Αντώνης Λουδάρος:"Εχω βαρεθεί να γελάμε με τα χάλια μας..."

Ο Αντώνης Λουδάρος είναι ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος ηθοποιός, με μεγάλη καριέρα στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ο ίδιος προτιμάει να συνεργάζεται με ανθρώπους που μπορεί να μοιραστεί ένα κοινό όραμα. Ποτέ, όπως λέει, δεν κυνήγησε το «πρωταγωνιστιλίκι», αλλά την επαφή με τη δουλειά που ήθελε και κατάφερε να τον συντηρεί.

Πρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο στην παράσταση «Η κατάρα της Ιρμα Βεπ» μαζί με τον Γεράσιμο Γεννατά σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Ομως εκτός από αφοσιωμένος ηθοποιός, είναι και ένας άνθρωπος με πολιτικές ανησυχίες, ανασφάλειες, έντονα οργισμένος με τις πολιτικές εξελίξεις των ημερών.

- Οταν βρίσκεστε στη σκηνή, νιώθετε την ανάγκη του κοινού να γελάσει με όλα αυτά που περνάμε στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα;Εχω βαρεθεί να γελάμε με τα χάλια μας και το λέω αυτό και ως ηθοποιός και ως θεατής. Μπορεί να σε ξελαφρώνει, αλλά παράλληλα δεν σου λέει και κάτι. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από το να μπορούμε απλώς να γελάσουμε. Ειλικρινά, είμαι τρομαγμένος πολύ, δεν έχω διάθεση να γελάσω, το ίδιο φαντάζομαι και ο κόσμος. Είναι αβέβαιη μια κοινωνία, μια Ελλάδα ολόκληρη. Δεν γίνεται να με αφήσει ανεπηρέαστο.

- Σας ενοχλεί να περιμένουν οι άλλοι ένα αστείο από εσάς;Ναι, γιατί μερικές φορές αισθάνομαι σαν τζουκ-μποξ, ενώ δεν είμαι. Δεν σε βοηθάει και η ζωή να είσαι πάντα χιουμορίστας και πάντα μέσα στην καλή χαρά! Είμαι στα πάνω μου αλλά έχω και τα κάτω μου. Ειδικά σήμερα και με αυτά που μας συμβαίνουν, έχω χάσει εντελώς το χιούμορ μου.

- Κυνηγήσατε το «πρωταγωνιστιλίκι»;Οχι, δεν ξέρω πώς κυνηγιέται. Αυτό πρέπει να το έχει η κούτρα σου. Μου ήρθαν κάποια πράγματα, ήταν καλοδεχούμενα, χαιρόμουν για την πορεία μου και χαίρομαι ακόμη. Δεν ήταν το ζητούμενό μου. Εκείνο που αποοζητώ είναι να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ, που θαυμάζω, γιατί δεν θαυμάζω όλους τους ανθρώπους.

Η ΒΙΚΥ ΚΑΙ Η ΖΕΤΑ
- Με όσους δεν αναγνωρίζετε ως συναδέλφους σας θα συνεργαζόσασταν;Για να συνεργαστώ μαζί τους, μάλλον θα τους αναγνωρίζω. Ετυχε να δουλέψω με τη Βίκυ Κουλιανού την πρώτη φορά που βγήκε στο θέατρο. Η Βίκυ τότε, όταν πρωτοξεκίνησε, δεν έλεγε ότι είναι ηθοποιός, έκανε ένα γκεστ για πρώτη φορά. Κατόπιν πήγε σε δραματική σχολή, έκανε ορισμένα πράγματα, συνέχισε-δεν συνέχισε, όμως εγώ δεν είμαι σε θέση να πω ποιος είναι ηθοποιός ή δεν είναι. Είναι κάτι πολύ ρευστό, σήμερα δεν τα λέει, αύριο τα λέει. Τι να κάνουμε τώρα; Με τη Ζέτα και την ιστορία που είχε ξεσπάσει, είναι ή δεν είναι ηθοποιός, εγώ έκανα μια ολόκληρη σειρά μαζί της. Δεν είχε έρθει ως μοντέλο, δεν είχε έρθει ως σελέμπριτι, ήταν ηθοποιός, είχε κάνει τα μαθήματά της και ήταν καλή. Εγώ τη θεωρώ άξιο άτομο, έχει αγωνιστεί από μικρή από άλλες θέσεις και τα κατάφερε...

