Γιάννης Πάριος: "Οι μητέρες των παιδιών μου ήταν βράχοι. Εγώ δεν είχα τον χρόνο που έπρεπε"!

"Ευτυχής που φεύγω από την πίεση της πολιτικής δύσκολης ημέρας και υποδέχομαι τον άνθρωπο που μας ταξιδεύει με τη φωνή του δεκαετίες. Αγαπητέ μου αυτή την περίοδο το έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη  γιατί δεν μας αρέσουν αυτά που βλέπουμε" είπε ο Νίκος Χατζηνικολάου καλωσορίζοντας τον Γιάννη Πάριο στο στούντιο του Real Fm.

"Εγώ θα μπορούσα  να ταξιδέψω κάποια πράγματα, να τα στείλω σε ένα ξερονήσι. Κι αυτά είναι τα προβλήματα.  Αλλά η ψυχή του ανθρώπου, δεν μπαίνει σε καράβια" του απάντησε ο κορυφαίος ερμηνευτής, ξεκινώντας την κουβέντα τους.

Ο κόσμος, η Πάρος και το τραγούδι.

"Ο κόσμος με έχει στηρίξει σε δύσκολες στιγμές. Μετά τα παιδιά μου, τους ανθρώπους που με αγαπούν πραγματικά, ο ανώνυμος κόσμος είναι το στήριγμα μου. Η ανθρώπινη περιέργεια και τα αδιάκριτα βλέμματα δεν μ' ενοχλούν, όταν κάνω κάτι που δεν ντρέπομαι. Όταν είμαι ερωτευμένος, για παράδειγμα, θέλω να το δείχνω! Δεν φοβάμαι για τα συναισθήματα μου, όποιος ήταν δίπλα μου τον αγάπησα πολύ και το έδειχνα. Όταν ξεκινήσαμε (σσ. την καριέρα) δεν κάναμε το παν για να μας μάθει ο κόσμος; Τώρα που μας έμαθαν, θα κρυφτούμε; Είναι υποκρισία"!

"Εμένα πάντως το όνειρο μου είναι να πάω στην Πάρο, όσο πιο γρήγορα μπορώ. Να καθίσω στην καρέκλα… και μετά ας μου πάρουν τα πάντα, πίσω από την πλάτη  μου. Να μη μου πάρουν μόνο αυτό που βλέπω μπροστά μου, το Αιγαίο. Αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Και είμαι ευτυχισμένος δεν έχω παράπονο από τη ζωή μου. Και αγάπησα και με αγάπησαν. Την περίοδο 2006-2007, έμεινα για έναν ολόκληρο χρόνο στο νησί μου. Δεν πήγα πουθενά αλλού. Και τότε μου συνέβησαν γεγονότα "σταθμοί" στη ζωή μου! Ήταν μια πολύ όμορφη χρονιά. Είχα να κάνω πολλά χρόνια Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και τα έζησα, παρέα με τους καλούς μου φίλους.Τους είδα τότε όλους και κάναμε μεγάλα γλέντια. Τότε συνέβη, όπως σου είπα και κάτι οριακά σημαντικό για μένα που δεν λέγεται"είπε.

"Είτε τραγουδάω στο Μέγαρο Μουσικής, είτε σε νυχτερινό κέντρο είτε σε ένα κουτούκι, νοιώθω ωραία, όταν… νοιώθω ωραία! Δεν έχει σημασία το που και το πώς. Σε όποιο χώρο τραγουδούσα, το έκανα με την ψυχή μου γιατί σέβομαι τον κόσμο, τον εαυτό μου και πάνω από όλα το δώρο που μου έδωσε ο Θεός".

Η διασκευή του τραγουδιού "My way".

"Ήμουν με τον κ. Μάτσα, ο οποίος μου πρότεινε να πω ένα ξένο τραγούδι. "Χριστιανέ μου εγώ δεν μπορώ πω I love you, θα είμαι γελοίος" του είπα.

-"Πες, ποιο έχεις απωθημένο να τραγουδήσεις"; με ρωτά. Του απαντώ το “My way”. Ετοίμασε το, τότε".

Πάω στο σπίτι, γράφω τους στίχους σε 20 λεπτά και μόλις του το ανακοίνωσα, μου είπε: “Αυτό είναι. Μην το πειράξεις, θα σου κόψω τα χέρια"!

Στο Μέγαρο Μουσικής με Βασίλη Τσιτσάνη.

"Ο γιός του βρήκε ένα σημείωμα, όπου είχε γράψει, πως θα ήθελε τραγούδια του να τα ερμηνεύσω εγώ. Ποιος, ο Τσιτσάνης"!

Ελλάδα, πολιτικοί και Θεός.

"Η Ελλάδα είναι ένα πειραματόζωο. Δεν είχαμε πολιτικούς να το προβλέψουν. Τώρα είμαστε στα χέρια τους.  Ή θα μας σεβαστούν ή θα μας πετάξουν σαν αποτυχημένους. Όμως ο Θεός αγαπάει αυτή τη χώρα. Όπως και από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχε ο "από μηχανής θεός" που ερχόταν και έσωζε αυτό τον τόπο, έτσι και τώρα ο Θεός θα βοηθήσει. Άλλωστε όταν θέλει να ξεκουραστεί πάει στην Ελλάδα! Γιατί να την πειράξουν; Να του στερήσουν το τόπο διακοπών του";

Έρωτας.

"Η μοναχικότητα μου είναι επιλογή μου. Είμαι καλά, κατασταλαγμένος και ήρεμος. Έρωτας… Να σου πω μια μεγάλη αλήθεια; Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ με την πρώτη ματιά. Δεν μου έχει συμβεί. Δεν υπεκφεύγω την ερώτηση σου, για το αν είμαι ερωτευμένος, σου απαντάω ότι είμαι καλά. Και όσες φορές υπήρξα, ήμουν υγιώς ερωτευμένος όχι άρρωστα. Με είχες πετύχει άρρωστα ερωτευμένο και δεν ήταν έρωτας, παρόλο που υπήρχε. Ήταν θυμός που έβγαινε μέσα από την ευαισθησία μου. Ξέρεις καμιά φορά λέμε ή κάνουμε πράγματα και είναι σαν να κοιτάμε τον τοίχο και να χτυπάμε το κεφάλι μας εκεί. "Μ’ ακούς βρε τοίχε"; Αλλά λέμε το "όνομα" που θα θέλαμε να είχε ο τοίχος".

Η σχέση με τα παιδιά του.

"Με τους τρείς γιούς μου, δεν έχω πρόβλημα, έχουν ωριμάσει. Με το Νικόλα, λίγο κάτι, γιατί είναι πιο ενεργητικός. Είναι 17 χρονών. Μου λέει: “σε παρακαλώ μπαμπά, έχω πολλή δουλειά". -"Συγγνώμη που σε ενοχλώ" του λέω. Οι άλλοι είναι όλο "μπαμπάκα μου". Καμαρώνω που κατάφερα να κάνω καλά και  ευγενικά παιδιά. Να πούμε όμως ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι μανούλες τους.  Ήταν και είναι βράχοι, γιατί κι εγώ δεν είχα το χρόνο που έπρεπε και είχαν απαιτήσεις από μένα. Είμαι όμως παρών και θα είμαι μέχρι να μου πουν "αντίο πατέρα". Έγινα παππούς, αλλά αυτό δεν καθορίζει την ηλικία! Έχω φίλο που βάφτισε το εγγόνι του για να τον φωνάζει  νονό"!