείται από Ελληνες. Οι πρώτοι έφτασαν μόλις πληροφορήθηκαν ότι η θάλασσα της περιοχής είναι γεμάτη σφουγγάρια, αφήνοντας πίσω τους τη δύσκολη καθημερινότητα στα νησιά τους και αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στα ξένα. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν τις ρίζες τους στα Δωδεκάνησα, κυρίως την Κάλυμνο, αλλά και σε νησιά του Αργοσαρωνικού όπως η Αίγινα, η Ύδρα, οι Σπέτσες κ.α.
Οι απόψεις σχετικά με το ποιος έφτασε πρώτος στο Ταρπον Σπρινγκς είναι πολλές. Η επικρατέστερη είναι ότι ο κ. Κόκορης, από το Λεωνίδιο Κυνουρίας έφτασε πρώτος στην περιοχή το 1905 και δούλεψε σε ένα αμερικάνικο πλοιάριο σαν σφουγγαράς.

Τότε ελάχιστοι αυτόχθονες ενδιαφέρονταν για τη σπογγαλιεία αλλά ο κ. Κόκορης άλλαξε τα πράγματα. Αφού διαπίστωσε ότι η περιοχή διέθετε τόνους σφουγγαριών προσκάλεσε τον αδερφό του από την Ελλάδα ο οποίος κατέφτασε στην περιοχή μαζί με τρεις έμπειρους σφουγγαράδες. Αγόρασαν το πρώτο τους καΐκι, το ‘Ελπίς’, και ξεκίνησαν την αλιεία σφουγγαριών με σκάφανδρα μεταφέροντας τις τεχνικές τις πατρίδας στον κόλπο του Μεξικό. Η επιχείρηση των αδερφών Κόκορη πήγε πολύ καλά και αυτό άρχισε να γίνεται γνωστό και στους σφουγγαράδες τις Ελλάδας. Το 1907, περίπου 2 χρόνια μετά τον κ. Κόκορη, στην περιοχή είχαν μεταναστεύσει 1000 Έλληνες σφουγγαράδες και στο λιμάνι υπήρχαν εκατοντάδες ελληνικά καΐκια. Τον ίδιο χρόνο ιδρύεται και η ελληνική κοινότητα του Αγίου Νικολάου. Ήταν τότε που και οι ντόπιοι άρχισαν να μιλούν ελληνικά και να ακολουθούν τα νησιώτικα ήθη και έθιμα προσπαθώντας να μην περιθωριοποιηθούν από την ελληνική-πλέον-κοινωνία του Τάρπον Σπρινγκς. Η πόλη που το 1922 επισκέφθηκε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί χιλιάδες τουρίστες, ενώ αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς των φοιτητών. Στο Ταπρον Σπρινγκς σήμερα μένουν περίπου 16.000 Έλληνοαμερικανοί ενώ σε όλη τη μητροπολιτική περιοχή της Τάμπα υπολογίζονται σε 120.000. Τα τελευταία χρόνια πολλοί Αμερικανοί ελληνικής καταγωγής μετακινούνται στην Φλόριντα και στην μητροπολιτική περιοχή της Τάμπα (Κλιαργουότερ, Σαν Πιτερσμπουργκ, Τάρπον Σπρινγκς κ.λπ.) λόγω του ότι η ζωή είναι φτηνότερη αλλά και λόγω της μεγάλης παρουσίας του ελληνικού στοιχείου.
Οι ελληνικές κοινότητες είναι δεκάδες και οι εκκλησίες πολλές. Ακόμα στην περιοχή υπάρχουν τρία ημερησία ελληνικά σχολεία, ελληνικό ραδιόφωνο και τηλεόραση. «Οι περισσότεροι δήμαρχοι ήταν Έλληνες» τονίζει η πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Φλόριντας κ. Θέλμα Πιερή. «Για να εκλεγείς δήμαρχος εδώ πρέπει να είσαι Έλληνας ή τουλάχιστον να έχεις καλές σχέσεις με τους Έλληνες».