- Ψάχνετε για δουλειά ή περιμένετε να χτυπήσει το τηλέφωνο;

Εχω περάσει και τα δύο. Στις αρχές έψαχνα εγώ για δουλειά, όμως έπειτα από μεγάλες επιτυχίες όπως ήταν «Η Μαρία η Πενταγιώτισσα», το «Βίρα τις άγκυρες» και κάποια άλλα πράγματα, συνήθως δεν είχα δουλειά. Υστερα από μια μεγάλη επιτυχία γενικώς δεν έρχεται η επόμενη. Επαιρνα τηλέφωνο και ζητούσα εγώ δουλειά, και την έβρισκα. Ακόμη και τώρα που μιλάμε, είναι ένας συνδυασμός. Εχω πάντα την ελπίδα ότι «θα χτυπήσει το ρημάδι» και χτυπάει.

- Οι σχολές είναι βιοτεχνίες ανέργων ηθοποιών;Το θέατρο δίνει πάντα ελπίδες, τι να του πεις του παιδιού, «όχι δεν θα πας»; Βεβαίως, αν είχα παιδί, θα προσπαθούσα να το αποτρέψω. Δεν έχεις να πουλήσεις τίποτε άλλο εκτός από το τομάρι σου. «Πουλάς» τον εαυτό σου και πρέπει να τον «αγοράσει» ο άλλος. Είμαστε σαν τις πόρνες. Πρέπει να αρέσουμε στον πελάτη...

- Είναι άλλο να είσαι αναγνωρίσιμος και άλλο σεβαστός ηθοποιός;Μεγάλη διάφορα. Αναγνωρίσιμος μπορεί να είναι και κάποιος που έχει κάνει φόνο! Αναγνωρίσιμος μπορεί να είναι κάποιος που παίζει σε μια σειρά ασχέτως με το πώς παίζει και τον τρως στη μάπα κάθε μεσημέρι ή κάθε εβδομάδα και, αν τύχει και τον παρακολουθεί και ένα κοινό, γίνεται επίσης άμεσα αναγνωρίσιμος. Το να κερδίσεις τον θαυμασμό ενός κοινού γι’ αυτό που κάνεις είναι πολύ διαφορετικό πράγμα. Πρέπει να είσαι στρατιώτης στη δουλειά σου, να κάνεις σωστές επιλογές, να σέβεσαι το κοινό σου. Είναι κάτι που το καταλαβαίνει και το εισπράττει ο κόσμος, δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις ούτε να του ξεφύγεις.

- Εχετε βιώσει τον «τρόμο» της κριτικής;Δεν κρύβω το ότι το να παίζω και από κάτω να έχω κριτικό θεάτρου, είναι μια δύσκολη στιγμή για εμένα αλλά και για τον καθένα μας. Ξέρεις ότι εκείνη την ώρα, εκτός από το κοινό που σε παρακολουθεί, έχεις και κάποιον που γραπτώς θα καταθέσει την άποψή του. Αυτές τις δύο ώρες εσωτερικά… τρως τα νύχια σου από την αγωνία σου! Είναι μια δύσκολη στιγμή για εμάς. Στην πλειονότητά μας είμαστε ανασφαλείς οι ηθοποιοί γιατί, όπως καταλαβαίνεις, πουλάμε «αέρα».

ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΑ...
- Εχετε κάνει επαγγελματικά και προσωπικά ξεκαθαρίσματα;Κάποια στιγμή στα τριάντα χρόνια μου έκανα τομή σε φίλους και σε συνεργάτες. Ξεκαθάρισα και καθάρισα πολλούς. Προσπάθησα και έβαλα μέσα μου μια τάξη! Στα σαράντα μου, που ήταν πριν από λίγα χρόνια, ήξερα και ήμουν πιο μαλακός με τα καινούργια ξεκαθαρίσματά μου, γιατί στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν ήμουν πιο προσεκτικός και πιο ξεκάθαρος μέσα μου. Στο τι θέλω και στο τι δεν θέλω! Πλέον δεν αφήνω ανοιχτά κεφάλαια.

