Πώς η NEOSET έφτασε στο άρθρο 99 και στα πρόθυρα της πτώχευσης.

«Παγωμένη» η αγορά, όπως και οι εκατοντάδες εργαζόμενοι της εταιρείας, παρακολουθούν τις εξελίξεις στο πολύκροτο θέμα της υπαγωγής της NEOSET στο άρθρο 99, μια υπόθεση που είναι προγραμματισμένη να εκδικαστεί σήμερα το μεσημέρι, ώστε να ληφθεί η τελική απόφαση για το αν θα δοθεί «ανάσα» στην επιχείρηση που... πνίγεται και προσπαθεί απεγνωσμένα να βγει στην επιφάνεια.


Παρά τη δύσκολη κατάσταση στην ήδη «γονατισμένη» από την κρίση βιομηχανία επίπλων, η είδηση ότι η ιστορική εταιρεία NEOSET κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα συγκλόνισε τον επιχειρηματικό κόσμο. Με ένα τεράστιο δίκτυο καταστημάτων, που εξαπλωνόταν μέχρι τη Νιγηρία, με σύγχρονες εργοστασιακές εγκαταστάσεις και πολλά κερδισμένα βραβεία, τα οποία για χρόνια διαδέχονταν το ένα το άλλο, η NEOSET του επιχειρηματία Κωνσταντίνου Αλεξανδράκη είχε φτάσει να θεωρείται μία από τις κορυφαίες επιπλοβιομηχανίες στην ελληνική αγορά και ήταν σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί ότι η παντοδυναμία της εταιρείας στον χώρο του επίπλου κάποτε θα κινδύνευε να χαθεί. Πίσω όμως από το ισχυρό brand name και τη διαφαινόμενη παντοκρατορία της επιχείρησης στην αγορά, υπήρχε μια βαθιά κρίση που έφτασε την άλλοτε κραταιά NEOSET σε αδιέξοδο.

Οπως εκτιμούν ειδικοί της αγοράς, οι λόγοι που οδήγησαν την εταιρεία να καταφύγει στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 99 είναι πολλοί. Η κάμψη των πωλήσεων έως και κατά 60%, η οποία ήρθε ως απότοκο της κρίσης, το κλείσιμο της κάνουλας των δανείων από τις τράπεζες, η έλλειψη ρευστότητας, η έλευση στην ελληνική αγορά μεγάλων αλυσίδων επίπλου, όπως η ΙΚΕΑ, και -για άλλους- κάποιες παρακινδυνευμένες επιλογές της διοίκησης έφτασαν σε αδιέξοδο την άλλοτε πανίσχυρη επιπλοβιομηχανία και βύθισαν στην αβεβαιότητα τους εδώ και τρεις μήνες απλήρωτους εργαζόμενους που πλέοον φοβούνται για το χειρότερο. Αλλη επιλογή από την προσφυγή στο άρθρο 99 φαίνεται πως δεν υπήρχε, και έτσι αυτό που ελπίζει πλέον η διοίκηση της εταιρείας είναι να εγκρίνει το δικαστήριο το αίτημά της για έκδοση προσωρινής διαταγής.

Αν τελικά γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί της επιχείρησης, θα απαγορευθεί κάθε μεταβολή των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας από πιστωτές, μέχρι την έκδοση και της απόφασης για την υπαγωγή της ή μη στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα.


Η ανοδική τροχιά, οι εξαγορές και το κύμα απολύσεων
Η πρωτοπόρος εταιρεία NEOSET, η οποία ήταν η πρώτη που έφερε στην Ελλάδα το φθηνό και χρηστικό έπιπλο, έχει μακρά παρουσία στον χώρο καθώς δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά τα τελευταία είκοσι οκτώ χρόνια. Το ράλι της επιτυχίας της ξεκινά το 1984, όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται στο «τιμόνι» της αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν μια σειρά από επενδύσεις με στόχο την επέκταση των παραγωγικών της εγκαταστάσεων και την εισαγωγή στην αγορά νέων, πρωτοποριακών προϊόντων. Δύο χρόνια αργότερα, στην Αθήνα ιδρύεται η NEOSET με τη σημερινή της μορφή και καθώς η εταιρεία διαγράφει ανοδική τροχιά, δημιουργούνται οι παραγωγικές εγκαταστάσεις της επιχείρησης στο Βασιλικό Ευβοίας και παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για την «οικοδόμηση» ενός μεγάλου δικτύου καταστημάτων με τη μέθοδο της δικαιόχρησης (franchising).

Τα χρόνια που ακολουθούν, ο όμιλος NEOSET, που οφείλει την ανάπτυξή του στη φιλοσοφία των συναρμολογούμενων επίπλων, δεν επαναπαύεται και επιδιώκοντας διαρκώς την επέκτασή του σε νέους τομείς, εξαγοράζει το 1999 την πλειοψηφία (98%) της Σ. Σκουρόπουλος, μιας εταιρείας που δραστηριοποιείται στη δημιουργία πρωτοποριακών επίπλων. Το 2000 εξαγοράζει την εταιρεία Επιπλα Πίττας, του συζύγου της δημοσιογράφου Μπήλιως Τσουκαλά, ενώ στο «στόχαστρό» του μπαίνουν και οι εταιρείες ΣΙΜΚΟ και Γουλανδρή. Αντίστοιχα, τα προϊόντα του ομίλου αρχίζουν να διατίθενται στο εξωτερικό μέσω ενός δικτύου σαράντα επτά καταστημάτων στη Ρουμανία, στον Καναδά, στη Ρωσία, στη Βουλγαρία, στη Νιγηρία κ.α., ενώ οι σύγχρονες βιομηχανικές εγκαταστάσεις του ομίλου στην Ελλάδα ανέρχονται στα 65.000 τ.μ. στεγασμένων χώρων. Σήμερα, στον όμιλο επιχειρήσεων του κ. Αλεξανδράκη ανήκουν οι Neoset, Neoset Κουζίνα, Νεοκατοικείν, Σκουρόπουλος, ΠΡΟΘΕΣΗ Α.Ε., Neoset Hotel Furniture και Neowood.

