ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΝΙΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ...

Ο ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ blog ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Γνώρισα για πρώτη φορά το Νίκο Κακαουνάκη πριν 20 χρόνια, όταν πήγα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ.
Από τότε η μοίρα το έφερε να δουλέψουμε μαζί περισσότερο από μια δεκαετία. Στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Γ. Αλαφούζου, μετά στον Άλφα, στο Αλτερ...
Στην αρχή τον φοβόμουνα. Η εκρηκτική του προσωπικότητα τον έκανε αστάθμητο ειδικά τη δύσκολη περίοδο της διαμάχης Αλαφούζου - Μητσοτάκη που ήταν για όσους τη ζήσαμε καθοριστική.
Όσο περνούσε ο χρόνος άρχιζα να καταλαβαίνω αυτό το μοναχικό λύκο της δημοσιογραφίας που σκεφτόταν και λειτουργούσε με το δικό του τρόπο.
Καθοριστικό ρόλο στην προσωπικότητά του έπαιξε η παιδική του ηλικία.
Μεγάλωσε χωρίς πάτερα. Πήγε σε εκκλησιαστική σχολή από ανάγκη, άλλα δεν την άντεξε.
'Έκανε πολλές δουλείες του ποδαριού μέχρι που βρέθηκε στο γραφείο ενός κρητικού πολιτικού και υπουργού.
Εκεί είχε την πρώτη του επαφή με την πολιτική και από εκεί έγινε και δημοσιογράφος.
Η ιστορία είναι σαν παραμύθι. 'Ήταν αρχή της δεκαετίας του 60. Κατέβηκε στην Κρήτη για εκδρομή ο εκδότης Χ. Λαμπράκης. Θέλησε να περάσει το φαράγγι της Σαμαριάς και χρειάστηκε ένα οδηγό για λόγους ασφάλειας. Πήρε στο γραφείο του υπουργού και του έστειλαν τον Κακαουνάκη. Ο Λαμπράκης διέκρινε αμέσως το θράσος,την τόλμη και τον αψύ χαρακτήρα του νεαρού ξεναγού και τον πήρε μαζί του στην Αθήνα για να τον κάνει δημοσιογράφο.
Έμεινε στο Βήμα και στα Νέα πολλά χρόνια. Έγραψε βιβλία ,εξέδωσε δικές του εφημερίδες, έκανε "τη δική του σχολή" και στις αρχές της δεκαετίας του '90 βρέθηκε στα ραδιοφωνικά στούντιο.
Η παρουσία του ήταν τελείως αντισυμβατική για τις ραδιοφωνικές νόρμες. 'Έκανε όμως αυτό που ήξερε καλά. Έβγαλε προς τα έξω τη δική του προσωπικότητα και προσάρμοσε το μέσο πάνω του.
Πολλοί αντιδρούσατε τότε. Δεν μπορούσε όμως να γίνει αλλιώς. Ο Κακαουνάκης ήταν από αυτούς που ή αποδεχόσουν έστω και κριτικά ή απέρριπτες. Άλλα πάντα τον άκουγες και τον διάβαζες.
Δεν μπορούσε να περάσει αδιάφορος.
Και έκανε πάντα το ίδιο. Ρεπορτάζ. Σήκωνε το τηλέφωνο και έπαιρνε τους πάντες.
Και περηφανευόταν δικαίως ότι όποιον και να έπαιρνε έβγαζε την είδηση.
Αυτός ήταν κι ο λόγος φίλε Νίκο που όταν πριν 4 εβδομάδες μου τηλεφώνησες δεν απάντησα στην κλήση σου. Ήταν οι μέρες της κρίσης με τον ΑΝΤ1. Όταν είδα τον αριθμό σου κατάλαβα τι ήθελες. Αν απαντούσα δε θα μπορούσα να σου πω γενικότητες και ασάφειες. Γι' αυτό και δεν σου απάντησα. Δεν ήξερα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
Καλή στράτα κρητίκαρε....