- Τι σας τρομάζει σήμερα στην τηλεόραση;Το ότι όλα είναι ελεγχόμενα. Οι ειδήσεις που βλέπουμε δεν είναι οι αληθινές ειδήσεις. Τα συναισθήματα που βλέπουμε δεν είναι αληθινά, όλα είναι κατευθυνόμενα. Δεν πιστεύω κανέναν και τίποτε. Είμαι οργισμένος! Εχει εκπομπές lifestyle και μου έρχεται να σκοτωθώ! Δεν μπορεί να καίγεται η Αθήνα και αυτοί να βαθμολογούν τη μόδα. Το θεωρώ ανήθικο, ότι κοιμίζεις το κοινό! Θα μου πεις «Αντώνη μου, αυτό είναι το concept της εκπομπής». Εκεί νομίζω ότι πρέπει να έχεις ένα ανάστημα και να πεις «αλλάζω το περιεχόμενο, δεν θα κάνω τη μαϊμού, για να κάνω νούμερα».

- Φέτος σκηνοθετήσατε και τη «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ»;Ηθελα να δοκιμαστώ και σε αυτόν τον τομέα και το έκανα με μεγάλη χαρά! Το έκανα με φίλους, δεν πήγα σε ένα θέατρο και τους είπα «γεια σας, έχω τις καλές σκηνοθεσίες, ελάτε να σας την κάνω εγώ». Το έκανα με τη χαρά ενός ερασιτέχνη, ασχέτως εάν το αποτέλεσμα είναι αμιγώς επαγγελματικό.

- Εάν δεν βρίσκατε δουλειά στο θέατρο ή στην τηλεόραση, θα συμμετείχατε ως διαγωνιζόμενος σε κάποιο τηλεοπτικό σόου, προκειμένου να εξασφαλίσετε τα προς το ζην;Εάν αναγκαζόμουν εκ των πραγμάτων να δουλέψω κάπου γιατί δεν θα είχα να ζήσω, θα προτιμούσα να πάω γκαρσόνι. Να συμμετέχω σε ένα σόου και να εκλιπαρώ σε κοντινό πλάνο να μη φύγω με σκοπό να εξασφαλίσω τα 2.000 ευρώ για την επόμενη εβδομάδα, «σας παρακαλώ, κρατήστε με», με τίποτε, δεν μου ταιριάζει!

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΒΑΡΟΥΣ
- Την απόφαση να αδυνατίσετε πώς και γιατί την πήρατε;Δεν την πήρα εγώ, την πήραν οι γιατροί. Είχαν ανεβεί τα τριγλικερίδια και εγώ χόρευα τον χορό του Ζαλόγγου. Κάποια στιγμή μου είπαν: «Αντώνη, φτάνει, θα έχεις πολύ άσχημη εξέλιξη!». Βέβαια ο κόσμος είναι τρελός, ήμουν χοντρός και μου λέγανε «πρέπει να αδυνατίσεις» και τώρα που αδυνάτισα μου λένε «δεν μας αρέσει έτσι, πρέπει να παχύνεις». Δεν βγάζεις άκρη με τα γούστα...

- Αντιμετωπίσατε τον ρατσισμό ως εύσωμος;Οι Ελληνες είμαστε ρατσιστές σε πολλά θέματα, ένα από αυτά είναι και οι υπέρβαροι. Ενας παχύσαρκος είναι ένας άνθρωπος με αδυναμίες. Με πρόβλημα σοβαρό την εξάρτησή του από την τροφή. Τον αντιμετωπίζουν συνήθως περιπαικτικά, πάει να πάρει ένα ρούχο και του λένε: «Για εσάς είναι; Δεν νομίζω να βρούμε κάτι που να μπείτε εσείς». Αν έχεις τη διαφορετικότητα, τη στηλιτεύουν, δεν τη θέλουν.

