Αντώνης Ρέμος: «Ένας άντρας δεν είναι ποτέ έτοιμος να γίνει πατέρας…»

Ο Αντώνης Ρέμος μιλάει στο «Icon» της Κύπρου και στο Γιάννη Χατζηγεωργίου για τον έρωτα στη ζωή του, την προδοσία, την οικονομική δυσκολία που υπέστη, το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική, το γάμο, αλλά και την πατρότητα.

 

-Ποτέ δεν θεωρήσατε πως είστε «ο καλύτερος», ποτέ δεν ψωνιστήκατε-κάτι που κάποιοι θα θεωρούσαν φυσιολογικό για ένα παιδί που έρχεται «άγνωστο» στην Αθήνα και τον μαθαίνει ξαφνικά όλη η Ελλάδα;

-Σε πολύ νεαρή ηλικία, όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, θα μπορούσα πραγματικά να είχα «ξεφύγει», αν δεν είχα δίπλα μου φίλους και οικογένεια που την κατάλληλη στιγμή με προσγείωσαν απότομα. Οι άνθρωποι που με αγαπάνε και τους αγαπώ, φρόντιζαν πάντοτε να μου θυμίζουν τις σταθερές αξίες στην ζωή, το που βρίσκεται η ουσία. Μπορεί σε αυτό να συνηγόρησε και ο χαρακτήρας μου ή τα βιώματά μου, πάντως εξακολουθώ να είμαι ιδιαίτερα προσγειωμένος.

-Η δική σας σχέση σας με τα χρήματα πως είναι και πως ήταν;

-Τα χρήματα είναι μέσο, αλίμονο σε εκείνον που θα τα αφήσει να ορίσουν την ζωή του. Πάντα ήθελα να έχω περισσότερα χρήματα για να μπορώ να προσφέρω στους γύρω μου, είτε εννοώντας την στενή οικογένεια είτε φίλους. Έχω περάσει αρκετά δύσκολα παιδικά χρόνια, έχω δουλέψει σε διάφορες δουλειές και έμαθα να εκτιμώ αυτό που μου δίνεται.

-Αν και κάποιοι, λόγω επικαιρότητας, με όλες αυτές τις λίστες που δημοσιοποιούνται και μαθαίνετε κι εσείς από τις ειδήσεις, ίσως να έλεγαν «ο Ρέμος, όπως και πολλοί άλλοι τραγουδιστές που τελευταία έγιναν “στόχος” οικονομικών ελέγχων, ζει μέσα στα εκατομμύρια. Τι ξέρει από οικονομικές δυσκολίες;»... Τι θα απαντούσατε;

-Το έχω πει αρκετές φορές, θα το πω άλλη μία. Το μάθημά μου το πήρα και είναι ακόμα εξοντωτικό. Ζημιώθηκα πολύ με την ανάμειξή μου με την αγαπημένη μου ομάδα, τον Ηρακλή. Πήρα πολλά πράγματα πάνω μου και πασχίζω να ανταπεξέλθω. Οπότε, το μόνο σίγουρο, είναι ότι δεν ζω-σε καμία περίπτωση- μέσα στα εκατομμύρια. Είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος που έχω την υγεία μου μπορώ και στέκομαι στα πόδια μου και το παλεύω.

-Γενικά, παρακολουθείτε ειδήσεις, διαβάζετε εφημερίδες, μπαίνετε σε blogs και sites ή, όπως πολλοί πια στις μέρες μας, το αποφεύγετε για να μην «μαυρίζει» περισσότερο η ψυχή σας;

-Για μένα έχει προτεραιότητα η ενημέρωση. Δυστυχώς, η ζωή είναι έτσι που δεν μπορούμε να αποφεύγουμε για πάντα ότι μας μαυρίζει την ψυχή. Είναι καλό να ψάχνουμε, να μαθαίνουμε και εν τέλει να γνωρίζουμε. Πρέπει όλοι να είμαστε γνώστες του τι συμβαίνει στην χώρα μας.

-Λόγω των συνθηκών αλλά και της ανάγκης του κόσμου να πιστέψει σε κάτι νέο, κάτι αυθεντικό, κάτι που να τον τιμά και να μην του λέει ψέματα, θα σας ενδιέφερε στο μέλλον η ενεργή ενασχόλησή σας με την πολιτική-και όχι απαραίτητα ταυτιζόμενος με ένα συγκεκριμένο κόμμα; Είναι κάτι που έχει τολμήσει ο πολύ καλός σας φίλος, Πύρρος Δήμας…

-Είναι τόσο μακριά από εμένα όλο αυτό...