Τα ελληνικά φαγητά καταναλώνονται μανιωδώς στις δεκάδες παραθαλάσσιες ταβέρνες και τα σφουγγάρια τα συναντάς σε κάθε σου βήμα. Τώρα πια αρκετοί κάτοικοι της πόλης έχουν αλλάξει επαγγέλματα και ασχολούνται κυρίως με τις τουριστικές επιχειρήσεις. Παρόλα αυτά η σπογγαλιεία είναι ακόμα ακμαία και μάλιστα υπάρχουν μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται με την παραγωγή και διάθεση θαλάσσιων σπόγγων των οποίων η φήμη φτάνει μέχρι και στην Ασία. Οι μισθοί των σφουγγαράδων συνήθως ξεπερνούν τα 30.000$ τον χρόνο και δουλεύουν 120 ημέρες του χρόνου, αφού μόνο τόσο επιτρέπουν οι συνθήκες. Αυτό κάνει και πολλούς σημερινούς νησιώτες της Ελλάδας να περνούν το ένα τρίτο του έτους στην ‘ελληνική’ πόλη της Φλόριντα. Ο κ. Θεόδωρος Μπιλήρης ο οποίος μαζί με τα αδέρφια του έχει μία από της μεγαλύτερες εταιρίες που ασχολείται με την παραγωγή και πώληση θαλάσσιων σπόγγων αλλά επίσης διαθέτουν και τα μοναδικά καΐκια που κάνουν επιδείξεις ψαρέματος σπόγγων θυμάται…«Τα παλιά χρόνια όλα τα αξιώματα της περιοχής τα κατείχαν Έλληνες. Έλληνες ήταν οι δικαστές , οι αστυνομικοί, οι δικηγόροι, οι γιατροί και βέβαια Έλληνας ο δήμαρχος. Στο Τάρπον Σπρινγκς ‘επίσημη’ γλώσσα ήταν τα ελληνικά, αφού και εγώ που γεννήθηκα εδώ μέχρι να φτάσω 8-9 χρονών δεν μιλούσα καλά αγγλικά, στο σχολείο είχα πρόβλημα».

Ένα από τα καΐκια κ. Μπιλήρη το είχε επιλέξει το Αμερικανικό ναυτικό και χρησιμοποιούνταν σαν πολεμικό κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου. «Είναι το μόνο μικρό πλοίο που βύθισε υποβρύχιο του άξονα κατά τη διάρκεια του β’ παγκόσμιου πολέμου. Αυτό το έμαθα όταν ένας Αμερικανός αξιωματούχος ήρθε εδώ, με βρήκε και ρωτούσε να μάθει αν υπάρχει ακόμα αυτό το καΐκι. Εγώ του απάντησα ότι είμαι ο ιδιοκτήτης και μου είπε ότι το Άγιος Νικόλαος βύθισε ένα υποβρύχιο των δυνάμεων του άξονα και στο πεντάγωνο γελούσαν εκείνη την ημέρα για την ντροπή των Γερμανών. Πολλοί Έλληνες θαλασσινοί της περιοχής είχαν καταταγεί τότε στο Αμερικανικό ναυτικό και βοήθησαν ιδιαίτερα τις Η.Π.Α.».Η άποψη του κ. Μπιλίρη σχετικά με τον πρώτο ‘Έλληνα που έφτασε στο Ταρπον Σπρινγκς είναι διαφορετική από την επίσημη.
«Πριν από 100 χρόνια ήρθε από την Ελλάδα ένας κατασκευαστής καϊκιών στην περιοχή να αγοράσει ξυλεία και ο προμηθευτής του τον πήρε και πήγαν για ψάρεμα. Τότε έπιασε με το αγκίστρι του δύο σφουγγάρια και τα ανέβασε στη βάρκα. Ρώτησε τον ξυλά αν υπάρχουν πολλά από αυτά στη θάλασσα και εκείνος του απάντησε ότι αυτά τα βρόμικα πράγματα της θάλασσας είναι το μεγάλο πρόβλημα της περιοχής γιατί όταν φυσάει γεμίζει η παραλία και βρομάνε. Ο Έλληνας αποκρίθηκε ότι αυτά είναι λεφτά και μόλις βγήκε στην στεριά έστειλε γράμμα στον αδερφό του καλώντας τον να βρει τρία καράβια με πλήρωμα και να έρθει και εκείνος στην Αμερική να ξεκινήσουν μπίζνες με τα σφουγγάρια. Έτσι και έγινε».

Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα από το Τάρπον Σπρινγκς, στο Κλιαργουώτερ, μία πόλη που επίσης μένουν πολλοί Έλληνες, υπάρχει το άγαλμα του πρώτου Έλληνα που ταξίδεψε και εγκαταστάθηκε στην Αμερικανική ήπειρο, του Θεόδωρου. Ο Θεόδωρο ντε Γκρέκο, όπως τον ονόμαζαν τότε, ήταν ο μοναδικός Έλληνας που επέβαινε ως πλήρωμα σε καράβι Ισπανού θαλασσοπόρου το οποίο στις 14 Απριλίου του 1528, ενώ έπλεε στον κόλπο του Μεξικό, καταστράφηκε ολοσχερώς από την κακοκαιρία. Ο Θεόδωρος κατάφερε και κολύμπησε μέχρι την ακτή του Κλιαργουώτερ. Έπειτα έζησε με μία φυλή Ινδιάνων και χάθηκαν τα ίχνη του.
(usa.greekreporter.gr)