Κάποια στιγμή άρχισε να διαφαίνεται ότι η «παντοκρατορία» της πάλαι ποτέ κραταιάς NEOSET στον χώρο του επίπλου πλησίαζε στο τέλος της. Νέες εταιρείες εισήλθαν δυναμικά στην αγορά, οι πωλήσεις έπεσαν και κάποιες επενδύσεις που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα είχαν ως αποτέλεσμα ενώ ο τζίρος της εταιρείας το 2007 ανερχόταν στα 82.000.000 ευρώ, τέσσερα χρόνια μετά, στα τέλη του 2011, να πέσει κατά 50%, στα 42.000.000 ευρώ. Παράλληλα, ξεκίνησε ένα μεγάλο κύμα απολύσεων και αδυναμία της επιχείρησης να καταβάλει τους μισθούς στους εργαζομένους, γεγονός που οδήγησε στα άκρα τις εργασιακές σχέσεις. Μέχρι και ερώτηση του ΚΚΕ έγινε στη Βουλή για το εν λόγω ζήτημα, με την οποία τρεις βουλευτές του κόμματος ζητούσαν εξηγήσεις για τις πάνω από εβδομήντα απολύσεις που έγιναν στο εργοστάσιο της εταιρείας στο Βασιλικό της Εύβοιας.

«Είμαστε τρεις μήνες απλήρωτοι»
Από την  πλευρά της, η εταιρεία δεν έχει πάρει επίσημα θέση για το θέμα και παραπέμπει σε δελτίο Τύπου που θα εκδώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει προκαλέσει και την αγανάκτηση των εργαζομένων στο εργοστάσιο παραγωγής στο Βασιλικό καθώς, όπως λένε, δεν έχουν πάρει ακόμη καμία απάντηση από τα χείλη των ιθυνόντων. «Κάποιοι διοικούντες με μισθούς άνω των 15.000 ευρώ έφτασαν την εταιρεία σε τραγική κατάσταση. Μας έχουν τρεις μήνες απλήρωτους και δεν δέχονται να συναντηθούν μαζί μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, από χθες (σ.σ.: προχθές), που έχουμε μάθει για την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, αρνούνται να μας ενημερώσουν για το τι μέλλει γενέσθαι. Είμαστε στον αέρα» δήλωσε στην «Espresso» ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων Γιάννης Χρυσάγης. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η ανακοίνωση που εξέδωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ευβοίας, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων: «Οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες και οι λάθος επιχειρηματικές κινήσεις οδήγησαν άλλη μια επιχείρηση στην εισαγωγή στον Πτωχευτικό Κώδικα και στο άρθρο 99. Η άλλοτε μέλη ΝΕΟSΕΤ των 400 περίπου εργαζομένων στο εργοστάσιο Βασιλικού, πλέον έχει περίπου εβδομήντα απλήρωτους εργαζόμενους».


Η μποέμ «τιμονιέρης» και τα golden boys
Ως μποέμ, ακριβοθώρητο και ένα είδος σύγχρονου... ερημίτη που αποφεύγει τις δημόσιες συγκεντρώσεις περιγράφουν τον Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη άνθρωποι που τον γνωρίζουν ή έτυχε να ακούσουν γι’ αυτόν από άλλους. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άνθρωπος που βρίσκεται επί σειρά ετών πίσω από το «τιμόνι» της NEOSET έχει να εμφανιστεί σε εκδήλωση των εργαζομένων τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια, αποφεύγει γενικά τη δημοσιότητα και δεν του αρέσει να φωτογραφίζεται. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν ελάχιστες αναφορές στο Διαδίκτυο γύρω από το όνομά του, ενώ είναι δύσκολο να βρεθούν φωτογραφίες του. Η «απόσταση» που χώριζε τον κ. Αλεξανδράκη από τους υπαλλήλους τους δεν ήταν πάντα τόσο μεγάλη. Οπως θα πουν οι ίδιοι άνθρωποι, παλαιότερα ο πρόεδρος της NEOSET συνήθιζε να εμφανίζεται στις συνελεύσεις των εργαζομένων, ενώ δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει τις αριστερές του καταβολές. Ηταν ο ίδιος άνθρωπος, όπως λένε, που πολύ προτού προκύψει η κόντρα με το ΚΚΕ για τις απολύσεις, υποστήριζε το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, ενώ τραγουδούσε μαζί με τους εργαζομένους το «Ενα το χελιδόνι και η άνοιξη ακριβή»! Αυτό που δεν μπορούν πάντως να καταλογίσουν στον άλλοτε ισχυρό «κύριο NEOSET» οι επικριτές του είναι δόλος. Το λάθος, όπως λένε χαρακτηριστικά, είναι ότι εμπιστεύθηκε τη διαχείριση της επιχείρησης σε λάθος άτομα. «Το λάθος που έκανε ήταν ότι έδωσε τη διαχείριση σε golden boys. Αν πάτε στη μαρίνα της Χαλκίδας θα δείτε τα γιοτ τους» λένε, καταλήγοντας ότι το πρόβλημα ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, λόγω της κακής διαχείρισης.

espresso