Η ΓΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΤΑ... ΤΟΥΒΛΑ
- Αυτό το διάστημα πώς είναι η ζωή σας; Η προσωπική ζωή μου είναι πολύ καλή! Ομως η ζωή μου σε σχέση με αυτό που ζούμε δεν είναι εντάξει, νιώθω ότι όλοι μαζί είμαστε μέσα σε μια «χλαπάτσα» και παλεύουμε με ένα τέρας που δεν ξέρουμε ποιο είναι. Κολυμπάμε σε μια γλίτσα και δεν ξέρουμε από πού να προφυλαχθούμε και τι θα μας ξημερώσει αύριο. Ευτυχώς τουλάχιστον που αρχίζουν και πέφτουν οι μάσκες και ξεκαθαρίζει το τοπίο για το ποιοι είναι μαζί μας και ποιοι δεν είναι. «Οταν λες ναι στον θάνατο ενός λαού, είσαι εχθρός του λαού».

- Ξέρετε να ζείτε φθηνά;Οχι, κανένας Ελληνας δεν το ξέρει, νομίζω όλοι προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε τώρα. Μπήκα και εγώ στον κόπο να κάνω καλύτερη τη ζωή μου. Γιατί μου έδιναν τη δυνατότητα τάχα μου, δήθεν. Επεσα στην παγίδα του δανείου για να αποκτήσω ένα σπίτι, γιατί δεν είχα άλλον τρόπο να το κάνω. Φαντασιωνόμουν, βέβαια, ότι απέκτησα ένα σπίτι, γιατί θα το έχω στην κατοχή μου τριάντα χρόνια μετά. Αυτό το ήξερα εξαρχής, το αγόρασα σαν να αγόραζα μια τυρόπιτα, δεν του έδωσα μεγάλη σημασία. Και αν κάποια στιγμή δεν έχω να πληρώσω, ας μου το πάρουν, τούβλα είναι! Δεν θα χτιστώ μέσα στα μπετά, ας το πάρουνε και ας το βάλουνε εκεί που ξέρουν! Δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

«Η κατάρα της Ιρμα Βεπ» και ο Γεράσιμος Γεννατάς

- Πώς μπήκε ο Γεράσιμος Γεννατάς στη ζωή σας;Πριν από πολλά χρόνια είχαμε βρεθεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη μόνο με μία σκηνή και οι δύο. Τον γνώριζα από πριν, τον εκτιμούσα πολύ και τον ξεχώριζα. Κατόπιν κάναμε και κάποια τηλεοπτικά και αργότερα ήρθε το «Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μία ώρα». Επειδή γουστάραμε και οι δύο αυτήν τη χημεία μας, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε σε παραγωγή του Ακη Σακελλαρίου την παράσταση «Η κατάρα της Ιρμα Βεπ». Οπότε καταλαβαίνετε, αυτή η σχέση πάει για γάμο (γελάει).

- Εκτός από ταλαντούχος, είναι και παράξενος;Ενώ είναι τόσο γλυκός άνθρωπος και συνεργάτης, έχει τις παραξενιές που έχει ένα μωρό παιδί!

- Ποιες ερμηνευτικές προκλήσεις σάς έβαλε η συμμετοχή σας στην παράσταση;Ολη αυτή η διαδικασία τού να εναλλάσσεις τόσους διαφορετικούς ρόλους μεταξύ τους και την ίδια στιγμή να χρειάζεται μέσα σε δευτερόλεπτα να αλλάξεις πολλά ρούχα, είναι προκλητική. Μπαίνεις σε μια πόρτα, ξαναβγαίνεις και πρέπει να είσαι ένας άλλος! Εγώ κάνω την κυρία του σπιτιού, την Αλμπα, που είναι μια παλιά θεατρίνα και ταυτόχρονα τον επιστάτη του σπιτιού. Πρέπει, λοιπόν, να παίζω με ταχύτητα και τους δύο διαφορετικούς ρόλους. Είναι πάρα πολύ γοητευτικό και συνάμα αρκετά δύσκολο.

espresso