-Για να περάσουμε σε άλλο θέμα, υποθέτω, σε όλη αυτή την επιτυχημένη διαδρομή, πως θα έχετε προδοθεί αρκετές φορές στις ανθρώπινες σας σχέσεις. Ακόμη και από ανθρώπους που εσείς θεωρούσατε φίλους σας, κομμάτια της αδιαπραγμάτευτης «αντρικής φιλίας». Αυτό σας έκανε περισσότερο επιφυλακτικό με τους ανθρώπους;

-Δεν θα μιλήσω για μένα προσωπικά, γιατί θεωρώ ότι η διαδικασία αυτή είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους, ο καθένας με τον χαρακτήρα του αντιδρά και διαφορετικά, αλλά η ουσία είναι μία. Πάντα θα βρίσκεται κάποιος να μας προδώσει, πάντα θα κλονίζεται το σύστημά μας και ακολούθως όλοι περνάμε από την φάση της επιφυλακτικότητας απέναντι σε νέους ανθρώπους που μπαίνουν στην ζωή μας.

-Πάντα έτσι λειτουργούσατε στη ζωή σας και γενικότερα στις σχέσεις σας με τους ανθρώπους; Κυρίως με το συναίσθημα;

-Στις διαπροσωπικές σχέσεις δεν χωράει η λογική. Οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται αλήθεια. Και τα συναισθήματά μας είναι η αλήθεια μας.

-Ήταν πάντα και για εσάς σημαντικό «να σας αγαπούν τα Σάββατα»; Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει τώρα;

-Η αγάπη είναι πάντα σημαντική ανεξάρτητα από την ημέρα. Η απουσία της αγάπης όμως είναι ακόμα πιο αισθητή τα Σάββατα... Αυτό είναι και το νόημα των στίχων του Νίκου Μωραΐτη.

-Θα λέγατε πως οι ευχάριστες στιγμές ήταν περισσότερες από τις δυσάρεστες στο ερωτικό κομμάτι της ζωής σας;

-Σαφέστατα. Οι ευχάριστες στιγμές είναι περισσότερες, κατά συνέπεια και οι αναμνήσεις περισσότερες. Είναι γνωστό εξάλλου ότι όταν κάτι τελειώνει, μετά από λίγο καιρό ο ανθρώπινος εγκέφαλος συγκρατεί μόνο τα ευχάριστα γεγονότα που έχουν σημαδέψει την εκάστοτε σχέση. Το κακό υπάρχει μόνο σαν σύννεφο αόριστο.

-Έχετε μετανιώσει για κάποια σχέση σας ή θα ευχόσασταν έστω κάποια από αυτές να μην είχε υπάρξει ποτέ;

-Ποτέ δεν έχω μετανιώσει για τίποτε στην ζωή μου, πόσο μάλλον για ανθρώπους που έχω αγαπήσει.

-Αυτή την περίοδο θα λέγατε πως βρίσκεστε στην επιθυμητή για σας ισορροπία στην προσωπική σας ζωή;

-Είμαι καλά. Είμαι με έναν άνθρωπο υπέροχο που σέβομαι, εκτιμώ, θαυμάζω και στηρίζω. Η ζωή μου είναι ισορροπημένη.

-Ο τρόπος που ερωτεύεστε έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων και τις εμπειρίες που έχετε αποκτήσει μέσα στα χρόνια; Φιλτράρετε περισσότερο πια τα πράγματα; Λείπει, δηλαδή, η αθωότητα των πρώτων σας φλερτ, των πρώτων «σ αγαπώ» που έχετε πει;

-Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά αυτό. Φαντάζομαι ότι κάτι θα έχει αλλάξει, αλλά εξακολουθώ να είμαι αυθόρμητος άνθρωπος οπότε το πιο πιθανό είναι το φιλτράρισμα να έρθει πολύ αργότερα.

-Πολλές φορές έχετε εκφραστεί θετικά στο να δημιουργήσετε τη δική σας οικογένεια, να κάνετε τα δικά σας παιδιά. Πιστεύετε πως-και σε συνάρτηση με την τωρινή σας σχέση-έχει πλησιάσει η στιγμή για να πραγματοποιηθεί αυτή σας η επιθυμία;

-Κατά την γνώμη μου ένας άντρας δεν είναι ποτέ έτοιμος να γίνει πατέρας, απλά του συμβαίνει. Το πότε και το σε ποιον συμβαίνει μόνο ο Θεός το ξέρει. Η επιθυμία φυσικά και υπάρχει.

-Τι θα πρέπει να έχει η γυναίκα εκείνη που θα βρεθεί στο πλάι σας για να γίνει «η σύζυγος και μητέρα των παιδιών σας»;

-Ευγένεια, καλούς τρόπους, αγωγή, θηλυκότητα, να ξέρει να στέκεται δίπλα μου σωστά, αλλά πάνω από όλα να είναι καλή, καθαρή και αληθινή ψυχή.