Έλενα Παπαρίζου: Ενα κλικ μια ιστορία

Την Ελενα Παπαρίζου την είδα για πρώτη φορά μια βραδιά το 1999 στο... αείμνηστο κλαμπ «Loft-Loft tonight» στο Μαρούσι, που είχαν φτιάξει ο Κώστας Μαστοράκης και ο φίλος μου, ο Δάκης Νικολόπουλος. Ο Δάκης, ως συνήθως, με είχε καλέσει να περάσω από το μαγαζί για ένα ποτό, χωρίς όμως να μου πει ότι την εν λόγω βραδιά φιλοξενούσαν και τους ANTIQUE. 

Μόλις είδα την Ελενα Παπαρίζου και τον Νίκο Παναγιωτίδη να πιάνουν το μικρόφωνο και να τραγουδάνε ένα κομμάτι (νομίζω ότι ήταν το «Δυνατά-δυνατά» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη σε μια δικής τους διασκευή), πετάχτηκα από τη θέση μου. «Καλά, έχεις φέρει τους ANTIQUE και δεν λες τίποτα;» είπα στον φίλο μου τον Δάκη ψιλοενοχλημένος. «Καλά, μην τρελαίνεσαι...» μου απάντησε εκείνος με τη σειρά του, δίνοντάς μου να καταλάβω ότι για εκείνον ήταν ένα γκρουπ όπως όλα τα άλλα. Εγώ όμως εκείνη τη χρονική περίοδο είχα πάει στη Γερμανία και είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια για τους ANTIQUE από τον φίλο μου τον Σωτήρη, που ζει στο Ντίσελντορφ και τότε ασχολιόταν με το ραδιόφωνο.

«Είναι δυο παιδιά Ελλήνων μεταναστών που ζουν στη Σουηδία με πολύ ταλέντο και πραγματικά εδώ σ’ εμάς κάνουν θραύση...» μου είχε τονίσει. Και εγώ αυτή τη φράση του την είχα δέσει στο μαντίλι... Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αντέδρασα με έκπληξη μόλις είδα μπροστά μου την Παπαρίζου και τον Παναγιωτίδη (με το μπουζουκάκι του). 

Αυτά τα παιδιά χωρίς να τα έχω γνωρίσει μου έκαναν κάτι καλό από την πρώτη στιγμή που άκουσα το όνομά τους. Και δεν έπεσα έξω. Δύο χρόνια μετά, το 2001, τα έμαθε όλη η Ελλάδα εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο φεστιβάλ της Eurovision με το κομμάτι «I will die for you» και κατακτώντας την πολυπόθητη και... άπιαστη για πάρα πολλά χρόνια τρίτη θέση! 

Οταν η Ελενα το 2005 κέρδισε την πρώτη θέση στην Eurovisionν με το τραγούδι «Numbber one», τη συνάντησα μαζί με τον Τόνυ Μαυρίδη σε ένα γνωστό μαγαζί στη Γλυφάδα να ψωνίζει αρωματικά κεριά. 

Πέσαμε μούρη με μούρη και, αφού χαιρετηθήκαμε και τη συνεχάρην για την πρωτιά της, της είπα ότι δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο θα πήγαινε να τραγουδήσει στα μπουζούκια ύστερα από μια τόσο μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη στην Eurovision... «Γιατί, τι έχουν τα μπουζούκια;» μου είπε με κάποια δόση ειρωνείας στη φωνή της.
 
«Αυτό θα το καταλάβεις μετά από χρόνια...» της απάντησα και αμέσως πετάχτηκε ο Τόνυ και συμπλήρωσε: «Εχει δίκιο ο Αλκίνοος...». Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι τότε κατάλαβα ότι ο Τόνυ Μαυρίδης είχε μεγάλο όραμα για εκείνη!
 
Κάτι που το κατάφερε κατά πολύ, αφού αυτός είναι ο άνθρωπος ο οποίος έφτιαξε καλλιτεχνικά την Ελενα και στη συνέχεια έβαλε το χεράκι του για να κάνει μεγάλα σουξέ με μεγάλη απήχηση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Κατά τα άλλα, αν και δεν θέλω να μπω στα προσωπικά τους, δεν μπορώ να μην προσθέσω ότι έδειχναν το πιο ταιριαστό και τέλειο ζευγάρι (το ότι ήταν κουκλιά δεν χρειάζεται να το πω, φαινότανε από μίλια μακριά...) και απορώ πώς έφτασαν εδώ που έφτασαν... 



Αλκίνοος Μπουνιάς espresso